tag:blogger.com,1999:blog-46151194220853478532024-03-05T15:07:51.155+01:00De Geschoolde ArbeiderGedachtes, belevenissen en opiniesUnknownnoreply@blogger.comBlogger62125tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-53696504721731211232021-05-28T21:00:00.001+02:002021-05-28T21:00:47.650+02:00Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 5)<p>Bernal lijkt dan toch wat van zijn pluimen te hebben verloren. De onverslaanbare glans is er na de laatste rustdag wel een beetje af. Afgelopen woensdag probeerde hij op de loodzware Sega di Ala de vinnige versnellingen van Simon Yates te volgen. Maar dat bleek niet zo'n goede aanpak, want Egan moest zijn inspanning al snel bekopen en zijn benen leken leeg te lopen. Gelukkig had hij nog zijn trouwe <i>gregario</i> Dani Martinez aan zijn zijde en onder zijn vurige aansporingen liep het verlies niet op tot boven de minuut. De etappe ging die dag naar een ontketende Dan Martin, die vanuit de vroege ontsnapping, een marginale voorsprong met hand en tand tot op de lijn wist te verdedigen. </p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHgXc3n6lSsJhSdnXtFVV6VGr85TVCCAX9WKVeYQ59fdAp-aHKOPiZfr3mW7QPS9znJ5oxdMmP9hssBE_mHmfHYE8T9RDJks6-ETsAH8Nm5MfJJo0Wi8rav45amVAOmfpPl88EuNUVNck0/s1500/272-17a+GIRO+2021+L-0784.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1062" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHgXc3n6lSsJhSdnXtFVV6VGr85TVCCAX9WKVeYQ59fdAp-aHKOPiZfr3mW7QPS9znJ5oxdMmP9hssBE_mHmfHYE8T9RDJks6-ETsAH8Nm5MfJJo0Wi8rav45amVAOmfpPl88EuNUVNck0/s320/272-17a+GIRO+2021+L-0784.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Martinez vuurt Bernal aan op de Sega di Ala<br /></td></tr></tbody></table>Vrijdag stond er weer een pittige slotklim op het programma, de Alpe di Mera. Een primeur, want voor het eerst aankomst in een professionele wielerkoers. De manschappen van BikeExchange en Quickstep hielden de kansloze vluchters de hele rit binnen schootsafstand. Waardoor de klassementsrenners, nu wel, met de dagzege aan de haal konden gaan. In het spoor van Almeida viel Yates weer beslissend aan. Dit maal kreeg hij wel een vrijgeleide van de Roze Trui. Een verstandige beslissing, want op zijn eigen tempo wist Bernal het verlies te beperken tot een dikke halve minuut. Almeida was voor de tweede achtereenvolgende bergrit tweede en lijkt de benen van vorige Giro dan eindelijk terug te hebben gevonden. Het wegvallen van Remco heeft op João wellicht een bevrijdend mentaal effect gehad.<br /></p><p>Ondertussen staat die dekselse Caruso nog altijd mooi op het voorlopige podium. Na het jammerlijke uitvallen van Landa, heeft hij de leegte bij Bahrein bijna eigenhandig kunnen opvullen. De robuuste Italiaan is dan wel geen attractieve spelmaker zoals zijn guitige Baskische kopman, maar is wel een meer dan degelijke tijdrijder. Met voorsprong de beste tijdrijder uit de top van het klassement zelfs. Dus met het oog op de beslissende tijdrit van zondag, moeten er nog gekke dingen gebeuren om hem van het Milanese ereschavot te stoten. En als we het dan toch over gekke dingen hebben, dan is het zelfs nog denkbaar dat hij een eventueel zwalkende Bernal op de slotdag nog uit het Roze rijdt.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJq65rQ5dRzWcQVjvwUlIo95bWwNJ4FuCLVKS5fqKRPnFYSuuFlyFKXRAAlqZ8QBbgveZM1vLV1zOJH0M5li45mhgbEO3FtRrMRENd3OVzD4xT8ZohvJMoStftJ84b2-ZaXmDZ1Ai-O_Nv/s1024/VQ76LJE7xnCHk6ezKuTN7j-1408-80.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJq65rQ5dRzWcQVjvwUlIo95bWwNJ4FuCLVKS5fqKRPnFYSuuFlyFKXRAAlqZ8QBbgveZM1vLV1zOJH0M5li45mhgbEO3FtRrMRENd3OVzD4xT8ZohvJMoStftJ84b2-ZaXmDZ1Ai-O_Nv/s320/VQ76LJE7xnCHk6ezKuTN7j-1408-80.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Giro van vorig jaar was voor Almeida geen toevalstreffer<br /></td></tr></tbody></table>Maar eerst dan nog de dag van zaterdag. En het is toch nog een zware dag, aan het eind van een zware Giro. Veel renners klagen over pijntjes en vermoeidheid na een vaak natte en koude koers. Er zal wel weer hard gekoerst gaan worden en dan zal blijken wie er nog wat in de tank heeft. De beklimmingen zijn niet al te steil, maar komen wel boven de 2000 meter. Het weer lijkt redelijk, met wellicht kans op een buitje aan het eind van de rit. De slotklim is vrij kort, dus hopelijk kunnen we al vuurwerk zien op de voorlaatste beklimming, de Splügenpas. De voorgaande San Bernardinopas ligt wat ver van de streep, maar in de Giro weet je het maar nooit. De afgelopen ritten zagen we ook dat er flink wat druk werd gezet in de afdalingen en daar liggen zaterdag ook zeker kansen. Zowel de San Bernardino als de Splügen hebben namelijk een behoorlijk technische afzink.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5zjCYmAyf6zh3Sd2g1rVaTCoyRdkLyZ_IbJpgRqjmupPV1I8BEatfK_vkmp95uz5aMw0boVwcHF_OCZ_eEEWa5yeqVlVEZYi-xVtZXQAojv16Q79j5nzJPGRHF5Hh5QLiFQR_sWWApgcv/s1280/stage-20-profile2021.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5zjCYmAyf6zh3Sd2g1rVaTCoyRdkLyZ_IbJpgRqjmupPV1I8BEatfK_vkmp95uz5aMw0boVwcHF_OCZ_eEEWa5yeqVlVEZYi-xVtZXQAojv16Q79j5nzJPGRHF5Hh5QLiFQR_sWWApgcv/s320/stage-20-profile2021.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Etappe 20, het bergachtige uitstapje naar Zwitserland.</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr></tbody></table>Aan voorspellingen ga ik me hier niet wagen. Ik hoop vooral op een mooie koers. Van mij mag Bernal het Roze winnen. Hij heeft de afgelopen weken flink wat grinta getoond. In de regen, op de <i>sterrati</i>, in de wolken, steeds toonde hij strijdlust. En het zal voor hem het laatste weekend vooral op volharding aankomen. De benen zijn misschien niet meer zo goed, maar er zit nog altijd een hele harde kop op Egan. Of hij nou wint of verliest, hij heeft in elk geval strijd geleverd en karakter getoond na een jaar vol tegenslagen. En dan zou de Trofeo Senza Fine, wat mij betreft, een mooie beloning zijn voor de erkende Italofiel.<br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-83567976299236837582021-05-25T21:43:00.000+02:002021-05-25T21:43:48.892+02:00Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 4)<p> De Zoncolan stelde me niet echt teleur, omdat ik er niet al te veel verwachtte. Ik had mijn blik vooral gericht op de dag van maandag. De Grote Dag in de Dolomieten. Maar toen de weersverwachting al maar duisterder werd, begon ik al een beetje te vrezen. En vlak voor de start kwam dan het harde verdict. De Fedaia en de Pordoi werden geschrapt en van de grote drie pasovergangen bleef alleen de Giau in de route gehandhaafd. We zitten al sinds 2011 te wachten op de meer dan mythische Passo Fedaia en we blijven dus nog minstens een jaar op onze honger zitten. Uiteindelijk bleef sneeuw achterwege en of de parcourswijziging gerechtvaardigd was, is voer voor discussie. </p><p>Om het leed te verergeren liet de Italiaanse regie het weer eens afweten. Het was de afgelopen weken bij regenachtige omstandigheden telkens prijs met ernstig haperende verbindingen. En maandag spande wat dat betreft de kroon: het verloop van de wedstrijd was voor de kijkers thuis grotendeels in nevelen gehuld. Het ontbreken van rechtstreekse televisiebeelden heeft natuurlijk een zeker romantisch cachet. Maar we koersen niet meer in de gouden tijden van Bartali en Coppi en de RAI lijkt dat nog niet helemaal door te hebben. In de toch relatief bescheiden Ronde van Romandië was men onlangs wel uitstekend in staat om tijdens een door noodweer geteisterde Alpenetappe ononderbroken haarscherpe beelden af te leveren. Dus technisch gezien is het zeker niet onmogelijk.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2uBWDtTV8KypaUq0CBc3je9j_5S7nzh4o9Kd3-vDqv8lNkiVvFwdrwqAs43OStqUVdnFHZoj-JQukRDjYQzqrP-SAiu8QxdpbG_tbXFnuF7o-DpOcYrNUeinFlci7ikQkAwuJPv9L9pf/s1500/285-CORVOS_00033164-075.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2uBWDtTV8KypaUq0CBc3je9j_5S7nzh4o9Kd3-vDqv8lNkiVvFwdrwqAs43OStqUVdnFHZoj-JQukRDjYQzqrP-SAiu8QxdpbG_tbXFnuF7o-DpOcYrNUeinFlci7ikQkAwuJPv9L9pf/s320/285-CORVOS_00033164-075.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bernal op de Giau. <a href="http://www.steephill.tv/2021/giro-d-italia/photos/stage-16/" target="_blank">Meer foto's hier</a><br /></td></tr></tbody></table></p><p>Bernal kwam in Cortina als eerste uit het wolkendek neergedaald en in kon zo, in het Roze, zegerijk over de streep bollen. Hij lijkt vooralsnog superieur. In de afgelopen bergetappes kon niemand hem ook maar enigszins bedreigen. Als Egan geen gekke inzinkingen of tegenslagen te verwerken krijgt, kan de eindzege hem nauwelijks meer ontgaan. De strijd om de overgebleven podiumplekken is een stuk meer in flux. Damiano Caruso maakt een stabiele indruk en heeft tot nog toe geen trap te veel gedaan. Achter de ervaren Italiaan staan Carthy, Vlasov, Yates, Ciccone en Bardet nog relatief dicht op elkaar.</p><p>Voor mij is Ciccone nog wel de grootste verrassing, aangezien hij nog nooit eerder heeft bewezen over drie weken voor een top-klassering te kunnen gaan. Yates leek op de Zoncolan nog even Bernal te kunnen bedreigen, maar had vervolgens in de verregende Dolomieten weer een veel mindere dag. Voor Bardet had de etappe maandag duidelijk niet ingekort hoeven te worden, hij was op de natte bergwegen in zijn element. Op iets grotere afstand rijdt Tobias Foss ook een uitstekende Giro en Almeida is stiekem ook weer de top-10 in gemuisd. João hoeft in elk geval niet meer tandenknarsend te knechten, want Remco had na de Zoncolan vaarwel gezegd tegen zijn klassementsambities. Het debuut van Evenepoel is tot nog toe geen onverdeeld succes. In eerste plaats voor de eerzuchtige renner zelf, die toch wel een beter eindresultaat geambieerd had. Hopelijk kan hij zich herpakken, want in de eerste week gaf hij de koers zeker kleur, met zijn on-Vlaamse bravoure.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsNfFOs5IyY4nPa5hRVCHOoZ1hznjZkYye9KM2_mC3kEqq2eIc6JJEO91qoPaxfv467DfKTVdFy5dgthv58taVXaWlCjwfwPYZl5RzAlR8VT4XdtjTnYpgkifxGYv9ge5DnWbRQe-dFep/s1500/278-14a+GIRO+2021+L-1699.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvsNfFOs5IyY4nPa5hRVCHOoZ1hznjZkYye9KM2_mC3kEqq2eIc6JJEO91qoPaxfv467DfKTVdFy5dgthv58taVXaWlCjwfwPYZl5RzAlR8VT4XdtjTnYpgkifxGYv9ge5DnWbRQe-dFep/s320/278-14a+GIRO+2021+L-1699.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Yates oogde fris op de Zoncolan<br /></td></tr></tbody></table></p><p>Ondertussen was zondag natuurlijk nog een favoriet jammerlijk weggevallen. De winderige weg over de lagune van Grado werd Buchmann spreekwoordelijk fataal. De rit door het Friulisch-Sloveense heuvelland werd zoals verwacht voer voor de vluchters. En we kregen een toch wel aansprekende winnaar in de drijfnatte straten van Gorizia. Het was jammer voor Mollema en Riesebeek, maar we gunden het de enigszins zonderlinge Campenaerts van harte. Hij was afgelopen jaren in de Giro al vaak dicht bij etappewinst, meestal in de tijdrit. Maar dit seizoen tapt Victor uit een ander vaatje. In het Vlaamse voorjaar deed hij ook al van zich spreken met attractief, edoch weinig succesvol, beulswerk. Dat hij het dan eindelijk af kon ronden in een fel betwiste finale, was meer dan mooi.</p><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLhDZ9EmkmHBoWvhz2umofVVEZRmeME7D6dpsF2ProbILQIDsVzHfCDF1FB6D7hoymMeI07bV4DabLL8DrLtmJxx5AhmI3Fc0kWBKjaG8wS0bemwj4esIVlYYHbgmlgCeXKpZ0Jk1BTs_T/s1500/173-_FF61153.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLhDZ9EmkmHBoWvhz2umofVVEZRmeME7D6dpsF2ProbILQIDsVzHfCDF1FB6D7hoymMeI07bV4DabLL8DrLtmJxx5AhmI3Fc0kWBKjaG8wS0bemwj4esIVlYYHbgmlgCeXKpZ0Jk1BTs_T/s320/173-_FF61153.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het publiek was in groten getale op de Goriška Brda neergedaald<br /></td></tr></tbody></table></p><p>De komende dagen wachten ons nog wel een paar ritten die de moeite zijn. In eerste plaats de rit van woensdag, met waarschijnlijk de zwaarste aankomst bergop van deze Giro, En dat is een behoorlijke claim, aangezien we de Zonc al achter de wielen hebben. Het gemiddelde stijgingspercentage van de Sega di Ala is in elk geval onovertroffen, 9,8% maar liefst. De aanloop naar de slotklim toe is ook een stuk pittiger dan afgelopen zaterdag, de Passo di San Valentino ligt op minder dan 40 kilometer van de streep en met bijna 15 kilometer à 8% een niet te onderschatten hindernis. De vlucht van de dag zal dus van goede huize moeten komen om het peloton voor te blijven. Uiteraard is Bernal weer de uitgesproken favoriet, maar misschien zijn we zo onderhand al in de fase aanbeland waarin er cadeautjes worden uitgedeeld.</p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVmncQ9pPRBK2X0PjQCoxvS9nN30Uo6qmzzH73GPXbYMdzgqbkF-226_RV2gb-39hlcGVPhz4H_-oSyoSlx7C8IsoO-z7S8hQ7YTqVE5D3IWLUEPeo7jADOproxmcKADTMx9Yiig9yc_zV/s1280/q9cJwgiLHOsSSnaBf50Z_230421-105839.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVmncQ9pPRBK2X0PjQCoxvS9nN30Uo6qmzzH73GPXbYMdzgqbkF-226_RV2gb-39hlcGVPhz4H_-oSyoSlx7C8IsoO-z7S8hQ7YTqVE5D3IWLUEPeo7jADOproxmcKADTMx9Yiig9yc_zV/s320/q9cJwgiLHOsSSnaBf50Z_230421-105839.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Woensdag, etappe 17, met twee vervaarlijke haaientanden<br /></td></tr></tbody></table><p></p><p>Donderdag een lange rit over de Povlakte met een heuvelachtige finale. Voer voor de vluchters, of als hij nog ambitie heeft, Sagan. Vrijdag nog een bergrit, die licht is aangepast in verband met het noodlottige kabelbaanongeluk van zondag. Oorspronkelijk zou de eerste beklimming van de dag de Mottarone zijn, maar dat was nou net waar de plek des onheils. Om begrijpelijke redenen is de route gewijzigd en gaat het Roze circus nu over een wat lagere col, de Gignese. Op het koersverloop zal het geen al te drastische invloed hebben, het draait in de etappe vooral om de aankomst op Alpe di Mera. Een klim die qua pentes nauwelijks onder doet voor de Sega di Ala, maar wel ietsje korter is. En dan wacht natuurlijk nog het slotweekend, maar daarover later wellicht meer. Arrivederci!<br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-78769103705087033112021-05-21T21:55:00.004+02:002021-05-21T22:04:18.555+02:00Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 3)<p>Is de Giro halfweg al beslist? Het zou zo maar eens kunnen, om met
José De Cauwer te spreken. Op de <i>sterrati</i> reed Bernal al zijn
concurrenten op achterstand en alleen Vlasov staat nu nog binnen de
minuut. Als er in de derde week geen fysieke ongemakken opduiken lijkt
het me gewonnen spel voor de Colombiaanse tourwinnaar. Hij maakte woensdag op de Witte Wegen in elk geval een fantastische indruk. De ritzege mocht dan naar het jonge Zwitserse talent Mauro Schmid zijn gegaan, Egan was zonder twijfel de man van de dag. Hij toonde zijn meesterschap wat fietsbeheersing betreft en was ook overduidelijk de beste bergop. Uiteraard hebben we het echte hooggebergte nog voor de boeg, maar de suprematie de kopman van de weeral ijzersterke Ineos-brigade was woensdag impressionant,<br /></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2isKOj7IZf6BTrw-D_m7AHNu7me9f-BkxLCl12oio4QrXmbAUl1eTjUuC5N3a9V71LZwnKmFGr_xf4dnBEbYh3CjnbCPD3xkOtR7UxKHn6YJaLA5TvoQ_46XORbtGvTJwd3_4Tyqdk6r/s1500/200-_FF66786.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs2isKOj7IZf6BTrw-D_m7AHNu7me9f-BkxLCl12oio4QrXmbAUl1eTjUuC5N3a9V71LZwnKmFGr_xf4dnBEbYh3CjnbCPD3xkOtR7UxKHn6YJaLA5TvoQ_46XORbtGvTJwd3_4Tyqdk6r/s320/200-_FF66786.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het peloton slingert zich langs de prestigieuze wijnranken van de <i>Brunello</i><br /></td></tr></tbody></table><br /><div></div><div>De eerste helft van de rit was zeer rustig aan gegaan, zo rustig dat de kopgroep met relatief onbeduidende renners een niet meer te achterhalen voorsprong had opgebouwd. Op weg naar Montalcino was het vanaf de eerste grindstrook oorlog in het peloton. Ganna ontbond zijn duivels en Evenepoel had het meteen lastig. De <i>sterrati</i> waren duidelijk niet besteed aan de Belgische Roze Hoop. De schifting op de eerste sector was nog niet definitief, de meeste gelosten konden op de volgende asfaltwegen weer aansluiten. Maar Remco had een flink pak knechten op moeten souperen in de achtervolging. En toen hij het op de voorlaatste sector weer lastig kreeg, had hij alleen nog maar Almeida aan zijn zijde. In theorie althans, want de Portugees liet had in eerste instantie geen oog voor de calvarietocht van zijn kopman. Pas na vijf kilometer liet hij zich uitzakken en kon toen nog nuttig werk verrichten.</div><p></p><p>Uiteindelijk werd de koers beslist op de laatste beklimming van de zo poëtisch genaamde<i> Passo del Lume Spento</i> (Pas van het Gedoofde Licht). Buchmann reed weg en kreeg uiteindelijk Bernal met zich mee. In de achtergrond konden alleen Vlasov, Caruso, Yates, Foss, Guerreiro en Carthy enigszins volgen. Soler en Ciccone hadden iets eerder nog aangevallen, maar moesten dat zwaar bekopen en verloren bijna twee minuten. Bijna evenveel als Evenepoel, die de schade wonderwel wist de beperken tot 2:08 op Bernal. De optimisten onder ons verwezen gelijk naar de Giro van 2010, toen Basso op weg naar Montalcino ook ruim twee minuten verloor en uiteindelijk toch nog de eindwinst wist te pakken. Alles is dus nog mogelijk. Al zou het natuurlijk wel helpen als Remco over dezelfde herstelmiddelen kan beschikken als Ivan vermoedelijk destijds.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHXfQ44rYUPC0VKwWou-K5eKbNnjblouCSLBDOVfwW0y4sqGGAcFLBZZ8444eK6VV1EIMX7jNIg28aTpi5H6rkxuAj5O8RBCwlM9zVoMXDqRad69jk-RF_1rpovDNEEnTSRI2_Eohh3kY/s1500/245-_FF67286.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHXfQ44rYUPC0VKwWou-K5eKbNnjblouCSLBDOVfwW0y4sqGGAcFLBZZ8444eK6VV1EIMX7jNIg28aTpi5H6rkxuAj5O8RBCwlM9zVoMXDqRad69jk-RF_1rpovDNEEnTSRI2_Eohh3kY/s320/245-_FF67286.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De sterk uitgedunde groep der favorieten in volle finale<br /></td></tr></tbody></table><br /> In de rit van donderdag gebeurde er vervolgens weinig. De renners moesten duidelijk bekomen van de hevige strijd de dag ervoor. Ciccone plaatste samen met Nibali nog wel een vrij zinloze aanval in de finale. En Moscon was zo dom om Nibali te volgen in de afdaling, wat hem een onzacht contact met het wegdek opleverde. De Haai pakte uiteindelijk welgeteld 7 seconden op de tegenstand. Een druppel op de gloeiende plaat natuurlijk, maar in elk geval mooi om te zien dat de tweevoudig Giro-winnaar, ondanks zijn gebroken pols, het sturen nog niet verleerd is. Hopelijk gaan we nog meer van onze publieksfavoriet te zien krijgen. Een andere attractieve renner, Marc Soler, moest na ongelukkige val in de openingsfase helaas opgeven. De druistige en vaak niet al te slim koersende Catalaan zal de slotweek dus niet kunnen kleuren met zijn kenmerkende uitspattingen.<br /><p></p><p>Zaterdagwacht de eerste echt serieuze berg van deze ronde. De gevreesde Monte Zoncolan, vanuit Sutrio, vanaf de 'makkelijke kant'. De eerste elf kilometer gaan aan gemiddeld zo'n 8%, pittig maar niet buitengewoon. Pas de laatste 3 kilometer zijn echt extreem, met een gemiddelde van 13% en stroken met pentes tot maar liefst 27%. Het profiel in acht nemende, is het waarschijnlijk dat de strijd pas echt losbarst op die loodzware slotfase. Maar de weersvoorspelling is niet al te best en in de stromende regen gebeuren er soms gekke dingen. Hopelijk heeft de RAI de verbinding een beetje op orde, zodat we ook wat van de koers kunnen zien. </p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_5QQ0YwY0y_aWuhzxtycT14RxtoECBuj2vfIGsCC-BpAGodkXXL39RM8sjZ4E6QqFsnHAzpavsIAjmU-pZ9LZVfpZHRDy2xS8y27CLuYtyJsPWJyjDe1l8L48fKefVsl9GI2D5jJ3dp1W/s1280/4GQu7tq3rRjdXMO4g0zz_220421-043337.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_5QQ0YwY0y_aWuhzxtycT14RxtoECBuj2vfIGsCC-BpAGodkXXL39RM8sjZ4E6QqFsnHAzpavsIAjmU-pZ9LZVfpZHRDy2xS8y27CLuYtyJsPWJyjDe1l8L48fKefVsl9GI2D5jJ3dp1W/s320/4GQu7tq3rRjdXMO4g0zz_220421-043337.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Etappe 14, naar de Zoncolan<br /></td></tr></tbody></table><br />Vooraf dacht ik dat dit wel eens een goede dag voor Simon Yates zou kunnen zijn, die in 2018 op de Zoncolan al eens tweede werd achter Froome. Maar de man uit Bury houdt niet zo van nat en koud weer. Dus hij mag misschien al blij zijn, als hij een beetje bij kan blijven. Hugh Carthy won vorig jaar op die andere mythisch steile berg, de Angliru, en is dus ook een uitgelezen kandidaat. Bernal zal zich allicht vooral beperken tot volgen, met desnoods een snedige demarrage in de slotfase. Ineos kan de vlucht van de dag wel weer veel ruimte geven. Als de ontsnapping voor de ritzege strijdt, zijn de bonificatieseconden immers weg voor de klassementsmannen en is er voor de concurrentie dus minder te winnen. Maar de baroudeurs van dienst zullen in Sutrio een meer dan behoorlijke voorsrpong én uitstekende klimmersbenen moeten hebben, om überhaupt kans te maken op dagwinst.<br /><p></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-31927993004943660202021-05-18T23:09:00.000+02:002021-05-19T12:54:13.985+02:00Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 2)<div style="text-align: left;"><p>De Giro is inmiddels al een ruime week onderweg, maar het echte werk moet eigenlijk nog beginnen. Ogenschijnlijk steken Bernal en Evenepoel boven de concurrentie uit, maar een scherpe blik op het algemeen klassement leert ons dat de verschillen in de top-10 nog altijd zeer beperkt zijn. Voorlopig maakt Bernal de beste indruk en rijdt dan ook in het Roze. Hij heeft eindelijk zijn eerste etappezege in een Grote Ronde op zak, nadat hij zondag op de grote molen de concurrentie uit het wiel reed. Maar de rug van de Colombiaan blijft me zorgen baren. Hij schijnt er
vooral op de lange, zware beklimmingen last van te hebben en die hebben we tot
nog toe nauwelijks gehad. Zaterdag op de Zoncolan en vooral maandag in de Dolomieten kunnen we gaan meemaken of het gevoelige gestel van de Colombiaan het Italiaanse hooggebergte aankan. </p></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hg7LBoK4yc2TdUvchYNIE22gzYEBTbIjJoZS3l0MvXHGL7K2MdqyyuHDO6-HtdKWiHm4j104YBj7bvlxZ6q65Eni-eFPutCYA7Rx8tR4NxWkw2FOCFCqp2eWngbDVlQmswrnE-yZNRW6/s1500/308-_FF65762.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8hg7LBoK4yc2TdUvchYNIE22gzYEBTbIjJoZS3l0MvXHGL7K2MdqyyuHDO6-HtdKWiHm4j104YBj7bvlxZ6q65Eni-eFPutCYA7Rx8tR4NxWkw2FOCFCqp2eWngbDVlQmswrnE-yZNRW6/s320/308-_FF65762.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bernal met een zeer groot mes, hopelijk kon zijn rug het aan</td></tr></tbody></table><div style="text-align: left;"><p>Maar we kijken natuurlijk nu in eerste instantie reikhalzend uit naar de sterrato-rit van
woensdag, de eerste rit die ik in <a href="https://www.geschooldearbeider.nl/2021/05/voorbeschouwing-giro-2021.html">de voorbeschouwing</a> vet had aangeduid. Het is echter ook van belang de verwachtingen een beetje te
temperen. De kans is namelijk groot dat er strategisch gekoerst gaat worden. Een etappe in een grote ronde wordt immers anders
gereden dan een eendagswedstrijd. Het gekende spektakel
van de Strade Bianche zou dus uit kunnen blijven. De weergoden lijken de renners ook relatief mild gezind, van apocalyptische toestanden zoals in 2010 zal geen sprake zijn. Dit gezegd hebbende, verwacht ik toch
dat Ineos de koers zeer hard zal proberen te maken. Ze hebben er in elk geval de ploeg én de kopman voor. <br></p></div><div style="text-align: left;">Bernal is namelijk, misschien
samen met Formolo en Bardet, op papier de beste klassementsrenner op de witte wegen. En Evenepoel heeft op dit vlak geen al te beste reputatie, in 2019 sloeg hij een modderfiguur in de <a href="https://sporza.be/nl/2021/05/19/in-2019-maakte-remco-evenepoel-al-kennis-met-de-italiaanse-grind~1621416857489/">Ardiatica-Ionica</a>. Remco heeft de rit verkend en zal zich allicht ondertussen verbeterd hebben, maar hij loopt zeker het risico om flink wat tijd te verliezen. Positionering is niet zijn sterkste punt en juist dat is een essentieel onderdeel van een rit met het karakter van een voorjaarsklassieker. Zondag ging het op weg naar de onverharde slothelling al mis voor de Vlaamse hoop. Hij begon in verloren positie aan de laatste kilometer en kon zich alleen met een monsterinspanning nog in de top van de daguitslag nestelen. Dit lukte hem één keer, maar in etappe 11 wachten hem vier lange stroken grind en ongetwijfeld vele onvoorziene hindernissen. </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEVZlUXSQz98Ejiu_bPrOEu6UJ5G9GbyiVFrFyJK2nFv16jhfoojE8BXPgwOdYmo9kEJk8Ia1AOobtT0RWr-s1eWgYozioj0TTW6tqJGkjQc0e07Obobe2Wovg0Ebu6GFlJMJYWPxJ3MqX/s1024/montalcino-lp-1-1024x767.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="584" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEVZlUXSQz98Ejiu_bPrOEu6UJ5G9GbyiVFrFyJK2nFv16jhfoojE8BXPgwOdYmo9kEJk8Ia1AOobtT0RWr-s1eWgYozioj0TTW6tqJGkjQc0e07Obobe2Wovg0Ebu6GFlJMJYWPxJ3MqX/s320/montalcino-lp-1-1024x767.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Montalcino</td></tr></tbody></table><p style="text-align: left;">De voorlopige rit der ritten voert van Perugia naar Montalcino. Van Umbrië naar Toscane. En het is deze Giro ook de etappe die officieel is aangemerkt als de <i>Wine Stage</i>. In voorgaande jaren was het te doen gebruikelijk dat de lange tijdrit in het midden van de ronde deze krans kreeg. Wat als vanzelf leidde tot het begrip de <i>Wine Trial</i>. Met deze fraaie recente traditie wordt nu dus gebroken, aangezien er nu niet op flitsende tijdritbolides langs de wijnranken zal worden gesneld. Maar gelukkig zullen de <i>sterrati</i> het leed doen verzachten. </p></div><p>Een ander teer punt is de wijn die onder de aandacht wordt gebracht, de vermaarde Brunello di Montalcino. En laat dat nou net een van de duurste wijnen van Italië zijn. Jan met de Pet zal dus op zijn dorst blijven zitten of flink wat eventueel corona-spaargeld over de balk moeten gooien om aan het juiste druivennat te komen. Maar er zijn uiteraard vele andere Toscaanse wijnen beschikbaar, die zonder prestigieuze <i>branding</i> menig Brunello naar de kroon steken. Nou zullen de koers en de getoonde landschappen waarschijnlijk zo innemend zijn, dat het geboden schouwspel ook zonder oenologische begeleiding uitstekend te genieten is.</p><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgBVh_oDXbfxO6MCooLxvPizj-bg3QT769Q8SJ2Tjb2kqgkE7dNwaBvjAKSZ3fDsY9KTZL8AgpaobbtXqYjyw7fhyG98TKssMruLyIZFrX5Yv5vgbr_hAZlPsJEX7aTjWdFWCRZH2yCseb/s1280/BpaoIhlc0vUI7iM5PQda_220421-024731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgBVh_oDXbfxO6MCooLxvPizj-bg3QT769Q8SJ2Tjb2kqgkE7dNwaBvjAKSZ3fDsY9KTZL8AgpaobbtXqYjyw7fhyG98TKssMruLyIZFrX5Yv5vgbr_hAZlPsJEX7aTjWdFWCRZH2yCseb/s320/BpaoIhlc0vUI7iM5PQda_220421-024731.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Etappe 12 donderdag 20 mei, van Toscane naar Emilia-Romagna<br></td></tr></tbody></table>Als donderdag het stof is neergedaald, is er geen gelegenheid om rustig op adem te komen. Etappe 12 sluit het Toscaanse tweeluik af, met weeral een stevige dag klimmen in de Apennijnen. Een lange dag ook, de maar rit van Siena naar Bagno di Romagna meet dik over de 200 kilometer. Qua klimwerk is het misschien wel de lastigste etappe tot nog toe, aangezien de bergen een stuk steiler en grilliger zijn dan in de Abruzzenrit van afgelopen zondag. In volle finale ligt de niet te onderschatten Passo del Carnaio, waar zeker verschillen gemaakt kunnen worden. Het lijkt in principe een dag voor de vluchters, maar als de klassementsmannen goesting hebben, kunnen er verrassende dingen gebeuren. Zeker als de weersvoorspelling weer eens nat uitpakt.<br><p></p>Twee dagen om naar uit te kijken dus, gevolgd door een pannenkoek-platte rit over de Povlakte op vrijdag. Een goede gelegenheid voor de renners en de volgers om de benen weer los te fietsen en even aan te sterken. In het weekeinde bereiken we immers dan eindelijk de Alpen. Arrivederci!<br>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-64687913920782654192021-05-14T22:37:00.002+02:002021-05-18T23:09:40.279+02:00Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 1)<div style="text-align: left;">De eerste zeven dagen Italiaanse koers liggen alweer achter de wielen. Voorlopig hoogtepunt was toch wel de etappe-overwinning <i>grand cru</i> van Taco van der Hoorn. Je vluchtmakkers één voor één verschalken en een hongerig peloton voor blijven, is altijd een sterk staaltje. Maar om het reeds in de derde etappe van een Grote Ronde te presteren, wanneer de sprintersploegen normaal gesproken geen genade kennen, is haast ongezien. Dat Taco een sympathieke en ietwat eigenzinnige jongeman is, met tot nog toe een carrière getekend door tegenslagen, maakt het allemaal nog mooier. </div><div style="text-align: left;"> </div><iframe allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/-1sHqmz1OT0" title="YouTube video player" width="560"></iframe><div style="text-align: left;"> <br /></div><div style="text-align: left;">De daarop volgende etappes door de Apennijnen werden getekend door regen. Op papier niet al te lastige ritten zorgden zo voor een eerste schifting in het klassement en voor een ernstige aanslag op de kostbare energiereserves. Dinsdag hielden de tenoren hun kruit nog droog tot de laatste korte, steile klim. Maar donderdag schudde Ineos al flink aan de boom op 70 kilometer van het einde, op de befaamde <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Piano_Grande" target="_blank">Piano Grande</a>. Het beulswerk van Ganna en de zijwind op de weidse hoogvlakte zorgden er voor dat het peloton in waaiers uiteen werd getrokken. Een uniek spektakel in een bergetappe. In de afzink kwam het wel weer tot een gedeeltelijke hergroepering, eigenlijk alleen roze trui De Marchi was definitief gelost. </div><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGXTGvETFGOafb-2wgdJsmD6bhp9jLP7P0IoUaFX6vtOigwZfBDVMQFWMNlnDKNz1cAmepD82ES9iF51N54CuyLBZ3tDiRWpOnitnEy5qXclgsG7tWqHDjPauDn4Qqw9TBED-bhv-fVpOY/s1500/220-CORVOS_00033119-037.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="998" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGXTGvETFGOafb-2wgdJsmD6bhp9jLP7P0IoUaFX6vtOigwZfBDVMQFWMNlnDKNz1cAmepD82ES9iF51N54CuyLBZ3tDiRWpOnitnEy5qXclgsG7tWqHDjPauDn4Qqw9TBED-bhv-fVpOY/s320/220-CORVOS_00033119-037.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De werken van Pippo Ganna<br /></td></tr></tbody></table></p><div style="text-align: left;">Ondertussen was ons aller Bauke mee in de vroege vlucht van de dag. In de openingsfase had Mollema flink moeten malen om de aansluiting met de ontsnapping te maken. De vluchters onder aanvoering van Mohorič reden flink door en het leek even een jammerlijke chasse patate te worden voor de Groninger. Uiteindelijk kwam hij dus wel aansluiten, maar op de slotklim moest hij de inspanning bekopen. Daar rondde Gino Mäder het voorbereidende werk van ploegmaat Mohorič voorbeeldig af. Mäder kenden we nog uit Paris-Nice, waar hij in de zwaarste bergrit
op de streep voorbij werd gestoken door een ogenschijnlijk ongenaakbare
Roglič. De Zwitser kon de aanstormende
klassementsmannen dit keer net wel afhouden. Bernal en Martin pakten de overgebleven bonificatieseconden, met Evenepoel in hun zog.</div><p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt2FxZQtGHPBoB15r08Eai5k0HGM6laZaPlR9gYsBRdkPoMOAWKfl-twweHCwmanK6bcJw7PvG8g_JzYmtE0Au7UMa2-U8EEhkl9xXPtuBICzkbnAG_yzUytUVxl9wFMOxQxHQf1MC75u_/s1500/285-CORVOS_00033119-039.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="998" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt2FxZQtGHPBoB15r08Eai5k0HGM6laZaPlR9gYsBRdkPoMOAWKfl-twweHCwmanK6bcJw7PvG8g_JzYmtE0Au7UMa2-U8EEhkl9xXPtuBICzkbnAG_yzUytUVxl9wFMOxQxHQf1MC75u_/s320/285-CORVOS_00033119-039.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bauke stuitte op Gino, maar er komen nog meer kansen<br /></td></tr></tbody></table></p><p>In Vlaanderen zag men Remco al even het Roze pakken, maar het was dan toch Atilla Valter die aan de kop van het klassement kwam te staan. Bij afwezigheid van Pinot leken de manschappen van Madiot deze Giro voorbestemd tot een anonieme bijrol. Maar daar dacht Atilla de Hongaar dus anders over. In bepaalde kringen wordt er al tijdje reikhalzend uitgekeken naar de definitieve doorbraak van de talentrijke Valter. Vorig najaar maakte hij al een verdienstelijk, zij het grotendeels anoniem, debuut in de Giro. En met wat geluk kan hij dit jaar een gooi doen naar een top-10 klassering in het eindklassement. <br /></p><div style="text-align: left;">Uiteraard waren het de afgelopen dagen niet enkel goednieuwsverhalen. Met Landa verloor het
peloton een echte cult-favoriet. De guitige Bask maakte in de vierde etappe nog goede sier, door op de Colle Passerino vanuit de groep der favorieten te weg te snellen, waarop enkel Bernal, Carthy en Vlasov hem konden volgen. Een dag later werd een slecht aangegeven vluchtheuvel in de hectische aankomstfase hem spreekwoordelijk fataal. Eindwinst was lastig geweest, met het oog op zijn belabberde tijdrit, maar een podiumplek leek er toch echt wel in te zitten. En ook Sivakov moest de strijd
vervroegd staken, na een ongelukkige aanvaring met de berm-begroeiing. Een gevoelige slag voor Bernal, die zo zijn naaste adjudant in het hooggebergt verliest. De Franse Rus begint zo onderhand wel een zekere naam op te
bouwen als brokkenpiloot. Hopelijk kan hij zich beteren en eindigt hij
niet als een Zakarin 2.0.</div><div style="text-align: left;"> </div><div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhgQhiijV8WEH0mNPJmg7MfPpa7M-XFfa5UCMGHAoYl_zIJ6swSufPABkYujo9C6fd4xI9ZRbfps0P6Z6KbtXtff5ord8IfN4ZP8fIa0EQemdupC_DehyphenhyphengZMQ_oZSjoK6OSh1R2c_6vyw/s1500/265-_FF61520.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1500" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmhgQhiijV8WEH0mNPJmg7MfPpa7M-XFfa5UCMGHAoYl_zIJ6swSufPABkYujo9C6fd4xI9ZRbfps0P6Z6KbtXtff5ord8IfN4ZP8fIa0EQemdupC_DehyphenhyphengZMQ_oZSjoK6OSh1R2c_6vyw/s320/265-_FF61520.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het optreden van Landa was helaas van te korte duur<br /></td></tr></tbody></table>Als we het overgebleven klassementsveld kort overschouwen, dan maken Evenepoel en Bernal de beste indruk. Maar voor beiden geldt ook, dat hun potentieel over de volle drie weken een groot vraagteken is. Egan kon afgelopen Tour de eerste twee
weken goed mee, om vervolgens in de Alpen in te storten en op te
geven. Remco heeft überhaupt nog nooit langer dan 10 achtereenvolgende
dagen gekoerst en het echte hooggebergte is voor hem onbekend terrein. Evenepoel maakt wel een hele rustige en zelfverzekerde indruk, hij heeft toch geen aanval geplaatst, maar reageert gedwee op de speldenprikken van de concurrentie. Bernal koerst iets actiever, hopelijk belooft dat veel goeds voor de aankomende dagen.</div><div><div><br /></div>Dit weekeinde twee geaccidenteerde ritten door het hart van de Laars. Zaterdag etappe 8 van Noord-Apulië naar Noord-Campanië, de zuidelijkste rit van deze ronde. Normaalgesproken een dag voor de vluchters. Maar we weten inmiddels dat het in de Apennijnen behoorlijk kan spoken en wellicht heeft Ineos weer een strijdplan om de tegenstand geen dag rust te gunnen. De langste klim van de dag is maar liefst 19 kilometer, maar is niet al te steil en ligt op 50 kilometer van de streep. De afzink is evenwel zeer verraderlijk, over smalle kronkelweggetjes met een wegdek dat in kennelijke staat verkeert. De aankomst ligt na een klimmetje van 3 kilometer à 7%. Geen slotklim die afschrikt en derhalve misschien wel uitnodigt tot een aanval van ver. </div><br /><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh-UUL_GX2UAm0uH6PJoXR8UnCxmx-88EoIq19bPC-3ruV1vVjkokS6w5FRp5YKo5g3BDy5XazUY70ce3H0p_6pT-kFVBIFgIDkEVazfZaBaxc3GMuyFFyDFAv5k9r0jN3iLqB3wApkW7P/s1280/MZ9HMqvkHtqBDVE8g0ty_220421-102924.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh-UUL_GX2UAm0uH6PJoXR8UnCxmx-88EoIq19bPC-3ruV1vVjkokS6w5FRp5YKo5g3BDy5XazUY70ce3H0p_6pT-kFVBIFgIDkEVazfZaBaxc3GMuyFFyDFAv5k9r0jN3iLqB3wApkW7P/s320/MZ9HMqvkHtqBDVE8g0ty_220421-102924.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Etappe 8, zaterdag 15 mei<br /></td></tr></tbody></table><div>Zondag etappe 9; <i>il Tappone Abruzzese</i>, de gevreesde bergrit door de Abruzzen. Maar valt er eigenlijk veel te vrezen? Op het eerste oog ziet het profiel er vervaarlijk uit, met nauwelijks een kilometer vlak. Maar de beklimminngen die onderweg verteerd moeten worden, zijn niet al te angstaanjagend, met vooral veel gematigde percentages. Alleen de slotklim naar Campo Felice is andere koek. Daar wacht de renners een onregelmatig grindpad over de skipistes, met een paar flink steile stroken. Het zal uiteindelijk toch wel een uitputtingsslag worden, na een zware week koers, maar de verschillen zouden nog wel eens relatief beperkt kunnen blijven. De vluchters zullen vermoedelijk wel weer voor de dagzege strijden, want Ineos zal wel uit een speciaal vaatje moeten tappen om deze rit helemaal te kunnen controleren.</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPG_r231OTwcam0kFF3oV_SjqX7sOa-xiCX5_AzlcMenZdhQpzOKcr1R7C_WttlXW7CEp4OqIde5FKirZK2PEaXsltFPLjwz5IuOGnZa3g0nQB2v6TU_ipv7HR92HiVgBfkT4fojaRoucI/s1280/MZ35sJD8MzgOgPKTQeOm_220421-110902.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPG_r231OTwcam0kFF3oV_SjqX7sOa-xiCX5_AzlcMenZdhQpzOKcr1R7C_WttlXW7CEp4OqIde5FKirZK2PEaXsltFPLjwz5IuOGnZa3g0nQB2v6TU_ipv7HR92HiVgBfkT4fojaRoucI/s320/MZ35sJD8MzgOgPKTQeOm_220421-110902.jpg" width="320" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Etappe 9, zondag 16 mei<br /></td></tr></tbody></table><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: left;">Maandag een dag voor de sprinters, waar je vermoedelijk niet voor thuis hoeft te blijven. Maar dat dachten we afgelopen maandag ook en toen ging Taco met de bloemen zwaaien. De Giro verrast gelukkig elk jaar weer opnieuw en alle voorspellingen die ik op deze plek doe, dienen derhalve met een gepaste korrel roze zout te worden genomen. Arrivederci!<br /></div><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-61087267167169476402021-05-06T10:23:00.006+02:002021-05-06T19:56:44.448+02:00Voorbeschouwing Giro 2021<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlvrAKNGpUgJDUkMrBqI_rdRyjtMj1Nkad2bZ27k-wIk8Kj2xGGXqrWG2ENEsX2N7WuIPfuYX-XLY6cVAKHLrd-cdjqlvsycmXq1PwWJUm8eEgrsoYRE116NtOZ8-KRmkeoyRqKbtzvabk/s1536/Giro2021_genereale_plan-1086x1536.jpg" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="1086" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlvrAKNGpUgJDUkMrBqI_rdRyjtMj1Nkad2bZ27k-wIk8Kj2xGGXqrWG2ENEsX2N7WuIPfuYX-XLY6cVAKHLrd-cdjqlvsycmXq1PwWJUm8eEgrsoYRE116NtOZ8-KRmkeoyRqKbtzvabk/s320/Giro2021_genereale_plan-1086x1536.jpg"></a></div><p></p><div style="text-align: left;">De meimaand is weer aangebroken en dan leggen niet alleen alle vogels een ei, maar komen ook de koersliefhebbers volop aan hun trekken. Want de heren coureurs gaan weer drie weken door Italië fietsen. En zeg nou zelf, dat zijn toch zonder twijfel de fraaiste wielerweken van jaar. Zaterdag 8 mei gaat de Giro los in Turijn. Waar de afgelopen editie in het najaar zat samengedrukt met de Vuelta en de verlate voorjaarsklassiekers, is dit jaar de vertrouwde hiërarchie hersteld. We krijgen weer heel wat moois voor de wielen en het deelnemersveld is ook goed op niveau. De dominantie der Slovenen in de Tour heeft vele Grote Namen doen besluiten om het voor het gedistingeerde Roze te gaan in plaats van het vloekend lelijke Geel. </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">Het parcours is weer een mooie mix. Een inzichtelijk overzicht van de routeprofielen is <a href="https://inrng.com/2021/04/giro-italia-guide-2021/" target="_blank">hier</a> te vinden en een meer gedetailleerde analyse van de etappes is <a href="https://forum.cyclingnews.com/threads/2021-giro-ditalia-stage-by-stage-analysis.36901/" target="_blank">hier</a> voorhanden. We beginnen in Piëmonte en sluiten af in Lombardije, van Turijn naar Milaan. Hemelsbreed nog geen 150 kilometer, maar de 3500 kilometer lange <i>Corsa Rosa</i> brengt ons uiteraard veel verder dan alleen de Povlakte. Opvallend is dat het zuiden van Italië dit jaar niet wordt aangedaan. De afgelopen edities was het vaak vaste prik om vanuit Sicilië de noordwaarts de Laars te bestijgen. Dat was oorspronkelijk ook dit jaar het plan, maar uiteindelijk trok het kapitaalkrachtige noorden de knip en werd de route in deze financieel precaire tijden hertekend ten koste van de zuidelijke regio’s. De <i>Mezzogiornio</i> laten we echter niet helemaal links liggen, maar zuidelijker dan het noorden van Apulië en Campanië komen we niet. </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">Ook opmerkelijk is het relatief beperkte aantal tijdritkilometers, nog geen 40 in totaal. Wellicht een bewuste keuze van de organisatie om de klimmerstypes te lokken, die zich dit jaar minder kansrijk achten in juli. Er wordt afgetrapt met een korte rit tegen de klok en op de slotdag is de middenlange tijdrit naar de Piazza del Duomo voorzien. Er zal zoals gezegd flink geklommen moeten worden. Met opvallend veel aankomsten bergop, een stuk of negen maar liefst. Ook opmerkelijk is het grote aantal nieuwe beklimmingen in de slotweek. De organisatie heeft een flink aantal uitdagende bergwegen gevonden waar de Giro nog nooit op betwist is en dat valt alleen maar te prijzen. Verandering van spijs doet immers eten. Ook een belangrijk gegeven voor de volgers is, dat de rustdagen deze Giro op dinsdag vallen. Dit betekent dat de openingsweek maar liefst 10 opeenvolgende etappes bevat en dat slotweek tot 5 koersdagen is teruggebracht.</div><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJirkR8mGX-ke7430iew2U3WygPxvuPq7EpvftXfsFqsK6fc8WZQ_ZEnp7KTxreumBMZvnzwJzC0jYs_NA-Fyg5EmC3vrQDWC1c3z2esO6oWGgtH2tIDa1th2aGPjTPfM6o2uqa8Yu3RiR/s1280/IOBtbiTlVrWtU1yqJ61W_220421-014720.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJirkR8mGX-ke7430iew2U3WygPxvuPq7EpvftXfsFqsK6fc8WZQ_ZEnp7KTxreumBMZvnzwJzC0jYs_NA-Fyg5EmC3vrQDWC1c3z2esO6oWGgtH2tIDa1th2aGPjTPfM6o2uqa8Yu3RiR/s320/IOBtbiTlVrWtU1yqJ61W_220421-014720.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Op de grijs getinte onverharde stroken is het te doen in rit 11<br></td></tr></tbody></table><p></p><div style="text-align: left;">Vanuit Piëmonte gaat het via de Emiliaanse Apennijnen naar de Adriatische kust. Al na vier dagen wacht de eerste korte test voor de klimmersbenen en etappe 6 kent zelfs al een redelijk serieuze slotklim waar eventueel wat verschillen gemaakt zouden kunnen worden. We zakken vervolgens verder af naar Apulië om via de hooglanden van de Abruzzen langzaam richting Toscane te trekken. Dit heuvelachtige middenrif van de Giro is niet te onderschatten. Bij menig koerskenner is met name <b>etappe 11</b> op woensdag 19 mei al maandenlang dik rood omcirkeld. Want dat is de op voorhand legendarische rit over de Witte Wegen richting Montalcino. De rit die dit bevat maar liefst 35 kilometer <i>sterrato</i>, waarvan het grootste deel ook nog eens flink bergop gaat. Van een paar kanshebbers weten we dat ze op de Toscaanse grindwegen uit de voeten kunnen, maar voor anderen zou het wel eens een helletocht kunnen worden. We herinneren ons allemaal nog de etappe uit 2010 waar Evans in zijn met modder besmeurde regenboogtrui victorie kraaide en Nibali zijn eerste Roze Trui pakte. De liefhebber kan het uiteraard herbeleven op <a href="https://www.youtube.com/watch?v=__WabDQY4Gc">de digitale kijkbuis</a>.<br></div><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlDIJ2awioA0O8nREsIoi2graSHIQXpQmsgjkBBFp6vbrEEVR267lbtA0I_VSHlqW7nJg6lR7seCbgEPUrpvQbIc5q-RtW2EVn-ObQvRcy01ufZNtK8ycIrZcds4roU3m71-QlL9V31DeT/s2400/2010_Evans_Vinokourov-1-2400x1158-1565293751.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1158" data-original-width="2400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlDIJ2awioA0O8nREsIoi2graSHIQXpQmsgjkBBFp6vbrEEVR267lbtA0I_VSHlqW7nJg6lR7seCbgEPUrpvQbIc5q-RtW2EVn-ObQvRcy01ufZNtK8ycIrZcds4roU3m71-QlL9V31DeT/s320/2010_Evans_Vinokourov-1-2400x1158-1565293751.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Evans en Vino op weg naar Montalcino in 2010<br></td></tr></tbody></table><p></p><div style="text-align: left;"></div><div style="text-align: left;">Vervolgens wordt de noordwaartse route gestaag voortgezet tot aan <b>etappe 14</b>, met aankomst op de vermaarde Monte Zoncolan. Hoewel de steilste pentes vermeden worden, doordat de klim niet vanuit Ovaro maar vanuit Sutrio bestegen wordt. De verschillen zouden wel eens relatief beperkt kunnen blijven, aangezien alleen de laatste drie kilometer echt extreem zwaar zijn. De volgende rit voert van Grado naar Gorizia, in het uiterste noordoosten van Italië. Voor mij persoonlijk bekend terrein, al te meer omdat in de finale het fraaie Sloveense heuvelland van de Goriška Brda meermalen wordt aangedaan. Ook een niet te onderschatten wijnstreek overigens en voor het gemak schrijf ik Jan Tratnik al met potlood op als dagwinnaar vanuit de vlucht van de dag.</div><div style="text-align: left;"><br></div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9qUwILTAJKir1GLwafHJxi1s94Mgdkgfovo7s1YBCGGdBYWx3Mh1scVKuLDxhL_ahtLLaRJgU5eRmtW8_5cUCI_KnPnfpCeAKI7Lr_17aiHa8yTOg32yzxEdWOzUv-4uiV2FppOP_sTUf/s1400/Goriska_brda.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="603" data-original-width="1400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9qUwILTAJKir1GLwafHJxi1s94Mgdkgfovo7s1YBCGGdBYWx3Mh1scVKuLDxhL_ahtLLaRJgU5eRmtW8_5cUCI_KnPnfpCeAKI7Lr_17aiHa8yTOg32yzxEdWOzUv-4uiV2FppOP_sTUf/s320/Goriska_brda.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Toscaans aandoende wijgaarden van de Goriška Brda</td></tr></tbody></table><div style="text-align: left;">Net voor de laatste rustdag gaat het maandag 24 mei los in de Dolomieten met <b>etappe 16</b>. Een landschappelijk adembenemende rit, die ook als de renners hun kruit droog zouden houden het bekijken meer dan waard is. 212 kilometer afzien met nauwelijks een meter vlak. Met na jarenlange afwezigheid dan eindelijk weer eens de gevreesde Passo Fedaia, gevolgd door de Passo Pordoi, met 2239 meter boven zeeniveau het dak van de Giro en derhalve de<i> Cima Coppi</i>. De koninginnenrit wordt bekroond met de Passo Giau, misschien wel de zwaarste Dolomieten-col met bijna 10 kilometer klimmen aan zo’n 10% gemiddeld. De aankomst ligt na een stevige afdaling in Cortina d’Ampezzo. In betere tijden een finale op het lijf van Nibali geschreven, dit jaar zou ik iemand als Bilbao tippen. </div><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8uw4SE8MgXRgbyrkPUFpKbGFEmIVE10ts64LgvRyfGCPEfxZSA-SGShqGC4qOWjaJ26vdeCyziYYHnleH33viN9zcauO0C81HeuqXax6i23xInBJWkaynVxi-Jk8g6ozyJoBONCQ3Tuy/s1280/aZbivqO1B2pbW4ZQm7vt_260421-090839.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="852" data-original-width="1280" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8uw4SE8MgXRgbyrkPUFpKbGFEmIVE10ts64LgvRyfGCPEfxZSA-SGShqGC4qOWjaJ26vdeCyziYYHnleH33viN9zcauO0C81HeuqXax6i23xInBJWkaynVxi-Jk8g6ozyJoBONCQ3Tuy/s320/aZbivqO1B2pbW4ZQm7vt_260421-090839.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Il Tappone Dolomitico</i><br></td></tr></tbody></table><p></p><div style="text-align: left;">De slotweek biedt qua beklimmingen zoals gezegd minder klinkende namen. Wat niet wil zeggen dat er ons geen profielen om van te watertanden voorgeschoteld worden. <b>Etappe 17</b> heeft op papier zelfs de lastigste slotklim van de hele Giro, met de onuitgegeven, loeizware Sega di Ala. Etappe 20 is een aantrekkelijk uitstapje naar Zwitserland en is de laatste kans voor de klimmers. De route loopt via de Passo San Bernardino en de Splügenpas en is samen met etappe 16 de enige rit die de renners boven de 2000 meter brengt. En aangezien koersen in Zwitseland vaak met slecht weer gepaard gaat, zou de status quo op de voorlaatste dag nog wel eens stevig op proef kunnen worden gesteld. De definitieve uitslag zal worden opgemaakt na een vlakke tijdrit van 30 kilometer, die ons net als vorig jaar brengt naar het hart van Milaan. </div><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr6ttP_fOwK6601E6dgHc7eNdvry-SgjjHr2L7ioYFskTFcWYfDiFBYwXKk6aZzHKl5QLuYu0bT3WGazY1UiJDBS0NcqLuzo1kev_oyk3IgJIXFo2YT8lfg40tBdJ0Bjvpsaf93-A7cNpk/s1024/6t77vocsRCePVeyqwUdCPo-1024-80.jpg.webp" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="683" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr6ttP_fOwK6601E6dgHc7eNdvry-SgjjHr2L7ioYFskTFcWYfDiFBYwXKk6aZzHKl5QLuYu0bT3WGazY1UiJDBS0NcqLuzo1kev_oyk3IgJIXFo2YT8lfg40tBdJ0Bjvpsaf93-A7cNpk/s320/6t77vocsRCePVeyqwUdCPo-1024-80.jpg.webp" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bernal wist in maart de Witte Wegen te bedwingen<br></td></tr></tbody></table><p></p><div style="text-align: left;">Als we naar de kanshebbers kijken, is op papier Egan Bernal voor mij de grote favoriet. Het beperkte aantal tijdritkilometers en het stevige klimwerk is in zijn voordeel en hij heeft met zijn recente derde plaats in de Strade Bianche aangetoond dat hij op de Toscaanse onverharde wegen meer dan uitstekend uit de voeten kan. Alleen is er dan nog die slepende rugblessure die een zware hypotheek legt op de kansen van de enige Colombiaanse Tourwinnaar. Aan de ondersteuning van de manschappen van Ineos zal het niet liggen, die met schaduw-kopmannen Sivakov en Martinez meer dan beslagen ten ijs komen.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">Als we naar de harde werkelijkheid kijken, is Simon Yates de man in vorm. Overtuigend winnaar van de Ronde van de Alpen (voorheen bekend als de Giro di Trentino) en iemand die in Italië nog een stevige rekening open heeft staan na zijn smadelijke deconfiture in 2018. Sinds zijn zege in de Vuelta dat zelfde jaar heeft onze Simon trouwens weinig meer klaargespeeld op klassementsvlak in een Grote Ronde, dus het wordt wel weer eens tijd om zijn adelbrieven op tafel te leggen. Maar de ploeg van Bike Exchange lijkt goed op orde, dus ik heb er in principe wel vertrouwen in. De enige kanttekening is dat Yates wellicht wat te vroeg in vorm is gekomen en weer het risico loopt om uit te branden in de derde week.</div><p></p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-YClU76ru2Lp-od3GaNqYJLyEgE5VP8O5fWIsK5j202q7ieJdzUJbMmKpp9oXGlUeVDuQ7dCylibnRzMJNffOEYZecYRKDFqS0BZbHlpReWYEA_yCkEuG8H0djgRlnuBFf4b6t0temlAn/s2048/LP_7859708.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-YClU76ru2Lp-od3GaNqYJLyEgE5VP8O5fWIsK5j202q7ieJdzUJbMmKpp9oXGlUeVDuQ7dCylibnRzMJNffOEYZecYRKDFqS0BZbHlpReWYEA_yCkEuG8H0djgRlnuBFf4b6t0temlAn/s320/LP_7859708.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zien we Yates weer zo vlammen als drie jaar terug?<br></td></tr></tbody></table><p></p><div style="text-align: left;">Na Bernal en Yates komen we bij de kanshebbers van de tweede lijn, wat mij betreft. Als we naar de bookmakers kijken, is die dekselse Evenepoel de volgende gegadigde voor de <i>Trofeo senza fine</i>. Dat zou wat zijn. Niks is onmogelijk en als iemand een grote ronde kan winnen zonder een dag koers is het waarschijnlijk Remco. Maar het lijkt me toch een brug te ver. De Nieuwe Merckx zal zijn pijlen toch eerder op de Olympische Spelen richten en het zal me hogelijk verbazen als hij nu al top-10 rijdt in het eindklassement. Bij Quickstep komen ze in elk geval met een ijzersterke ploeg aan het vertrek, met de onwillige meesterknecht Masnada vers van het podium in Romandië en de Portugese wolf Almeida. <span>Joã</span>o was een van de smaakmakers van het afgelopen najaar, met zijn vijftien dagen in het Roze wist hij menig wielerhart voor zich te winnen. Het gebrek aan tijdritkilometers komt hem deze editie echter niet ten goede en er staan dit jaar toch veel renners aan de start die in principe een stuk beter zijn bergop. Ik verwacht dan ook niet dat hij zijn vierde plek van vorig jaar kan verbeteren.</div><div style="text-align: left;"><p>Wie kan er verder meedingen naar het Roze? Eerlijk gezegd te veel renners om op te noemen. Dat is wat deze Giro zo interessant maakt. Kan Buchmann uit de anonimiteit treden? Komt Landa van zijn tak? Of steekt Bilbao hem dan toch naar de kroon? Kan George Bennett het kopmanschap aan? Grijpt voor Formolo zijn kans? Gooit Soler weer eens zijn eigen glazen in? En dan is er natuurlijk nog de enige oud-winnaar die aan de start staat. De Haai van Messina, met gebroken pols en al. Wordt het knechten voor de etappezeges van Bauke of gaan we dan toch nog een laatste kunstje zien. Ik heb er weinig vertrouwen in. Vincenzo zal vermoedelijk eerder richting Tokio kijken, dan richting Milaan.</p></div><div style="text-align: left;"> <table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnDTh1CYiybshgJNU1xJD92mF0qk8nDZr9SpaheaRFFcJvC1-0TfHys9dP_2yEh8tjvmfGWzGsrwvVxfaEQv1QKnyPkxl0eJiKGvBXtHyFKX_Nx6QrI7XWmAnMB5BxxZQfeTbtIN9kSmcQ/s2048/Ek9tjKbW0AcITox.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1366" data-original-width="2048" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnDTh1CYiybshgJNU1xJD92mF0qk8nDZr9SpaheaRFFcJvC1-0TfHys9dP_2yEh8tjvmfGWzGsrwvVxfaEQv1QKnyPkxl0eJiKGvBXtHyFKX_Nx6QrI7XWmAnMB5BxxZQfeTbtIN9kSmcQ/s320/Ek9tjKbW0AcITox.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hindley kon vorig jaar als enige mee in het geweld van Ineos op de Stelvio<br></td></tr></tbody></table></div><div style="text-align: left;">We hebben het ondertussen nog niet eens gehad over de enige vertegenwoordiger van het podium van vorig jaar, die in Turijn aan het vertrek staat. Jai Hindley moet ogenschijnlijk het kopmanschap delen met Bardet bij DSM. En de jonge Australiër lijkt de volgende in een lange rij coureurs te zijn, die niet zo goed overeen schijnt te komen met de licht dictatoriale ploegleiding aldaar. Opvallend, aangezien hij afgelopen oktober vanuit de volgwagen nog alle steun kreeg in zijn onderlinge strijd met Kelderman. Mijn sympathie heeft Jai dus in elk geval niet en ik hoop dat Bardet zich bergop weer eens van zijn beste kant kan laten zien. De straffe etappe naar Montalcino moet hem in elk geval goed liggen, indachtig zijn tweede plek in de bemodderde editie van de Strade Bianche in 2018.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">De afgelopen Vuelta maakte Hugh Carthy een forse indruk en was zelfs de beste achter de onklopbare <span>Roglič</span> en Carapaz. De <a href="https://twitter.com/saddleblaze/status/1323679122288222209" target="_blank">goedgebekte</a> Lancashire<i> lad </i>heeft een betere tijdrit in de benen dan veel van zijn naaste belagers. En de veelvuldig steile aankomsten deze Giro zulle ook ook spek voor zijn, gezien zijn glorierijke uitspattingen op Angliru. Het podium lijkt me dus zeker mogelijk. Een andere kandidaat die genoemd moet worden is Alexander Vlasov. Vorig jaar was hij voor velen de geheimtip voor het Roze, na een indrukwekkende rij zeges en dichte ereplaatsen in de voorbereidingskoersen. Het grote ronde-debuut eindigde voor de jonge Rus in een sof, kotsend langs de weg in de tweede etappe. Hij reed vervolgens nog wel een degelijke Vuelta en is ook dit jaar weer redelijk op dreef. Maar de hype van vorig jaar is toch wel aardig weggezakt en dat is voor de gemoedsrust en de kansen van Alexander misschien maar goed ook.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">Van de vooraf verwachte namen, moet eigenlijk alleen Pinot verstek laten gaan. De aimable Fransoos heeft nog altijd veel last van zijn rugblessure en betaalt zodoende een zware prijs voor het geforceerd uitrijden van de afgelopen Tour. Hij had toen beter voor rust kunnen kiezen, want nu dreigt weeral een seizoen in het water te vallen. Hopelijk komt Thibaut er toch weer bovenop en kunnen we hem wellicht in de Vuelta weer zien schitteren.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioAcN2alItUFcfNGwEdtxMKmpZ_ImLYTElRf7j1PExbeJbYKwJmpwdtpchtrDN7lX3iJ3HT2417EWXsMdbjuZpz6eoC4vGsJ47WZ7f4tRHAyfcZh2e0-_lfRusATdJ5xuoSpgVWsBU3dJP/s920/GettyImages-1278767871-920x613.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="613" data-original-width="920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioAcN2alItUFcfNGwEdtxMKmpZ_ImLYTElRf7j1PExbeJbYKwJmpwdtpchtrDN7lX3iJ3HT2417EWXsMdbjuZpz6eoC4vGsJ47WZ7f4tRHAyfcZh2e0-_lfRusATdJ5xuoSpgVWsBU3dJP/s320/GettyImages-1278767871-920x613.jpg" width="320"></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Peter de Grote zal zeker weer wat willen laten zien<br></td></tr></tbody></table> Al bij al een zeer fraai deelnemersveld en dan heb ik alleen nog maar de voornaamste protagonisten genoemd. Er zitten ook heel wat mooie namen op tweede rij. En zoals we vorig jaar gezien hebben, gebeuren er in de Giro vaak gekke dingen en zijn verrassingen eerder regel dan uitzondering. Aan de aanwezige sprinters zal ik weinig woorden vuilmaken. Caleb Ewan lijkt me de snelste man, met Merlier als opvallende nieuwkomer. Sagan zal zijn zinnen wel gezet hebben op het Cyclaam en ik zie eerlijk gezegd weinig serieuze concurrentie. Ewan gaat dit seizoen ook voor de Tour én de Vuelta en zal dus met zekerheid Milaan niet halen.</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">De bergtrui is over het algemeen volstrekt onvoorspelbaar, maar ik hoop dat iemand als de jonge Ecuadoriaan Jefferson Cepeda van de altijd kleurrijke ploeg Androni-Giocattoli met het Blauw aan de haal gaat. Dat de manschappen van Gianni Savio überhaupt aan het vertrek staan, is trouwens een klein wonder. In eerste instantie waren ze gepasseerd, omdat de ploegleiding te kritisch op de Giro-organisatie was geweest. Maar bij Vini Zabú liepen ze net wat te vaak tegen de doping-lamp, waardoor er ter elfder ure toch toch een plekje voor de geliefde vrijbuitersploeg vrijkwam. Goed nieuws, want ook deze kleinere ploegen weten de Giro vaak extra reliëf te geven. We kunnen dus uitkijken naar drie heerlijke, verrassende weken. Tot binnenkort!</div><div style="text-align: left;"><br></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM3kOnistIzTRaCaaz2l8B8pNnxUaKXQDtJmXW08iUdjw-WoK-qyEEa79Oct-bnSdWy3g13Jep0GQ1naP_iPDPXwuv0FY5wmQpcqb57uGI9ZNSVZzvZX3yt9_pm6hrBJbmcKWQzPnuJjqI/s1130/img.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="707" data-original-width="1130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjM3kOnistIzTRaCaaz2l8B8pNnxUaKXQDtJmXW08iUdjw-WoK-qyEEa79Oct-bnSdWy3g13Jep0GQ1naP_iPDPXwuv0FY5wmQpcqb57uGI9ZNSVZzvZX3yt9_pm6hrBJbmcKWQzPnuJjqI/s320/img.jpg" width="320"></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-37921059222059770632018-11-29T21:00:00.000+01:002018-12-03T19:38:43.265+01:00Fietsen over de Brug der BruggenTijdens mijn bezoek aan San Francisco kon ik de Golden Gate Bridge natuurlijk niet links laten liggen. Al sinds 1937 is deze indrukwekkende hangbrug het symbool van de stad. Een huisgenoot van mijn gastheer gaf mij de tip om de brug over te fietsen en de veerboot terug te nemen. Zoals ik <a href="https://www.geschooldearbeider.nl/2018/11/diego-riveras-radicale.html">eerder al vermeldde</a>, verbleef ik niet in de stad zelf maar in de omgeving van Palo Alto. Ik kon van mijn gastheer een fiets lenen en deze gratis meenemen in de Caltrain richting de grootstad. Dat is de ietwat langzame forenzenverbinding tussen San José en San Francisco, die Silicon Valley ontsluit.<br />
<br />
Vanaf het treinstation op 4th and King fietste ik richting de Embarcadero.
Deze brede boulevard loopt langs de baai aan de noordoostkant van het
centrum. Links torenen de wolkenkrabbers en aan de rechterkant kom je de
oude havengebouwen voorbij. Dit was in de eerste helft van de
twintigste eeuw een van de grootste havens van de Verenigde Staten. Na de Tweede Wereldoorlog raakte het waterfront van San Francisco langzaam maar zeker in verval. Er was geen plek om uit te breiden en de haven van Oakland zorgde voor toenemende concurrentie. Aan de andere kant van de baai was namelijk wel ruimte om grote containerterminals aan te leggen. En de in 1939 voltooide Bay Bridge, die dwars over de Embarcadero gebouwd is, zorgde voor een goede verbinding tussen beide steden.<br />
<br />
De bouw van de grote bruggen en de opkomst van de auto zorgde ook voor het verdwijnen van de passagiersveerdiensten die de verscheidene plaatsen rond de Baai met de stad verbonden. In de jaren zestig werd op de Embarcadero een <i>elevated highway</i> gebouwd, waardoor een harde scheiding tussen stad en water tot stand kwam. Op <a href="https://www.sfchronicle.com/chronicle_vault/article/Archive-discovery-Aerial-views-of-1970s-SF-from-10633910.php#photo-11811297">foto's</a> <a href="https://www.sfchronicle.com/chronicle_vault/article/Archive-discovery-Aerial-views-of-1970s-SF-from-10633910.php#photo-11811302">uit de</a> <a href="https://www.sfchronicle.com/chronicle_vault/article/Archive-discovery-Aerial-views-of-1970s-SF-from-10633910.php#photo-11811262">jaren zeventig</a> is goed te zien hoe doods het gebied er toen bij lag. Nadat de snelweg in 1989 tijdens een aardbeving zwaar beschadigd raakte, werd uiteindelijk besloten om het, bij veel inwoners gehate, betonnen monster af te breken. Zo kwam ook de weg vrij om de Embarcadero te herontwikkelen en fiets- en voetgangervriendelijk te maken. Dat is aardig gelukt, het was er aangenaam fietsen en verscheidene oude havengebouwen zijn mooi opgeknapt.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk2tNG50A4FtvWrfwRuWRBBb_11cMuJctR_ZCi5Dc2OjQORvPvtBuM8cq8yMse6f3cYzQo-fsf4aDrWGqU6GMHfwzwSnBEFVd5qse1OpyQtQrmKHJ3pddSxMthP4xcA73qgtRaXenYvaEO/s1600/DSC_0410.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk2tNG50A4FtvWrfwRuWRBBb_11cMuJctR_ZCi5Dc2OjQORvPvtBuM8cq8yMse6f3cYzQo-fsf4aDrWGqU6GMHfwzwSnBEFVd5qse1OpyQtQrmKHJ3pddSxMthP4xcA73qgtRaXenYvaEO/s320/DSC_0410.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtqfmvt9U5OIb4MHlO9WJ-DCJWh1T92VZvsUZw7C2w-a6s-eZ8jdmabFeFbFKa3sbFIaWWkJxgo3_xewvo3szRBQ8sfM39ayoFXNjGqDv5flmda2C8OfBUzfM6MhyphenhyphenqT-5xhapcGMM94rJ3/s1600/DSC_0412.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtqfmvt9U5OIb4MHlO9WJ-DCJWh1T92VZvsUZw7C2w-a6s-eZ8jdmabFeFbFKa3sbFIaWWkJxgo3_xewvo3szRBQ8sfM39ayoFXNjGqDv5flmda2C8OfBUzfM6MhyphenhyphenqT-5xhapcGMM94rJ3/s320/DSC_0412.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhySWx8s4-AUcEOahaAjFvBJXD6uATBDCHtzN1H0y9cGNtS6oIa_SlabuxpJMW86IagxNRHc624kdVFAwiaVv78a8BsPSb5tZjropZTbHDFBzhybm0GUZszlvZehyphenhyphenTSeWK8UGVgZd3Mi8/s1600/DSC_0414.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkhySWx8s4-AUcEOahaAjFvBJXD6uATBDCHtzN1H0y9cGNtS6oIa_SlabuxpJMW86IagxNRHc624kdVFAwiaVv78a8BsPSb5tZjropZTbHDFBzhybm0GUZszlvZehyphenhyphenTSeWK8UGVgZd3Mi8/s320/DSC_0414.JPG" width="320" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisqMg73mF6MKJQ8qKq3HLQBQgBf0JyUkzKFKouoiCLSv7JnXLyNZS5BKwPADnNoDkg6kgFI4o1cILx9BT8mjlxnt0yrTjY0Nf5P_qyuN-jSmSllFqffppZyxx01Os1SeXRBMn5V70ocL-_/s1600/DSC_0416.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisqMg73mF6MKJQ8qKq3HLQBQgBf0JyUkzKFKouoiCLSv7JnXLyNZS5BKwPADnNoDkg6kgFI4o1cILx9BT8mjlxnt0yrTjY0Nf5P_qyuN-jSmSllFqffppZyxx01Os1SeXRBMn5V70ocL-_/s320/DSC_0416.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Deze foto's zijn overigens een paar dagen later gemaakt, <br />
toen het een tikje helderder weer was</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Na een paar kilometer fietsen kwam ik langs Fisherman's Wharf. Een pier met allerlei souvenirwinkels en toeristenrestaurants, waar je het best zo min mogelijk aandacht aan kunt besteden. Maar je scheen er in de haven zeeleeuwen te kunnen zien, dus ik ging er toch even kijken. De beloofde zeeleeuwen waren echter afwezig, aangezien die de zomer in broedkolonies aan de kust doorbrengen. Dus ik vervolgde mijn weg. De eerste goede blik op de Golden Gate Bridge kreeg ik vanaf het strand bij Chrissy Field, een voormalig militair vliegveld. De ochtendmist die vaak rond de brug hangt, was ondertussen grotendeels weg getrokken. <br />
<br />
Lang werd het technisch onmogelijk geacht de Golden Gate te overspannen. De toegang tot de Baai van San Francisco is een twee kilometer brede zeestraat die blootstaat aan de grillen van de Grote Oceaan. Begin jaren twintig kwam de ambitieuze ingenieur Joseph Strauss met een plan op de proppen om de langste overspanning ter wereld te bouwen. Hoewel het oorspronkelijke plan van Strauss niet haalbaar bleek, bleef hij de drijvende kracht achter het project en ging hij later met de eer strijken. Achter de schermen ontwierpen de ingenieurs Leon Moisseiff en Charles Alton Ellis de toen langste hangbrug ter wereld en architect Irving Morrow tekende voor het uiterlijk van de torens en de art-deco aankleding van het project. De bouw van de brug was op zijn minst een uitdaging te noemen, die nog
eens bemoeilijkt werd door de economische problemen die de Verenigde
Staten in de jaren dertig troffen. Dat het project uiteindelijk toch succesvol afgerond werd, is een klein wonder te noemen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGT0OJO42yAV2ApQtJNyV5nb5uL_F0WBYn75knOTpqOeaCwnvOAvxrUZ0JTJcusRO9KpaF6wcr-B-9jBkUe-FjoPUBQMSSzFPEsJ1rIABRVNqc5kzknjdf3-Aiv6ArxI1x8eWOQDqziABE/s1600/DSC_0352.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGT0OJO42yAV2ApQtJNyV5nb5uL_F0WBYn75knOTpqOeaCwnvOAvxrUZ0JTJcusRO9KpaF6wcr-B-9jBkUe-FjoPUBQMSSzFPEsJ1rIABRVNqc5kzknjdf3-Aiv6ArxI1x8eWOQDqziABE/s320/DSC_0352.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
De fietsroute loopt langs het strand tot aan de Warming Hut, een café en winkel van de National Parks Service gevestigd in een relatief oud houten huis. Vanaf daar loopt een klein weggetje via een paar haarspeldbochten omhoog naar het brugdek. Het hoogteverschil van 67 meter zorgt voor een behoorlijke klim op een fiets met slechts één, zwaar verzet. Maar wie worstelt, komt boven. En ziet het autoverkeer langs zich razen. De brug biedt niet alleen plaats aan een zesbaans snelweg, maar ook aan een gedeeld fiets-/voetpad aan beide zijden. Het is uiteraard een populaire bestemming voor toeristen, velen lopen de brug op om wat foto's te maken en ik was ook bepaald niet de enige die per fiets de oversteek maakte. Het was nog niet helemaal helder, maar wel zo goed als windstil. Hoewel de ervaring om dit icoon over te mogen fietsen natuurlijk onvergetelijk is ongeacht de omstandigheden .<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOFa6JOp77AqkIpja8BYeNNeROeh2NLtMcT90O4HGaDjqxjtZ48J3DFrcvI-VVefYaFUc1PAWPXGTXNDYsQSIf0SfaKwwPxWqmucNTVXnNbTqyrTkbVE7WZehyvqQrTKc5KkXiPWtNJ1Ge/s1600/DSC_0363.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOFa6JOp77AqkIpja8BYeNNeROeh2NLtMcT90O4HGaDjqxjtZ48J3DFrcvI-VVefYaFUc1PAWPXGTXNDYsQSIf0SfaKwwPxWqmucNTVXnNbTqyrTkbVE7WZehyvqQrTKc5KkXiPWtNJ1Ge/s320/DSC_0363.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De brug vanaf de zuidoever met op de voorgrond <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Fort_Point,_San_Francisco">Fort Point</a></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5_5itG3bBpqqFRkbR48Cb6mc8bIVWkEiPJHDJkj0vyK2xGyY7nTFahXRkS37Z8T5qTLH5lCdnRVtr-e8nIY7hOOKaRji4RqJyzVQF9h05Md8M79U6ixT227e4MGBtPq9764RKWfCmm25/s1600/DSC_0370.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP5_5itG3bBpqqFRkbR48Cb6mc8bIVWkEiPJHDJkj0vyK2xGyY7nTFahXRkS37Z8T5qTLH5lCdnRVtr-e8nIY7hOOKaRji4RqJyzVQF9h05Md8M79U6ixT227e4MGBtPq9764RKWfCmm25/s320/DSC_0370.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De brug vanaf de Marin Headlands, aan de noordzijde van de zeestraat</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Aan de overkant volgde na een uitzichtpunt een snelle afdaling richting Sausalito. Vanuit dit welgestelde plaatsje in Marin County is een veerdienst naar San Francisco beschikbaar. Zoals gezegd verdwenen na de opening van de brug de veerboten in hoog tempo uit de Baai en de verbinding naar Sausolito werd in 1941 geschrapt. Een paar decennia later kwam men hier op terug, om een alternatief te bieden voor het almaar problematischer autoverkeer. Tegenwoordig is de Golden Gate Ferry naadloos onderdeel van het openbaar vervoer systeem van de regio en je kunt de overtocht dan ook met de lokale chipkaart, de Clipper Card, betalen (wat een stuk goedkoper is dan los een kaartje kopen). De boot biedt plek aan fietsen en voetgangers. Hier viel mij past echt op hoeveel fietsers er onderweg waren. Het
benedendek deed deels dienst als fietsenstalling en de rijwielen werden daar door
het personeel vakkundig zo dicht mogelijk op elkaar gepakt. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
De terugweg over de Baai duurde bijna een half uur. Vanuit Sausolito gezien is de brug verscholen achter de hoogtes van de Main Headlands, maar eenmaal in open water liet hij zich in fraai tegenlicht nog eenmaal aanschouwen. Ongeveer halverwege kwam de veerboot vlak langs Alcatraz, eens een beruchte gevangenis, thans een populaire toeristenbestemming. Langzamerhand kwamen de wolkenkrabbers van de stad prominenter in beeld. We meerden uiteindelijk aan bij het <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/San_Francisco_Ferry_Building">San Francisco Ferry Building</a>, een groots laat-negentiende eeuws ensemble, dat qua grandeur niet onderdoet voor menig Europese spoorwegkathedraal. Het complex heeft aardbevingen en modernistische slopershamers weten te overleven en doet tegenwoordig deels dienst als hippe markthal. Vanaf hier was het nauwelijks een kwartiertje fietsen terug naar de trein en zat mijn niet al te inspannende, maar des te indrukwekkendere fietstocht er op.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
De gefietste route:<a href="https://www.blogger.com/goog_275767774"><br /></a><br />
<a href="https://www.maps.ie/map-my-route/viewMap.php?route=66987">https://www.maps.ie/map-my-route/viewMap.php?route=66987</a><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGlCxuDnxBc5IQUHFThklDaZASpMaJgkhtYhiRqcQITsRzmz5EuTs4qS-6WLEn7MR_kxgL9Bev7e1MuKgxNTsIvjbtQnOCMEqXdJH8yaz7QFk0WGo03NW16No_lEar6ji-4jKciD4NpgXH/s1600/DSC_0374.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGlCxuDnxBc5IQUHFThklDaZASpMaJgkhtYhiRqcQITsRzmz5EuTs4qS-6WLEn7MR_kxgL9Bev7e1MuKgxNTsIvjbtQnOCMEqXdJH8yaz7QFk0WGo03NW16No_lEar6ji-4jKciD4NpgXH/s320/DSC_0374.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT3HVkeoBaaC7rK0VxaHAGYDG5V3KvRqrz_dKsJkMIiu91krNT3WlzinxncnQhfcFEAUs6aAx9XLOg3a-fq0eXSK_aP6h_xCQRNdF8UQAELsYDEO5XETXrVcUQQohwnSdLF_yCSAvfRZI2/s1600/DSC_0378.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT3HVkeoBaaC7rK0VxaHAGYDG5V3KvRqrz_dKsJkMIiu91krNT3WlzinxncnQhfcFEAUs6aAx9XLOg3a-fq0eXSK_aP6h_xCQRNdF8UQAELsYDEO5XETXrVcUQQohwnSdLF_yCSAvfRZI2/s320/DSC_0378.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIJAVQW1fMCNxUOIOa5JIG10ly55zdAGntOR-eeQ5ceXnrabC6mtuEIjW8rWAckK2ewGUhAx1aFVuQUviPYP07S5IQV5-DMfbh2AdcQobuN2S6O7viylpP6ti_wFMhW6LbOmFI5xUdNCsX/s1600/DSC_0383.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIJAVQW1fMCNxUOIOa5JIG10ly55zdAGntOR-eeQ5ceXnrabC6mtuEIjW8rWAckK2ewGUhAx1aFVuQUviPYP07S5IQV5-DMfbh2AdcQobuN2S6O7viylpP6ti_wFMhW6LbOmFI5xUdNCsX/s320/DSC_0383.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibkSRA96iY1a2U4VodpGOFo8SnMNZBkAnNBGaCuo4NmSNNfPG3Xonvmmx9IYyRC74_V-k8KTlfnNISwDUhI4aeKjZuOPRT2otlcVzbEKRIzzKibC7BlAyrPh2ypIgoazphxaeDQ_2sBlCh/s1600/DSC_0382.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibkSRA96iY1a2U4VodpGOFo8SnMNZBkAnNBGaCuo4NmSNNfPG3Xonvmmx9IYyRC74_V-k8KTlfnNISwDUhI4aeKjZuOPRT2otlcVzbEKRIzzKibC7BlAyrPh2ypIgoazphxaeDQ_2sBlCh/s320/DSC_0382.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoO0kECLaE6YrS2pxGqj_O-4kv1z0hLnuv_LHz_3PGwmaXbIf7ws7wTtK1apCW5S2_JsC9TxOpG8TqKk6VaMxBuI0F-b5Nk1TMNwQmf57CvVZgoUttA6yDSW7LaN6nDX_QtEmaJDGo2HoC/s1600/DSC_0383.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoO0kECLaE6YrS2pxGqj_O-4kv1z0hLnuv_LHz_3PGwmaXbIf7ws7wTtK1apCW5S2_JsC9TxOpG8TqKk6VaMxBuI0F-b5Nk1TMNwQmf57CvVZgoUttA6yDSW7LaN6nDX_QtEmaJDGo2HoC/s320/DSC_0383.JPG" width="320" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-64732896232132945462018-11-08T17:54:00.000+01:002018-11-11T20:57:34.843+01:00Diego Rivera's radicale muurschilderingen in San FranciscoWandelend door San Francisco kwam ik min of meer toevallig de befaamde Mexicaanse schilder Diego Rivera op het spoor. Rivera is bekend van zijn monumentale wandschilderingen in <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_History_of_Mexico_(mural)">Mexico-Stad</a> en <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Detroit_Industry_Murals">Detroit</a>. Hij was vanwege zijn communistische sympathieën niet altijd even populair in de Verenigde Staten. Zijn fresco <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Man_at_the_Crossroads">Man at the Crossroads</a> in New York werd kort na voltooiing zelfs verwoest door zijn kapitalistische opdrachtgevers, omdat het een portret van Lenin bevatte. Zijn werk in Detroit bleef ternauwernood een zelfde lot bespaard gedurende het McCarthy-tijdperk. Dat er ook werk van Rivera in San Francisco te zien was, was mij van tevoren onbekend.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwqW1iRH1nK11fwO0WgO2QOSOUOb6p9fy3eR91LtNwT48QOF2kuJ8gU14xFGhA-5D8-EoDvNXLgq7-6lB382O_ixvdLuZhyphenhyphenQjX6LsDBKnzLc17g6xA4zoumH21c5Rnk8zHIOMLa6tCt34H/s1600/frida-and-diego+%25282%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="586" data-original-width="731" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwqW1iRH1nK11fwO0WgO2QOSOUOb6p9fy3eR91LtNwT48QOF2kuJ8gU14xFGhA-5D8-EoDvNXLgq7-6lB382O_ixvdLuZhyphenhyphenQjX6LsDBKnzLc17g6xA4zoumH21c5Rnk8zHIOMLa6tCt34H/s320/frida-and-diego+%25282%2529.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Diego Rivera en zijn echtgenote Frida Kahlo<br />
in San Francisco, 1930</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Vanuit het Caltrain-station op 4th and King liep ik via het zakencentrum en Chinatown naar
het noorden. San Francisco is een fascinerende stad van grote contrasten. Aan de ene
kant is het de blinkende hoofdstad van het grootkapitaal van Silicon Valley, met
hoofdkantoren van Facebook en Twitter. Aan de andere kant is het een
stad met een ongekend groot aantal daklozen, een hardnekkig probleem dat
wordt versterkt door de almaar stijgende huizenprijzen. Deze verschillen tussen arm en rijk zijn natuurlijk niet nieuw. Denk maar
aan de Californische goldrush van 1848, toen mensen van over de hele
wereld naar San Francisco trokken in de hoop een fortuin te vergaren. Waaronder veel Chinezen, die zich in Chinatown vestigden. Het is nog altijd een levendige buurt met een heel eigen karakter. Opvallend was de subtiele vlaggenstrijd die gaande leek tussen verschillende gebouwen. Sommige hadden trots de vlag van de Volksrepubliek China in top, anderen hadden de banier van Taiwan op het dak wapperen. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpxP5C0CDuD_tAJMCQ-5KYxrQn7vSFIW9yVE9lykcs3CNM12n3jTehRFEYUiTjGD-Oe6lF02IV5_zTVeb_KdTWJdG0BpDJx5jeRAEszgPTo4BOSS3U6Zs6QgOtashYntzkLD72rYdp-uoK/s1600/DSC_0398.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpxP5C0CDuD_tAJMCQ-5KYxrQn7vSFIW9yVE9lykcs3CNM12n3jTehRFEYUiTjGD-Oe6lF02IV5_zTVeb_KdTWJdG0BpDJx5jeRAEszgPTo4BOSS3U6Zs6QgOtashYntzkLD72rYdp-uoK/s320/DSC_0398.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Chinatown</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrcnBzDjPEzJgBBYphNBU6sv7-zvjFANn2Rx3s1I7VcTTdqiFy_IhyMBMd-0hRYLBJS9Alb99bpsUJ4mrBe8sb-G_6H_JwBDLSDEVh7XxSY5EUkpS9rFjWPaCaz57Ii6KwJR8noVEZEBhb/s1600/DSC_0400.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrcnBzDjPEzJgBBYphNBU6sv7-zvjFANn2Rx3s1I7VcTTdqiFy_IhyMBMd-0hRYLBJS9Alb99bpsUJ4mrBe8sb-G_6H_JwBDLSDEVh7XxSY5EUkpS9rFjWPaCaz57Ii6KwJR8noVEZEBhb/s320/DSC_0400.JPG" width="320" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyv8_9bTOB0kE0TYXp4rN1EOpWXftj0l6kpP9sqUw-PAKYbCf-zkWzGI_ToFci0houKjfMHunC9dh-h5Zu8OzivegZimha2V42A2Le_fmOesAnJXMEoDHUf6dzgP4huuPyGg9N09G-V40F/s1600/DSC_0403.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyv8_9bTOB0kE0TYXp4rN1EOpWXftj0l6kpP9sqUw-PAKYbCf-zkWzGI_ToFci0houKjfMHunC9dh-h5Zu8OzivegZimha2V42A2Le_fmOesAnJXMEoDHUf6dzgP4huuPyGg9N09G-V40F/s320/DSC_0403.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Uitzicht vanaf Telegraph Hill richting de<br />
San Francisco-Oakland Bay Bridge</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Ik liep verder naar het noorden en kwam uiteindelijk bij Coit Tower uit, waarover ik had gelezen dat er interessante muurschilderingen te bekijken waren. De toren is een betonnen art-deco monument (opgericht als eerbetoon aan de brandweer van San Francisco) op de top van Telegraph Hill, uitkijkend over de Baai van San Francisco. De toegang tot de toren bestaat uit een lobby die rondom de toren loopt en waarvan de wanden voorzien zijn van een omvangrijke cyclus schilderingen. De cyclus toont verschillende aspecten van het leven in Californië en is in 1934 gemaakt door een groep van 26 verschillende kunstenaars. <br />
<br />
De schilderingen waren een initiatief van de beeldhouwer Ralph Stackpole en de schilder Bernard Zakheim, beidenbevriend met Diego Rivera en geïnspireerd door zijn grootse wandschilderingen in openbare gebouwen. Het werd mogelijk gemaakt door het <i>Public Art Works Porject</i>, een werkgelegenheidsproject voor kunstenaars dat onderdeel was van de <i>New Deal</i> van president Franklin Roosevelt. Sommigen van de kunstenaars hadden Rivera bij eerdere projecten geassisteerd, en het werk ademt dan ook de stijl en thematiek van de Mexicaanse meester. De politieke ondertoon van sommige panelen, zoals een exemplaar van <i>das Kapital</i> in een boekenkast, zorgden ook hier <a href="https://www.sfchronicle.com/chronicle_vault/article/How-Coit-Tower-s-murals-became-a-target-for-11273933.php">destijds</a> voor de nodige <a href="http://www.foundsf.org/index.php?title=Coit_Tower_Politics">opschudding</a>. In dit geval uiteindelijk zonder destructieve gevolgen. Nadat ik me enigszins in de materie verdiept had, kwam ik er achter dat er ook werk van Rivera zelf in San Francisco te zien was. Op loopafstand zelfs. Ik daalde deze heuvel af en liep naar de voet van de volgende heuvel, Russian Hill.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzYQTYFv-Z5XU_YV712ZhdEfqTxuZPGhdXJOJ1xz9b0OA4ip4V4lecVGAAh_M2g4m8oTjmcxLXzgam7GUuDfEAF4GYZ8LijPbOiBbaoas6rbys0qoW4IgRbVGO5c_ZK77JQc07Fw9aAbbj/s1600/IMG_20180627_132054.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzYQTYFv-Z5XU_YV712ZhdEfqTxuZPGhdXJOJ1xz9b0OA4ip4V4lecVGAAh_M2g4m8oTjmcxLXzgam7GUuDfEAF4GYZ8LijPbOiBbaoas6rbys0qoW4IgRbVGO5c_ZK77JQc07Fw9aAbbj/s320/IMG_20180627_132054.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7DcfNEbUJvlgDpX4blihZkjL0l0fCgOmzMHzmrtlhdPTNJSyb5R0AKKRZUyV8yvJrJIfLuX763KYshoyT_b0Fa1H0y9p2Hg6arjC_SCirZPWGGBQIF9zlUNeYKgQlHZbh-LmVf4kwV2gX/s1600/IMG_20180627_132832.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7DcfNEbUJvlgDpX4blihZkjL0l0fCgOmzMHzmrtlhdPTNJSyb5R0AKKRZUyV8yvJrJIfLuX763KYshoyT_b0Fa1H0y9p2Hg6arjC_SCirZPWGGBQIF9zlUNeYKgQlHZbh-LmVf4kwV2gX/s320/IMG_20180627_132832.jpg" width="320" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7CtN3_qA7cT8hePUTCYiPM7PqbyS8rXRe16jG7sU4gSLKqRuAuFQIGValMYDyy0rumZXkdrfk7yJU2ZzVU48F66JwLPfzNZZJSVoslz7QZ8UwqCavx3eNL138AZuPqATSjMlpF9ZWw0dK/s1600/DSC_0409.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7CtN3_qA7cT8hePUTCYiPM7PqbyS8rXRe16jG7sU4gSLKqRuAuFQIGValMYDyy0rumZXkdrfk7yJU2ZzVU48F66JwLPfzNZZJSVoslz7QZ8UwqCavx3eNL138AZuPqATSjMlpF9ZWw0dK/s320/DSC_0409.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Coit Tower van een afstand</td></tr>
</tbody></table>
In het San Francisco Intsitute of Art, de <span style="color: #0000ee;">kunstacademie</span> van de stad, is de schildering <i>The Making of a Fresco Showing the Building of a City</i> te zien. De titel spreekt voor zich, we zien schilders op een steiger die bezig zijn met een fresco over de bouw van een stad. Het werk is tegelijkertijd realistisch en onwerkelijk. Voor- en achtergrond lopen in elkaar over en de schildering lijkt zelfs een soort verlengstuk van de ruimte waar je zelf in staat. De man die in het midden op een balk zit, met de billen richting publiek, is Rivera zelf. Dit werk kwam in 1931 tot stand en was de tweede muurschildering die Rivera in San Francisco voltooide. Kort daarvoor had hij een Allegorie van Californië geschilderd in het trappenhuis van de toenmalige San Francisco Stock Exchange. Tegenwoordig huist daar de besloten City Club of San Francisco, waardoor het kunstwerk helaas alleen op afspraak te bezichtigen is.<br />
<br />
Gelukkig is <i>The Making of a Fresco...</i> beter toegankelijk. Je kunt de kunstacademie gewoon binnenlopen en van negen tot vijf is de zaal met de wandschildering gratis te bezichtigen. Dit past ook binnen de filosofie van Rivera, die het liefst zijn werk uitvoerde in openbare ruimtes, zodat het het grote publiek er van kon genieten. Inmiddels was ik er achter gekomen dat er een nog grotere schildering van Rivera in San Francisco te zien was. Alleen bevond die zich aan de andere kant van de stad, op de campus van het City College of San Francisco.<br />
<br />
Het weer was ondertussen echter zodanig betrokken dat het niet meer zo aangenaam was om rond te wandelen. San Francisco is regelmatig in <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/San_Francisco_fog">mist</a> gehuld en deze middag was het ook weer zo ver. Ik was er niet helemaal opgekleed, aangezien het een dag eerder nog stralend warm weer was in de stad. Overigens verbleef ik nabij Palo Alto (zo'n 50 km naar het zuidoosten), waar het de gehele dag warm en zonnig was. De mist beperkt zich namelijk tot de kust en komt zelden de Santa Cruz Mountains over. Ik besloot mijn stadswandeling kort te sluiten en het grootste aaneengesloten fresco van Rivera te bezoeken. Vanaf het BART-station Montgomery nam ik de metro naar Balbao Park en vanaf daar was het nog slechts een korte winderige wandeling naar de sombere, betonnen campus.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJnyTrnQjfj4ZDB9wfjnhL4DJrqhMTcCuGI0Hdav83eElOHPpFA5ta4SwiZR-AX5vPIWPy1D_06wSp-i4RScU52Whgv5PD31QdpG0f-ByRfCWF_YDtqqS5UpuWvGvgIVXY2TafQj-ZPDK8/s1600/IMG_20180627_140320.jpg" imageanchor="1"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJnyTrnQjfj4ZDB9wfjnhL4DJrqhMTcCuGI0Hdav83eElOHPpFA5ta4SwiZR-AX5vPIWPy1D_06wSp-i4RScU52Whgv5PD31QdpG0f-ByRfCWF_YDtqqS5UpuWvGvgIVXY2TafQj-ZPDK8/s320/IMG_20180627_140320.jpg" width="240" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBRmA2YpyOx78U96g4BiLUciLPGi5KlMyEZRBpQOVFRJDRUOzihybw_KJK9O9XgfvCWqThAvUWdQG4aH1ayNRNLazTATDAzVkdOTJaaGBkoY0yMv3bblMIlj264ww2W-BwvObxl30b4b9/s1600/IMG_20180627_135854.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSBRmA2YpyOx78U96g4BiLUciLPGi5KlMyEZRBpQOVFRJDRUOzihybw_KJK9O9XgfvCWqThAvUWdQG4aH1ayNRNLazTATDAzVkdOTJaaGBkoY0yMv3bblMIlj264ww2W-BwvObxl30b4b9/s320/IMG_20180627_135854.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>The Making of a Fresco Showing the Building of a City</i><br />
(mijn matige foto's doen het werk overigens geen recht)</td></tr>
</tbody></table>
<br />
In 1940 keerde Rivera nog eenmaal terug naar San Francisco. Op Treasure Island, midden in de baai, was sinds 1939 de Golden Gate International Expo aan de gang. Rivera was uitgenodigd om tijdens het tweede seizoen van de expositie een grote schildering op tien panelen te maken, die later in een nog te bouwen bibliotheek zou komen te hangen. Te midden van het publiek werkte hij samen met een flink aantal assistenten aan het fresco getiteld <i>Pan American Unity</i>, dat maar liefst 22,6 bij 6,7 meter zou beslaan. Om verschillende redenen kwam de geplande bibliotheek er nooit en zo bleven de voltooide panelen na expositie tientallen jaren buiten het zicht van het publiek.<br />
<br />
Uiteindelijk kwam het werk dus terecht op de grauwe jaren-zestig-campus van het City College of San Francisco. In de smalle lobby van het Diego Rivera Theater is net voldoende plek om de volledige wandschildering op te stellen. Maar de ruimte is eigenlijk te klein om het werk tot zijn recht te laten komen. Er is wel een verstopt, klein balkon waarvandaan je een redelijk overzicht kunt krijgen. Onderwerp zijn verschillende aspecten van de Amerikaanse cultuur, van de Azteken via de <i>Founding Fathers</i> naar de moderne kunst en de industriële revolutie. Dit alles tegen de achtergrond van een panorama van de Baai van San Francisco, met prominent het expositieterrein op Treasure Island in beeld rechts van het midden.<br />
<br />
Het voert te ver om de complexe iconografie in detail te gaan behandelen. Daarvoor heeft het City College een <a href="http://www.riveramural.org/fullmural">hele handige website</a> gemaakt, waar het een en ander wordt uitgelegd. Rivera schilderde dit werk in een roerige tijd en dat komt ook in verschillende scenes naar voren. Onderaan <a href="http://www.riveramural.org/panel4">paneel 4</a> zijn Stalin, Hitler en Mussolini als tiranniek driemanschap afgebeeld. Rivera mag dan van huis uit communist zijn geweest, hij had het <a href="https://www.wsws.org/en/articles/2018/01/12/rive-j12.html">al geruime tijd niet</a> zo op de Sovjet-Unie. En door de moord op Trotsky, het <a href="https://www.geschooldearbeider.nl/2014/08/rusland-en-duitsland-twee-handen-op-een.html">Molotov-Ribbentroppact</a>, de invasie van Polen, Finland en de Baltische Staten was Stalin voor hem op hetzelfde demonische niveau als Hitler gekomen. Op de schildering komt Amerika van linkerzijde ten hulp. Een beeld dat op dat moment eerder op hoop dan werkelijkheid berustte en waarmee Rivera het publiek van de tentoonstelling wilde aansporen het dan nog heersende isolationisme te doorbreken.<br />
<br />
Een groots en indrukwekkend epos, dat desalniettemin door veel kenners niet als zijn beste werk wordt gezien. Wellicht speelt de ietwat obscure en vrij ontoegankelijke locatie van het fresco mee. Onbekend maakt immers onbemind. En de te smalle lobby van een grijs jaren-zestig-gebouw biedt ook niet de monumentale architectonische omlijsting die zijn werken in Detroit en Mexico-Stad wel hebben. In vergelijking met <i>Pan American Unity</i> vond ik <i>The Making of a Fresco...</i> wel iets meer eenheid en harmonie uitstralen, hoewel dat ook op een kleinere schaal was. Dit was echter de eerste keer dat ik in levende lijve het werk van Rivera mocht aanschouwen, dus ik kan de relatieve kwaliteit niet helemaal beoordelen. Ik vond het in elk geval de omwegen meer dan waard en kan de wandschilderingen aan iedereen die ooit eens in de buurt komt aanraden.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMuprkG8xKTAth1gcwp_x2xqzL4UlG7hv68VCX2yLcVEclKFaBBo61XiZumUpDiZPwLoQWNFIUe1Le3sogIabbqkKb4MhUCkNIqiKYpVuPStD9cwBa7tKJ9CHtx_D8V3Oe9WF_FzfdNKJ6/s1600/IMG_20180627_155620.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMuprkG8xKTAth1gcwp_x2xqzL4UlG7hv68VCX2yLcVEclKFaBBo61XiZumUpDiZPwLoQWNFIUe1Le3sogIabbqkKb4MhUCkNIqiKYpVuPStD9cwBa7tKJ9CHtx_D8V3Oe9WF_FzfdNKJ6/s320/IMG_20180627_155620.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOCO4PXToFdpJt8Xx-3jjzjhm5xDkaVTH3dDAWOlw8_Pzq9RLpjBNkJMX_6Uw5D2NK6PI8r7W6jjSCGrblwzmlCZWtr-rl6jlQ5eIama-5hlvybfUd741H6aL_JxdLicyqZZ6WcIPPgTum/s1600/IMG_20180627_155625.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOCO4PXToFdpJt8Xx-3jjzjhm5xDkaVTH3dDAWOlw8_Pzq9RLpjBNkJMX_6Uw5D2NK6PI8r7W6jjSCGrblwzmlCZWtr-rl6jlQ5eIama-5hlvybfUd741H6aL_JxdLicyqZZ6WcIPPgTum/s320/IMG_20180627_155625.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpsMxI49ujmtEwJjMatJ1DPtlw4hDGU79EJvHXZCsafXqT_TmCIiB2kIxID4gaCBnIEfBRuz5CCLKdxHTcW2j3kJVQyO-SNNMhXslGrhdKSQ7axkf4h2SuVy65u7a224KViRbc1CmOFs1h/s1600/IMG_20180627_155240.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpsMxI49ujmtEwJjMatJ1DPtlw4hDGU79EJvHXZCsafXqT_TmCIiB2kIxID4gaCBnIEfBRuz5CCLKdxHTcW2j3kJVQyO-SNNMhXslGrhdKSQ7axkf4h2SuVy65u7a224KViRbc1CmOFs1h/s320/IMG_20180627_155240.jpg" width="240" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv2xbrEjWeyAcpmZb2FzMx5QWftH0ybdVPqpqC5-yNQI0uobtwNFNRRyVjFYNfpwU3C7LHBlKR8uggNWEknjq90Eein8uYpAYUd_7qbLBObScKsCGDQhPQ7SAwPKaOOpIY5dwVS_GhuK6z/s1600/IMG_20180627_160731.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv2xbrEjWeyAcpmZb2FzMx5QWftH0ybdVPqpqC5-yNQI0uobtwNFNRRyVjFYNfpwU3C7LHBlKR8uggNWEknjq90Eein8uYpAYUd_7qbLBObScKsCGDQhPQ7SAwPKaOOpIY5dwVS_GhuK6z/s320/IMG_20180627_160731.jpg" width="240" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-9804228051539752552018-11-06T17:24:00.000+01:002018-11-11T20:58:16.542+01:00Wandelen door een verstild Los Angeles<br />
Afgelopen zomer kwam een bezoek aan Los Angeles op mijn pad. Ik ben een zelfverklaard liefhebber van grote steden, maar LA stond mij van tevoren niet echt aan. Te veel auto's en te weinig openbaar vervoer, zo dacht ik. En te weinig interessante bezienswaardigheden. Uiteindelijk bleek het een zeer geschikte stad om wat rond te wandelen en er was genoeg te zien om mezelf in elk geval een paar dagen zoet te houden. Wat me opviel, was dat het op veel plekken zo rustig was. Het had vaak meer weg van een uitgestrekte woonwijk dan van een grote stad.<br />
<br />
Nadat ik 's middags vanaf het vliegveld bij mijn hostel in Koreatown was aangekomen en mijn maag gevuld had met de nodige lokale specialiteiten, besloot ik dat het tijd was voor een wandeling naar de La Brea Tar Pits. Deze teerputten zijn vooral bekend vanwege de fossielen van kleine en
grote zoogdieren die hier zo'n 20.000 jaar geleden in opborrelende dikke
aardolie vast kwamen te zitten. In het begin van de twintigste eeuw
werden de olievelden van het Los Angeles-bekken op grote schaal
ontgonnen en kwamen hier botten van onder meer mammoeten,
sabeltandtijgers en grondluiaards aan het licht. Het was ongeveer een uur lopen over 6th street langs art-deco
appartementencomplexen en vooroorlogse <i>LA mansions</i>. Een aantrekkelijk en
afwisselend straatbeeld, dat mij zeker positief verraste. <br />
<br />
De teerputten zijn tegenwoordig onderdeel van Hancock Park, een openbaar park met een educatieve inslag. De olie komt er nog altijd uit de bodem pruttelen en er hangt duidelijk zwavelachtige lucht. Ik zou haast durven te spreken van een authentieke ervaring. Er is ook een museum, maar dat was al dicht tegen de tijd dat ik aankwam. Het museum is een interessante modernistische constructie, bekroond met een betonnen fries waarop een artistieke impressie van het leven rond teerputten is afgebeeld. In de grote vijver staat het beroemde beeld van de verzuipende mammoet, met vrouw en kind hulpeloos toekijkend op de oever. Een bordje geeft uitleg dat het geheel niet helemaal wetenschappelijk verantwoord is, aangezien de de mammoeten die vast kwamen te zitten in overgrote meerderheid solitair levende mannetjes waren.<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU12R7U0JRS9SHEZ3HyRXC8LaAhMfql_Agfgx7fFcg9ARrR4GHpQIZxW9M89Tacf1WYBopavjug5Uf4Xu4FS-2RjbvTazv3sMJ3t5SUAJp5gXpbqoE4NM-GgwOrT0JfV-ay0T8Gi2CoEDa/s1600/DSC_0207.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjU12R7U0JRS9SHEZ3HyRXC8LaAhMfql_Agfgx7fFcg9ARrR4GHpQIZxW9M89Tacf1WYBopavjug5Uf4Xu4FS-2RjbvTazv3sMJ3t5SUAJp5gXpbqoE4NM-GgwOrT0JfV-ay0T8Gi2CoEDa/s320/DSC_0207.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_khkX7aA4f7vTLWC4OWJk8qlJFEYMlxMldPqya46XgUGULlTIiUsg19yo3kbL_K8R4B4djLBOSFrO8t91caed4QShMJRRugGDrGWa_3xADs7dMS_Ifd6RrD2T7sanjzTSvTcD9gERHuHo/s1600/IMG_20180616_183855.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_khkX7aA4f7vTLWC4OWJk8qlJFEYMlxMldPqya46XgUGULlTIiUsg19yo3kbL_K8R4B4djLBOSFrO8t91caed4QShMJRRugGDrGWa_3xADs7dMS_Ifd6RrD2T7sanjzTSvTcD9gERHuHo/s320/IMG_20180616_183855.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ6inTXRmu5-aFvoZRdnr6GwNHjP6EoK6X5jtOhIDTK5p_YiZOqh5DmVK5WmLms74e7d6HiJJKcX0ByBwQzWDe3zFWU7W5h1Gpgri2DQUbrgQHi-xPfUib5g1y_GttYZYhRzwFapoEaUYc/s1600/IMG_20180616_183703.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJ6inTXRmu5-aFvoZRdnr6GwNHjP6EoK6X5jtOhIDTK5p_YiZOqh5DmVK5WmLms74e7d6HiJJKcX0ByBwQzWDe3zFWU7W5h1Gpgri2DQUbrgQHi-xPfUib5g1y_GttYZYhRzwFapoEaUYc/s320/IMG_20180616_183703.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifjY_eB3SzPEA-B0kRJ_9w2ySAygSVIuPjh4Kgj_jqel_SmRNmrBrGWrgpssiTgWQExKpjqSvKatQVnAQDdTYevFsKlq3cRLmHNNlOR6iH03uqikL0rgRHyQFT4i6QyV3QSOTwAWYj189k/s1600/IMG_20180616_183310.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifjY_eB3SzPEA-B0kRJ_9w2ySAygSVIuPjh4Kgj_jqel_SmRNmrBrGWrgpssiTgWQExKpjqSvKatQVnAQDdTYevFsKlq3cRLmHNNlOR6iH03uqikL0rgRHyQFT4i6QyV3QSOTwAWYj189k/s320/IMG_20180616_183310.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ik liep terug over Wiltshire Boulevard en onderweg kwam ik een een vreemd groot wit gebouw met vrijmetselaarssymbolen tegen. En in de omgeving zag ik borden die gewag maakten van een installatie van Olafur Eliasson, de bekende Deens-IJslandse kunstenaar. Ik besloot de zaak uit te zoeken en kwam er achter dat het grote witte gebouw dienst deed als een galerie waar de installatie <i>Reality Projector</i> van Eliasson te zien was. En dat het zelfs gratis was, op voorwaarde dat je van tevoren online een kaartje wist te bemachtigen. Dit alles dankzij de vrijgevigheid van de gebroeders Marciano, rijk geworden van het kledingmerg <i>Guess</i>. Ik slaagde er in een kaartje voor de volgende dag te reserveren en kon mij zodoende verheugen op een onvervalste Amerikaanse <i>trickle-down</i> kunstbeleving.<br />
<br />
Nadat ik mezelf op een onvervalst Amerikaans ontbijt getrakteerd had, met pannenkoeken en al, ging ik op pad richting de kunsthal. Het was net als gisteren bepaald niet te warm (zo'n 18 graden), grotendeel bewolkt en dus een goede dag voor een wandeling. De Marciano Art Foundation bleek inderdaad in een voormalige vrijmetselaarsloge gehuisd te zijn. Het gebouw had een tijd leeg gestaan en was net gerenoveerd voor de nieuwe bestemming. De installatie van Eliasson was in een grote lege donkere ruimte, die eerder dienst had gedaan als het theater van de loge. Het kunstwerk bestond uit een projectie van verschuivende kleurvlakken op een groot filmdoek, dat de gehele achterwand besloeg. De beelden werden begeleid door een abstract-industriële soundtrack. In de opengewerkte dakconstructie van de hal waren in de openingen verschillende kleurenfilters bevestigd waarachter twee projectors heen en weer bewogen. Het was wel weer een mooie belevenis en ik denk <a href="https://vimeo.com/260505029">dat de kunstenaar zelf</a> het best kan vertellen wat zijn bedoelingen met het werk waren.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rtNKOteuwuLqqydihqavRxFC0E6vb9AQ5LA-A9sxW5U3uyE5TR7suk8W4zMT4bz_9myvLkI5sccaUVzR0PmMhlfwSZnDsFuNt9nnbw2402lKQ5NeAQSGCqUCzSkqaLVk9t8YTgAUb0ZW/s1600/DSC_0216.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7rtNKOteuwuLqqydihqavRxFC0E6vb9AQ5LA-A9sxW5U3uyE5TR7suk8W4zMT4bz_9myvLkI5sccaUVzR0PmMhlfwSZnDsFuNt9nnbw2402lKQ5NeAQSGCqUCzSkqaLVk9t8YTgAUb0ZW/s320/DSC_0216.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5KdkOCXmrz0XoZHVBwpOBgUgdM0D27jBd5yA1dxq0j-OAiihXgT54a43mwTUJWHP5NWtefUWkN9IHUcpsnb7XZDqUBkDwqwkIAvq5mB5pawb6Rgn2XcpU2MztPh_XJlxUR0sE3d_qMuQI/s1600/IMG_20180617_112527.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5KdkOCXmrz0XoZHVBwpOBgUgdM0D27jBd5yA1dxq0j-OAiihXgT54a43mwTUJWHP5NWtefUWkN9IHUcpsnb7XZDqUBkDwqwkIAvq5mB5pawb6Rgn2XcpU2MztPh_XJlxUR0sE3d_qMuQI/s320/IMG_20180617_112527.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHm7cJ_9KN7hOXYrLCHu7an6beHpkBsRl0sqtsqYz1qfNIW_KCeS3LV_Cgkz7TXQX7KIORDW0whldmaJ1mYT6nPFftU6ABWbvcMN7Wvk3XEP_zwYmpyZZov8teYF5sNF32UQnGcAQRfnCG/s1600/IMG_20180617_115806.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHm7cJ_9KN7hOXYrLCHu7an6beHpkBsRl0sqtsqYz1qfNIW_KCeS3LV_Cgkz7TXQX7KIORDW0whldmaJ1mYT6nPFftU6ABWbvcMN7Wvk3XEP_zwYmpyZZov8teYF5sNF32UQnGcAQRfnCG/s320/IMG_20180617_115806.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
Ik vervolgde mijn weg door een van de meer welgestelde delen van Central LA. Omgeven door mooie klassieke Amerikaanse villa's, dreven mijn gedachten weg naar films als Sunset Boulevard en ik vroeg me af of hier zich ook vergeten filmsterren achter de gordijnen schuilhouden. Ze liepen in elk geval niet over straat, want ik was zo ongeveer de enige voetganger in de buurt. Het werd iets levendiger toen ik Larchmont Village binnenliep, wat een soort hipster-enclave scheen te zijn. Met een ware farmers market, en de gebruikelijke koffietentjes. Dit soort buurtjes zijn toch inmiddels wel vrij inwisselbaar. Het hoge prijspijl van de koopwaar op de markt was hier nog wel het meest opmerkelijke. Maar later kwam ik er achter dat supermarkten in Californië ook een stuk duurder zijn dan in Europa en dat het dus wellicht relatief allemaal nog wel meeviel. Ik was overigens nog niet aan eten toe, dus ik vervolgde mijn weg richting Hollywood.<br />
<br />
Ik kwam langs de Paramount Studios, de enige van de grote filmstudio's die nog in Hollywood gevestigd is. De andere grote spelers zijn al geruime tijd in andere delen van Los Angeles gevestigd, waar meer plek was om uit te breiden. Ik liep verder richting Santa Monica Boulevard, waar ik omgeven werd door half-louche autodealers en lichtelijk vervallen strip malls. Hollywood mag dan synoniem zijn voor glitter en glamour, in werkelijkheid is het <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Hollywood#Demographics">bepaald niet</a> de rijkste wijk van Los Angeles. Ik sloeg rechtsaf om een bezoek te brengen aan een van de meer obscure bezienswaardigheden van de filmstad: Hollywood Forever Cemetary. Deze begraafplaats, geopend in 1899, is een uitgestrekt, parkachtig veld met palmbomen. Waarop her en der pronkgraven van meer en minder bekende grootheden uit het verleden prijken, te midden van vele 'gewone' voormalige buurtbewoners, waarvan een opvallend groot deel een Armeense achtergrond bleek te hebben. Het verbaasde me weinig dat juist de Flaming Lips op deze vervreemdend, melancholieke locatie eens <a href="https://www.youtube.com/watch?v=L7vRLrUiNug">een optreden</a> gaven, met <a href="https://www.youtube.com/watch?v=24QePZbmzz4">een toegift</a> de volgende ochtend<span id="goog_1982494038"></span><span id="goog_1982494039"></span>.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK0LZWAHo9vzr_onRwBIKykOYp3BlZeOkxsafMjReshN6su1km27lvShyphenhyphenwPFd_Jo6Q7lN6RUOjjBYSrdp843GRY-U1RHbwBjJ7RmOInWxT7M97h7uhNOdP-29NeLdtti6kRRcY_ftr2PWK/s1600/IMG_20180617_131702.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK0LZWAHo9vzr_onRwBIKykOYp3BlZeOkxsafMjReshN6su1km27lvShyphenhyphenwPFd_Jo6Q7lN6RUOjjBYSrdp843GRY-U1RHbwBjJ7RmOInWxT7M97h7uhNOdP-29NeLdtti6kRRcY_ftr2PWK/s320/IMG_20180617_131702.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRyxqixAZ8CBkiU97hFB8AQkKf0bIhqOLxLz5rzHa_fuoZNMva0lSwg1b9jbG28Ze0vtaudl7y0G0_XkzwiKuFZhj18HSSTFeItTEfENvcWTG5VgdiJas2Gbk0pOQ7XNs7tOjbEannhCf3/s1600/IMG_20180617_131750.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRyxqixAZ8CBkiU97hFB8AQkKf0bIhqOLxLz5rzHa_fuoZNMva0lSwg1b9jbG28Ze0vtaudl7y0G0_XkzwiKuFZhj18HSSTFeItTEfENvcWTG5VgdiJas2Gbk0pOQ7XNs7tOjbEannhCf3/s320/IMG_20180617_131750.jpg" width="240" /></a></div>
<br />
Na de necropolis te hebben verkend, was ik wel redelijk hongerig geworden. De wat goedkopere buurt bood ook betaalbare etablissementen. En met behulp van mijn trouwe vriend Google wist ik een degelijke Mexicaanse tent op te sporen. Het eten viel bepaald niet tegen. Uitgerust en voldaan kon ik mij derhalve opmaken voor de toeristenmassa's van Hollywood Boulevard. Het was niet ver naar de straat met de sterren in de stoep. De illusie dat dit de plek is waar het allemaal gebeurt trekt blijkbaar nogal wat mensen aan, want ik was er bepaald niet de enige. Het was voorlopig gedaan met de rust.<br />
<br />
Gelukkig was er wel wat interessante architectuur te bekijken, want anders is het toch wel een onvervalste <i>tourist trap</i>. Voor mij sprong het Capitol Records Building in het oog, waar onder meer de <a href="https://www.geschooldearbeider.nl/2017/10/de-opkomst-en-ondergang-van-brian.html">Beach Boys</a> een deel van hun oeuvre opnamen en waar de bobo's huisden die het grootste deel van de verdiensten opstreken. Verder zijn de monumentale bioscopen uit de jaren '20 een lust voor het oog. Helaas was ik niet in de gelegenheid in een van deze filmhuizen een voorstelling bij te wonen, want dat schijnt ook nog wel de moeite waard te zijn. Voor de rest wordt het straatbeeld bepaald door allerhande Amerikaanse toeristenonzin, waar ik verder geen woorden aan vuil wens te maken.<br />
<br />
In plaats van mij nog langer in de hersenloze massa's te verliezen, besloot ik een tip van een vriendin ter harte te nemen. Zij had me gewezen op het nabijgelegen park Runyon Canyon. Het park bestaat uit een droog rivierdal en wat heuvels, die een weids uitzicht bieden over Hollywood en de rest de stad. Het was een mooie plek om even tot rust te komen en terug te kunnen kijken op de gelopen route. Het panorama van de eindeloze stad was indrukwekkend. Hoewel ik nog niet volledig overtuigd was van de zegeningen van LA, was het me ook niet tegen gevallen.<br />
<br />
<a href="https://www.maps.ie/map-my-route/viewMap.php?route=66206">Route dag 1</a><br />
<a href="https://www.maps.ie/map-my-route/viewMap.php?route=66205">Route dag 2</a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcaFv3_ym29Ei9PwjUGVnWl9TY2v-qRtegvVnKawRrBVDNqYDudBrAc_2tfSPdGbkYeY2DJWPckxdvqBd6pAgn7bbmC3c8w0Z4XekqmJNjgAEdjVlZuatF83kfY3CihJ2iXCQ5ve5YWBMP/s1600/DSC_0219.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcaFv3_ym29Ei9PwjUGVnWl9TY2v-qRtegvVnKawRrBVDNqYDudBrAc_2tfSPdGbkYeY2DJWPckxdvqBd6pAgn7bbmC3c8w0Z4XekqmJNjgAEdjVlZuatF83kfY3CihJ2iXCQ5ve5YWBMP/s320/DSC_0219.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUKaAQhbuPOPiqWdGNfEqRIIJJBkWhlkg3sLWDIS1gqio4WTeUlzw5CkGMVx7iJkEfCab9AnONVrHkYGNjaz8M0mcnqHlU00J0Tgu0XZzF2IPW1MHmPV5nEIHDLC3rto-cVULpwr4xjMRg/s1600/DSC_0223.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUKaAQhbuPOPiqWdGNfEqRIIJJBkWhlkg3sLWDIS1gqio4WTeUlzw5CkGMVx7iJkEfCab9AnONVrHkYGNjaz8M0mcnqHlU00J0Tgu0XZzF2IPW1MHmPV5nEIHDLC3rto-cVULpwr4xjMRg/s320/DSC_0223.JPG" width="213" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrJ7PSqdrSpTu6tTva_Eu6qAHblk6k0PdU2XgfE6BoHSnvLwimfBviQ4Goz5HjGDD8Ds97h8rhjaBn_nbywfS0ltd7MJ6i5pSkBebBaXW30aAIuy1oE2tDDYUzJQ4uhoRO2RvlnkXeXC1k/s1600/IMG_20180617_144516.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrJ7PSqdrSpTu6tTva_Eu6qAHblk6k0PdU2XgfE6BoHSnvLwimfBviQ4Goz5HjGDD8Ds97h8rhjaBn_nbywfS0ltd7MJ6i5pSkBebBaXW30aAIuy1oE2tDDYUzJQ4uhoRO2RvlnkXeXC1k/s320/IMG_20180617_144516.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_d2iGmGqH1K71sFe0QCqdB1XVArTqFuxxAcgPqXqI2yQsraP_AxHDDOXZrWjUlB4IexPn1jMZ8XUWY-QLg5sY_M7JWJyPrhIEONSxhyphenhyphenszhVGxT6LVAcOYJm0n_yrKWGpFuIAdgUYDUbFv/s1600/IMG_20180617_150432.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_d2iGmGqH1K71sFe0QCqdB1XVArTqFuxxAcgPqXqI2yQsraP_AxHDDOXZrWjUlB4IexPn1jMZ8XUWY-QLg5sY_M7JWJyPrhIEONSxhyphenhyphenszhVGxT6LVAcOYJm0n_yrKWGpFuIAdgUYDUbFv/s320/IMG_20180617_150432.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIP3kbzlADTMDievVzYOyi6F3gnMBsp64iSqpAl9UdI3Gc7MpYQD7NFp4DSPnvb0ZWTpKwaAPBENLiny1dMTTpvdckONsHSz4jyuVeNAINNdEejICfUtKiOMbZ3cx1f8XR_EhPvfoejCTa/s1600/DSC_0226.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIP3kbzlADTMDievVzYOyi6F3gnMBsp64iSqpAl9UdI3Gc7MpYQD7NFp4DSPnvb0ZWTpKwaAPBENLiny1dMTTpvdckONsHSz4jyuVeNAINNdEejICfUtKiOMbZ3cx1f8XR_EhPvfoejCTa/s320/DSC_0226.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu1-a2l-1nvRtP684lhh7jYsvb_NtSnP8iBd3Fm_LjuCmMqZV8-UgHi9dVhopeE5PoWhtNSHdrc6-EZMYEpAlXPulRDMV5ZiATAgeIleiHFOiwfHzmVabEFHMsX8Escd8Tq13X7Nz1vjjQ/s1600/DSC_0230.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgu1-a2l-1nvRtP684lhh7jYsvb_NtSnP8iBd3Fm_LjuCmMqZV8-UgHi9dVhopeE5PoWhtNSHdrc6-EZMYEpAlXPulRDMV5ZiATAgeIleiHFOiwfHzmVabEFHMsX8Escd8Tq13X7Nz1vjjQ/s320/DSC_0230.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLh563-Sir4OlU3JpW5gdUrbV4mmNUfLnaPPZ2jI6gZSbVM6AWwrbZvk8dVBopM-x9u8H8ePGP9VHjSyF_DaQZZiGFeIBElR8YbRs2xPFESncqt2pe8GPIKlWKlW7cbErEb3KQGEw1Hdfs/s1600/DSC_0232.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLh563-Sir4OlU3JpW5gdUrbV4mmNUfLnaPPZ2jI6gZSbVM6AWwrbZvk8dVBopM-x9u8H8ePGP9VHjSyF_DaQZZiGFeIBElR8YbRs2xPFESncqt2pe8GPIKlWKlW7cbErEb3KQGEw1Hdfs/s320/DSC_0232.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI7PIbgWATwo5sfIbLv3JTr9zlvTa0q2U19gGJbUNM0EGiFW8GwQQ7wkkhnsHtYEudiz_Vt3kdcxdT7_0_CM6GR0q1my5MNXy3I59EIW2gJjIQik4uXAHVO47LCQaC6G0Aj_lTwMTn6Q66/s1600/DSC_0231.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI7PIbgWATwo5sfIbLv3JTr9zlvTa0q2U19gGJbUNM0EGiFW8GwQQ7wkkhnsHtYEudiz_Vt3kdcxdT7_0_CM6GR0q1my5MNXy3I59EIW2gJjIQik4uXAHVO47LCQaC6G0Aj_lTwMTn6Q66/s320/DSC_0231.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC0y0wQ4DPyMm67kboV5XfVfHLW2F3Y0DfuKBSBAMT69f25OxUMfZLY0snPoI1IwAMPBVtXT2sivpobTRUbckvX6USUqJSWWHR_amZnd2MS954B4YYJoBY0FO6QJvTs-tias80GeFfJskV/s1600/DSC_0233.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC0y0wQ4DPyMm67kboV5XfVfHLW2F3Y0DfuKBSBAMT69f25OxUMfZLY0snPoI1IwAMPBVtXT2sivpobTRUbckvX6USUqJSWWHR_amZnd2MS954B4YYJoBY0FO6QJvTs-tias80GeFfJskV/s320/DSC_0233.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAot4CrEFcVtYHRxosb1SZH1Rpcbq70tWPckZ-ssubfHyfdmJ25QQp0X4fSpyoAqW_RUgMcJL8YYpNQ0SxYkegcxTuAdxNClrQQGngNlMDM-xZF0ivVqA7c3eaoIY-qgrHtyFiHGUNF_ej/s1600/IMG_20180617_171230.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAot4CrEFcVtYHRxosb1SZH1Rpcbq70tWPckZ-ssubfHyfdmJ25QQp0X4fSpyoAqW_RUgMcJL8YYpNQ0SxYkegcxTuAdxNClrQQGngNlMDM-xZF0ivVqA7c3eaoIY-qgrHtyFiHGUNF_ej/s320/IMG_20180617_171230.jpg" width="320" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-79172194990879292342018-11-03T12:00:00.000+01:002018-11-04T12:29:00.567+01:00Tijdloze klassiekers: Phanerothyme van Motorpsycho<div dir="ltr">
Het oeuvre van de Noorse band Motorpsycho ligt mij na aan het hart, zoals sommigen wellicht wel weten. Het is dan ook haast vanzelfsprekend dat ik mijn nieuwe serie <i>Tijdloze klassiekers</i> open met een artikel gewijd aan een van de vele beluisterenswaardige albums van de heren uit Trondheim: <i>Phanerothyme</i> uit 2001. Het idee achter deze serie is om muzikale werken te belichten die, in mijn oren, de tand des tijds, tot nog toe, hebben weten te doorstaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiggqTDNmxZ-yEg_nJ38ruDKzZdujB4sKCucadIXAAdXrK_rTYwL7U5cqrxcUF-w02QlVYDyd9VH0AbWb13Q6lMXlmH8kEYVUEqUVvcYTArS9lFH0OdY_hDsz1ny4EQMxLWKbKF5HlBT4ld/s1600/cover_56341029102017_r.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1000" data-original-width="1000" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiggqTDNmxZ-yEg_nJ38ruDKzZdujB4sKCucadIXAAdXrK_rTYwL7U5cqrxcUF-w02QlVYDyd9VH0AbWb13Q6lMXlmH8kEYVUEqUVvcYTArS9lFH0OdY_hDsz1ny4EQMxLWKbKF5HlBT4ld/s320/cover_56341029102017_r.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Mijn persoonlijke geschiedenis met Motorpyscho beslaat inmiddels al meer dan de helft van mijn leven. In 2000 zag ik ze voor het eerst live in de Vera in Groningen. Dit was ten tijde van hun tour om de voorganger van <i>Phanerothyme</i>; <i>Let them eat cake</i> te promoten. Het was een onvergetelijke ervaring en sindsdien ben ik fan. Maar lang was ik ietwat melancholiek dat ik net te laat was geboren om hun hoogtijdagen bij te wonen. Daarmee bedoelde ik dan de periode 1993-1998, waarin de band albums van een haast
ongeëvenaard kaliber het licht liet zien. Vuig rockende langspeelplaten waarop een breed spectrum aan genres de revue passeerde, maar die toch vooral gekenmerkt werden door stoeiende baslijnen en bijtijds wijdlopige composities.<br />
<br />
Vanaf <i>Let them eat cake</i> werd er opeens opzichtig gekoketteerd met
de Californische pop-sound van de late jaren zestig, zeg maar The Beach
Boys ten tijd van <i>Pet Sounds</i>. Er worden strijkers en
blazers van stal gehaald, de nummers zijn korter en het tempo en het volume wordt zo nu en dan
danig teruggeschroefd. Leuk en aardig allemaal, maar het leverde nog
geen fantastisch album op. En toen het uitkwam, maakte het mij dus allemaal wat weemoedig naar de scheurende gitaren van het vroegere werk waar mijn puberbrein naar smachtte. Ik was blijkbaar al vroeg melancholiek naar vervlogen tijden. <br />
<br />
<i>Phanerothyme</i> kon mij in eerste instantie ook slechts beperkt bekoren. Met de jaren is mijn waardering voor juist dit album echter significant gestegen. Hier valt alles wel op zijn plaats. De productie nadert op dit album een niveau waar <a href="https://www.geschooldearbeider.nl/2017/10/de-opkomst-en-ondergang-van-brian.html">Brian Wilson</a>
trots op zou kunnen zijn. Het klinkt allemaal gewoon een stuk beter dan op <i>Let them eat cake</i>.
Als je gewend bent aan muziek recht uit de garage, is het op het eerste
gehoor haast wat gelikt. Maar wat mij betreft verdwijnen die
kanttekeningen na meerdere luisterbeurten vanzelf. De titel is overigens geleend uit een rijmpje van Aldous Huxley: <i>To make this trivial world sublime, take half a gram of phanerothyme. </i>Een duidelijke verwijzing naar de psychedelische cultuur van de jaren zestig.<i> </i><br />
<br />
Motorpsycho laat op dit album echt horen dat ze niet alleen liedjes kunnen schrijven en goed hun instrumenten kunnen bespelen, maar ook een uitgebalanceerd klinkend, rijk georkestreerd album kunnen opnemen. Want de band is zelf verantwoordelijk voor de productie van het geheel en heeft een eigen <i>wall of sound</i> gecreëerd die organisch en oorstrelend klinkt. En er wordt zelfs redelijk zuiver gezongen, traditioneel de achilleshiel van deze Noren. Hoewel ik me daar eerlijk gezegd in hun eerdere werk nooit zo aan stoorde. Ik ben me er evenwel van bewust dat dat voor anderen wel een dealbreker kan zijn.<br />
<br />
De albumopener <i>Bedroom Eyes</i> is een rustig akoestisch nummer om er even in te komen. De begeleiding door strijkers is vol en doet het ingetogen nummer tot leven komen. For Free is een van de interessantere nummers op dit album. De klassieke Motorpscycho-sound van stuwende drums, een vooraanstaande bas met de nodige distortion en een lyrisch zingende gitaar wordt gecompleteerd met een rijke orkerstrale productie. Voor de lo-fi puristen onder ons wellicht een gruwel, maar het geheel werkt wonder wel. Een van mijn favorieten.<br />
<br />
Op <i>B.S.</i> komen de eerste Californische zonnestralen nadrukkelijk aan de hemel en de orkestratie is zo mogelijk nog rijker en gevarieerder dan op de voorgaande nummers. De titel verwijst wellicht eerder naar de initialen van de bassist Bent Sæther, dan naar de gebruikelijke betekenis van dit acroniem in het Engels, vermoed ik. De eerste drie nummers worden gezongen door Sæther, op <i>Landslide</i> is de gitarist Hans Magnus Ryan aan het woord. Een duidelijk ander geluid, ietwat meer melancholisch van toon naar mijn mening, wat wellicht ook te maken heeft met de aard van de tekst. Ook weer een zeer fraai nummer, met mooie samenzang.<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/R4LKcNgudes" width="560"></iframe>
<br />
Dan zijn we al aangekomen bij de kern van het album. De nummers van<i> Go to California </i>en <i>Painting the night unreal </i>zijn uitgesponnen muzikale beschouwingen over de Amerikaanse Droom. Waarbij ze een soort contrast tussen dag en nacht vertegenwoordigen. De titel <i>Go to California</i> zegt natuurlijk al genoeg en de muzikale aankleding lost alle verwachtingen in. Je hoort de zon en de onbegrensde mogelijkheden op je af komen. De video ómvat overigens de sterk ingekorte singleversie, op het album wordt de grens van de acht minuten bereikt. <i>Painting the night unreal</i> begint ingetogen, maar eindigt grootser en meeslepend. Hier wordt de meer artificiële kant van de Verenigde Staten op de korrel genomen: <i>that bald-eagle seal, so that we know it isn't real. </i>De stijl van beide nummers is helemaal Californië, maar ook helemaal Motorpsycho. De band haalt, in beperkte mate, de karakteristieke instrumentale exercities van stal, die we kennen van eerdere albums als <i>Trust Us</i>. In beperkte mate, want er is hier geen sprake is van de eigenzinnige post-rock-achtige composities zonder duidelijk refrein en couplet die dat <a href="https://www.sputnikmusic.com/review/64540/Motorpsycho-Trust-Us/">legendarische dubbelalbum</a> kenmerken. <br />
<br />
Het daaropvolgende <i>The Slow Phaseout</i> is wat mij betreft het minst overtuigende nummer van het album. Ik vind het wat te inwisselbaar. Desondanks was het een van de twee uitverkoren singles, dus de band was zelf blijkbaar een andere mening toegedaan. Het is ook weer niet helemaal verkeerd, een middelmatige Motorpsycho-compositie is immers beter dan wat er zoal op de radio te horen is. <i>Blindfolded</i> is daarentegen dan wel weer een persoonlijke favoriet. Ik heb dan ook een zwak voor de nummers gezongen en geschreven door Hans Magnus Ryan. Maar dit is ook wel een van zijn betere composities. De productie is weeral van een hoog niveau. Rijk doch subtiel en uiterst smaakvol.<br />
<br />
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/IbZHHWEKVhc" width="560"></iframe>
<br />
Het sluitstuk <i>When you're dead</i> is in zekere zin een curiosum. Want het wordt gezongen door de drummer Håkon Gebhardt en daarmee is het een van de slechts drie nummers op alle reguliere Motorpsycho-albums waar hij achter de microfoon kruipt. De haast naïef aandoende meditatie op de dood is aangekleed als een soort begrafenismars, zoals we die wel kennen uit New Orleans. Het geheel heeft een opmerkelijk luchtig en ontwapenend karakter, wellicht mede dankzij de nauwelijks verholen Noorse tongval van Gebhardt. Een mooie, stemmige afsluiting van een klassiek album.<br />
<br />
Helaas verliet Håkon Gebhardt de band kort na het in 2002 verschenen album <i>It's a love cult</i>. De band ging langzaam weer de wat harder rockende kant uit en daar had de drummer blijkbaar geen zin in. Er werd uiteraard wel weer een nieuwe drummer aangetrokken, maar de klassieke kernbezetting die tien jaar had standgehouden kwam daarmee ten einde. Daarna heeft Motorpsycho nog zeker muziek van betekenis gemaakt, het ambitieuze conceptalbum <i>The death defying unicorn</i> uit 2012 is in dezen met name vermeldenswaardig. Maar de energie en dadendrang van het
eerdere werk is wat mij betreft toch ongeëvenaard. Ik ben er inmiddels van overtuigd dat deze periode van 1993 tot 2003 hun hoogtijdagen waren en mag mezelf dus gelukkig prijzen dat ik daar nog een paar jaar van nabij mee heb mogen maken. De vroegtijdige melancholie van mijn zijde was dus ietwat voorbarig.<br />
<br />
<iframe allow="encrypted-media" allowtransparency="true" frameborder="0" height="380" src="https://open.spotify.com/embed/album/6ngU28koO1c0gQaLzI2qGr" width="300"></iframe>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-22086544842396131552018-10-31T17:29:00.002+01:002018-11-11T20:59:44.818+01:00Het vergeten front in de wolken<div style="text-align: right;">
</div>
<div dir="ltr">
Dezer dagen is het een eeuw geleden dat de Eerste Wereldoorlog ten einde kwam. Een tragische periode die vaak synoniem wordt geacht met de loopgraven van Noord-Frankrijk en West-Vlaanderen. Maar er werd uiteraard op meer fronten strijd geleverd. Vorige zomer maakte ik gedurende mijn verblijf in Slovenië een bergwandeling naar de letterlijk omstreden toppen Batognica en Krn, die onderdeel waren van het Isonzofront.</div>
<br />
<div dir="ltr">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicf8Z-VfAOZ91yNNL0ujoMu-I9_h9JrxDQCK4D-99Klgq9ml4I90Tlak6gQaZh-9ol5fS-YA9fwQBrA9kJVjGsbNBGWch8v_Ex1z8DqTg8vmL07lXklM4HlW5HJQsXhH0zPtU26B-DeGbX/s1600/Isonzofront_LI+%25282%2529.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="462" data-original-width="435" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicf8Z-VfAOZ91yNNL0ujoMu-I9_h9JrxDQCK4D-99Klgq9ml4I90Tlak6gQaZh-9ol5fS-YA9fwQBrA9kJVjGsbNBGWch8v_Ex1z8DqTg8vmL07lXklM4HlW5HJQsXhH0zPtU26B-DeGbX/s320/Isonzofront_LI+%25282%2529.jpg" width="301" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het Isonzofront 1915-1917.<br />
De wandeling was bij de groene stip</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div dir="ltr">
<br />
Dit front werd actief toen Italië in 1915 zich aansloot bij de Entente en ten strijde trok tegen Oostenrijk-Hongarije. Net als aan het westelijk front verzandde de strijd al snel in een bloedige patstelling rond de oevers van de rivier de Soča (Isonzo in het Italiaans). Tegenwoordig ligt het strijdtoneel grotendeels in Slovenië, dicht bij de grens met Italië, ten noordoosten van Venetië. Het front is bij sommigen wellicht bekend als de setting voor de roman<i> A Farewell to Arms</i> van Ernest Hemingway, hoewel de hoofdpersoon in het boek niet veel noordelijker dan Gorizia komt.</div>
<div dir="ltr">
</div>
<br />
<div dir="ltr">
De frontlinies liepen van de Adriatische kust via het Karstplateau, Gorizia en het dal van de Soča tot hoog in de Julische Alpen. In de Eerste van Slag om de Isonzo (er zouden er nog elf volgen) slaagden de Italianen er in enige prominente toppen van het laatstgenoemde massief te veroveren. Maar de Oostenrijkse troepen wisten zich te handhaven in de omliggende bergen. Zo ontstond een van de meest hooggelegen slagvelden van de Grote Oorlog. Waar ruim twee jaar lang, zomer en winter, de soldaten niet alleen tegen elkaar vochten, maar ook de elementen moesten zien te trotseren.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu0MeZAVoR4Va5NEfXjptcB9ukD38hBkJVBnoI-nLO2JgioTL72AgJplHWFGPySvA2mj6cCpuJLNyUyjYZpELeSN60NTgCGVqQL_aCFDBNWjpnTq8SiwC_s5MKosKDge5sTWgMCZ8GEMW6/s1600/DSC_0848.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu0MeZAVoR4Va5NEfXjptcB9ukD38hBkJVBnoI-nLO2JgioTL72AgJplHWFGPySvA2mj6cCpuJLNyUyjYZpELeSN60NTgCGVqQL_aCFDBNWjpnTq8SiwC_s5MKosKDge5sTWgMCZ8GEMW6/s320/DSC_0848.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Soča</td></tr>
</tbody></table>
Komend vanuit het zuiden volgden we het dal van de Soča stroomopwaarts tot aan Kobarid (ook bekend als Caporetto, waar de Italianen <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Battle_of_Caporetto">in 1917 een nederlaag leden</a> die ze nooit vergeten zijn). We wierpen een blik op de fraaie kloof die de hemelsblauwe rivier in het landschap uitgesleten heeft en reden over de oostelijke flanken van het dal naar de berghut Koča na planini Kuhinja op circa 1000 meter hoogte. Daar konden we genieten van het uitzicht en de lokale culinaire specialiteiten en zodoende ons in alle rust voorbereiden voor inspannende voettocht die ons de volgende dag wachtte.</div>
<br />
<div dir="ltr">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1MMOMDtv5IgGbwK2CLuIA2Q6OrtJZq_4PnuHBISo_hgS4B_aBwYQ0FSCabKUnT1-fBu0PGJLxyUWA8uwrF-j1cKq06czHtHHPGteOvQ1WwOv1IBbPWF1nyjniruR1DC2I-KL1t0ZNm6cW/s1600/IMG-20170728-WA0017.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1MMOMDtv5IgGbwK2CLuIA2Q6OrtJZq_4PnuHBISo_hgS4B_aBwYQ0FSCabKUnT1-fBu0PGJLxyUWA8uwrF-j1cKq06czHtHHPGteOvQ1WwOv1IBbPWF1nyjniruR1DC2I-KL1t0ZNm6cW/s320/IMG-20170728-WA0017.jpeg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Uitzicht vanuit de berghut</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div dir="ltr">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
We stonden vroeg op, ontbeten, vulden onze waterflessen en gingen op pad. De Julische Alpen bestaan grotendeels uit kalksteen en het landschap wordt gekenmerkt door <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Karst">karst</a>. Al het grondwater zakt weg en daardoor zijn er nauwelijks bergbeekjes of bronnen waar je je dorst zou kunnen lessen. Al het benodigde drinkwater moet je dus meetorsen. De kalkrijke ondergrond zorgt ook voor een bijzondere flora, met een significant aantal endemische soorten.<br />
<br />
<table><tbody>
<tr><td><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Q9wWdI5UTdsQnCI1OQ1ZToWpb69BW8m0RoMWcjLHatSYJCexwjWCXqDmPeVp459JMs2aOPCe6_0x06TfNMkd8V1I1PDEtX2LZoopBRAUfM0HftqchhzkZHHeDDWG9Zh9HK1CBWVuUAdC/s1600/DSC_0004.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_Q9wWdI5UTdsQnCI1OQ1ZToWpb69BW8m0RoMWcjLHatSYJCexwjWCXqDmPeVp459JMs2aOPCe6_0x06TfNMkd8V1I1PDEtX2LZoopBRAUfM0HftqchhzkZHHeDDWG9Zh9HK1CBWVuUAdC/s320/DSC_0004.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Aconitum angustifolium</i></td></tr>
</tbody></table>
</td><td><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVu13mYFZjQZRPGarvS8xqiGyjcVg4YSKLbVvyYCNmI4QljQxpARfNkb08POxQAWdEeTft8DimwC57PUA5_Z18Wzgc_9x_OlJtJ5iAZpRXf4Z_43vLln0YUTvcQU84dYCAvyEFu3o_bQz/s1600/DSC_0891.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimVu13mYFZjQZRPGarvS8xqiGyjcVg4YSKLbVvyYCNmI4QljQxpARfNkb08POxQAWdEeTft8DimwC57PUA5_Z18Wzgc_9x_OlJtJ5iAZpRXf4Z_43vLln0YUTvcQU84dYCAvyEFu3o_bQz/s320/DSC_0891.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Campanula zoysii</i></td></tr>
</tbody></table>
</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Langzaam maar zeker liepen we omhoog over de alpenweiden tot we na <span class="vsebina_objave">Planina Leskovca</span> aan de voet van de bergwand uitkwamen. Vanaf daar ging het pad steil omhoog door een smal dal tussen twee toppen. De zon was ondertussen vanachter de bergen tevoorschijn gekomen waardoor we boven bij het bergmeertje Lužnica onze eerste welverdiende pauze konden inlassen. Het landschap werd steeds witter. Het gras ging over in kalksteen, hoewel er nog steeds een keur aan bloemen tussen de rotsen te vinden was. We liepen nu door een dramatisch dal langs de voet van de Vrh nad Peski richting het smalle plateau van Batognica. De wolken daalden langzaam op ons neer en zo nu en dan kwamen we al de eerste verroeste voorwerpen tegen die ons herinnerden aan de gebeurtenissen van een eeuw terug: granaatscherven en kogels.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDqhC2Dv93tOcJeHp06qop0WPh6I63obFyIbnqC_gdMtbLvVMyrDuP9ukZX6DrASGW5iTlhYoRCuMEiDOUE4s6Aih9SjEgPB8_0NzLTvWP7ZBT7enYzCzbnkprLkTqWz86eiUWzzz3x8mk/s1600/DSC_0899.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDqhC2Dv93tOcJeHp06qop0WPh6I63obFyIbnqC_gdMtbLvVMyrDuP9ukZX6DrASGW5iTlhYoRCuMEiDOUE4s6Aih9SjEgPB8_0NzLTvWP7ZBT7enYzCzbnkprLkTqWz86eiUWzzz3x8mk/s320/DSC_0899.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWA_2rF1sU2xR1V8eYEaa_WEp9c0hRHhrM9YslIpGw8pXiRB4dGHU6gNWG0JUuaLCZAaio4neJKqWQOer6s-u2fy5Uo3vQR5Q_SqeYWJVbA4nsafVmbxfI9nZDKmT5QK1Z2ELbhbycvOm/s1600/DSC_0902.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirWA_2rF1sU2xR1V8eYEaa_WEp9c0hRHhrM9YslIpGw8pXiRB4dGHU6gNWG0JUuaLCZAaio4neJKqWQOer6s-u2fy5Uo3vQR5Q_SqeYWJVbA4nsafVmbxfI9nZDKmT5QK1Z2ELbhbycvOm/s320/DSC_0902.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq8NRCh8-fmjXMR453ft9NTPMpMin8lge8E1Ow2WhrqwUVH_Kc02jQf4RlqiUIa1I9XXnOkwxSVecu2gRZ5nQtZo6cfeXvIBSsAwJ1wrvofP-_Gnwb9cOOsP9v3mpd_jUUIvjwUz6AnmLN/s1600/DSC_0907.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq8NRCh8-fmjXMR453ft9NTPMpMin8lge8E1Ow2WhrqwUVH_Kc02jQf4RlqiUIa1I9XXnOkwxSVecu2gRZ5nQtZo6cfeXvIBSsAwJ1wrvofP-_Gnwb9cOOsP9v3mpd_jUUIvjwUz6AnmLN/s320/DSC_0907.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De top van Vrh nad Peski doemt op uit de wolken</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
De korte klim naar Batognica bracht ons in een soort archeologisch openluchtmuseum. Overal prikkeldraad, granaatscherven en resten van bouwsels en schuilplekken. Terwijl de nabijgelegen top Krn in 1915 door de Italianen veroverd werd, hielden de Oostenrijkers stand op Batognica. De frontlijn kwam daardoor op ruim 2100 meter hoogte te liggen. Op een rustige dag in juli was het al een beetje frisjes, dus het is nauwelijks voor te stellen dat soldaten ook gedurende de winter hier de frontlijn moesten bemannen. In de eerste winter aan het front was de bevoorrading ook nog eens nog niet op orde, waardoor de zogenoemde <i>weiße Tod</i> voor velen een onvermijdelijk lot bleek. Pas in de loop van 1916 werd door de Oostenrijkers een kabelbaan gebouwd, waardoor de situatie ietwat verbeterde.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8zRegRUUYw28kmxu4lterq7bPOYCAK70Xczej4uTxhE6MS4muTvCK1UgleeVvX5mDUcu46uiN6bO03SIRyYxwhGeKUB7y0rA5OlOLBL1_zu1K4-NUNxIvB_Tuy8N3R0RRV939suTXQMx/s1600/DSC_0934.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk8zRegRUUYw28kmxu4lterq7bPOYCAK70Xczej4uTxhE6MS4muTvCK1UgleeVvX5mDUcu46uiN6bO03SIRyYxwhGeKUB7y0rA5OlOLBL1_zu1K4-NUNxIvB_Tuy8N3R0RRV939suTXQMx/s320/DSC_0934.JPG" width="320" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7w5n3RHeWErGgB4wQ0GIX4_AJEvcTHsWQVOSvq8pAr7y07W0MQ9ifL1to1E7Mp6rNJ96bKDiChoZ96YdIwg6HconeRJeYPzKJQH0EOmD4w03zCpsQpeWpJ80JMIHWk_SEh7OWm61oigl/s1600/DSC_0958.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY7w5n3RHeWErGgB4wQ0GIX4_AJEvcTHsWQVOSvq8pAr7y07W0MQ9ifL1to1E7Mp6rNJ96bKDiChoZ96YdIwg6HconeRJeYPzKJQH0EOmD4w03zCpsQpeWpJ80JMIHWk_SEh7OWm61oigl/s320/DSC_0958.JPG" width="320" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglcnmxgx1moD9XuoSp4FQA3H0151eQlEA9FUtpDq6q1WenysEHyZlfWWxlM4tlqdQ7-13_T5tRxKDO2LbiqMgeBgj9UkF3gPmEu1LMuJGTdXPBT131gy30D3ft5MU3qEfPyf60Yangi8py/s1600/DSC_0941.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglcnmxgx1moD9XuoSp4FQA3H0151eQlEA9FUtpDq6q1WenysEHyZlfWWxlM4tlqdQ7-13_T5tRxKDO2LbiqMgeBgj9UkF3gPmEu1LMuJGTdXPBT131gy30D3ft5MU3qEfPyf60Yangi8py/s320/DSC_0941.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Potentilla nitida</i> met prikkeldraad in de achtergrond</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Als ik het goed begrepen heb, was de westelijke kant van Batognica in handen van de Italianen (een animatie van het front is <a href="https://www.youtube.com/watch?v=-B7U9MQKBOI">hier</a> te zien, Oostenrijk-Hongarije is blauw, Italië rood). Frontale aanvallen op de Oosternrijkse linies bleken al snel vruchteloos, dus begonnen de Italianen de berg te ondermijnen. Het doel was simpelweg de Oostenrijkse posities te ondergraven en vervolgens met explosieven op te blazen. Ze slaagden er in een aantal van deze mijnen tot ontploffing te brengen, maar het was niet genoeg om de Oostenrijkers uit hun posities te verdrijven. Naar het schijnt is de berg hierdoor wel een paar meter lager dan voor de oorlog. Als gevolg van de smadelijke nederlaag bij Caporetto werden de Italianen in de herfst van 1917 van de bergen gejaagd. Even leek het er toen op dat oorlog op dit front ten einde was, maar uiteindelijk trokken de Italianen in 1918 toch aan het langste einde. Het was echter een pyrrusoverwinning, die aan beide zijden honderdduizenden slachtoffers had geëist.</div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr">
We daalden Batognica af aan westelijke zijde. Het pad was uitgehouwen in de bergwand en liep vlak langs de honderden meters diepe afgrond. In de rotsen waren verscheidene openingen in de rotsen te zien. Vermoedelijk waren dit een soort bunkers of wellicht dienden ze als ingang tot een van de vele tunnels. Het pad zelf was duidelijk met militaire precisie aangelegd als onderdeel van de Italiaanse frontlinie. Het laatste gedeelte van de afdaling ging over een steile rotstrap naar de pas <span class="st">Krnska škrbina, de pas van Krn.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrsruKyJkNR_IKM3RKOjnzUwgxMsNxDY0WigrdRzfU7e8xOyI25UwW7NW04IH6e7WfOoVdO3g3xEKuC7Wa778WgWflyfy4NvcMfSjB8HGUxxgkuoqjuRhAj8LoZ_ddgMqDjzuYccD5D13/s1600/DSC_0954.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMrsruKyJkNR_IKM3RKOjnzUwgxMsNxDY0WigrdRzfU7e8xOyI25UwW7NW04IH6e7WfOoVdO3g3xEKuC7Wa778WgWflyfy4NvcMfSjB8HGUxxgkuoqjuRhAj8LoZ_ddgMqDjzuYccD5D13/s320/DSC_0954.JPG" width="213" /></a></div>
<span class="st"><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVs2wznOEWXyzqeVpN6n0FaHdnMPjy3OjHqk2b-h_iZG2RssrKFT9lSfnc8w5RwSLh9veITC1ualDY5u8we2UuHdd-G2_pxEUBjgIcDAKApSVj6obfDCUuiP4i1f2Z9x-67q2ARYgdvPdN/s1600/DSC_0961.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVs2wznOEWXyzqeVpN6n0FaHdnMPjy3OjHqk2b-h_iZG2RssrKFT9lSfnc8w5RwSLh9veITC1ualDY5u8we2UuHdd-G2_pxEUBjgIcDAKApSVj6obfDCUuiP4i1f2Z9x-67q2ARYgdvPdN/s320/DSC_0961.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span class="st">Krnska škrbina, met grotten en verroeste artillerie</span></td></tr>
</tbody></table>
</span></div>
<div dir="ltr">
Vanaf de pashoogte vervolgden we onze weg naar de top van Krn (in het Italiaans bekend als Monte Nero). Hier belemmerde het wolkendek het zicht echter danig. De hellingen waren ook hier nog bezaaid met roestig prikkeldraad. We liepen eerst naar de berghut Gomiščkovo zavetišče vlak onder de top en bestegen zo vanaf de westkant de laatste honderd meter hoogteverschil. Boven gekomen brak de hemel enigszins open, hoewel het beloofde Alpenpanorama zich niet openbaarde. Gelukkig hingen de wolken alleen rond de top, zodat we weer van het uitzicht konden genieten zodra we de berghut tijdens de afdaling gepasseerd waren.<br />
<br />
De afdaling ging over de het brede pad dat de Italianen hadden aangelegd om hun troepen op de berg vanuit de Soča-vallei te kunnen bevoorraden. Langzamerhand werden de bergweiden weer groener en bloemrijker en al snel kwamen we de eerste rustig grazende koeien tegen. Na een paar uur rustig wandelen kwamen we weer bij ons startpunt uit en konden we tevreden terugkijken op een indrukwekkende tocht. De route van de wandeling is <a href="http://www.slovenia-trips.com/eng/hiking-mountaineering/trip/1210/Krn-in-batognica">hier</a> te vinden, wij liepen alleen in omgekeerde richting. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1J8pnAwwnvbjHmoDV-zc60kCsaUXtbf1UYX3NT9_jT4Vi4JCYrOmIYySKfqlOUXEov5Foa-qwaLnpPXpu3OLqGxubWcEmCnnNtUqk7jUl-H4BrOsd_HuBaU22Qn7WbnIDe0fCB6mMx8cP/s1600/DSC_0983.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1J8pnAwwnvbjHmoDV-zc60kCsaUXtbf1UYX3NT9_jT4Vi4JCYrOmIYySKfqlOUXEov5Foa-qwaLnpPXpu3OLqGxubWcEmCnnNtUqk7jUl-H4BrOsd_HuBaU22Qn7WbnIDe0fCB6mMx8cP/s320/DSC_0983.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De berghut Gomiščkovo zavetišče, vlak onder de top van Krn</td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKpqqZoyWakv1G8w2XO801vvIJ321z8HbD1_lDzHsnKLDlW45yk0WHXWl0AmWAHkBht0zlLg5-8I4sJNyG5Vg6jFgJ2z9ShQpNfvxvcnsQBQz2hx9_-9ZZ-rJUTvs48lsMae7cFdjNUQgi/s1600/DSC_0991.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKpqqZoyWakv1G8w2XO801vvIJ321z8HbD1_lDzHsnKLDlW45yk0WHXWl0AmWAHkBht0zlLg5-8I4sJNyG5Vg6jFgJ2z9ShQpNfvxvcnsQBQz2hx9_-9ZZ-rJUTvs48lsMae7cFdjNUQgi/s320/DSC_0991.JPG" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7rf-YL1QnO_kZtnIWBYqGCRQf5nY-A7hc3hGrUYKw60tVyKnRzVELBEikEn94J0KpxuHh70KkQTuCZB3PKx8fzrG3Y3nSLD_Px6OghaFqxt1SmQK9nxy3g70VXKbRZ9E9Y-N46i3d57cQ/s1600/DSC_1007.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7rf-YL1QnO_kZtnIWBYqGCRQf5nY-A7hc3hGrUYKw60tVyKnRzVELBEikEn94J0KpxuHh70KkQTuCZB3PKx8fzrG3Y3nSLD_Px6OghaFqxt1SmQK9nxy3g70VXKbRZ9E9Y-N46i3d57cQ/s320/DSC_1007.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<u><i></i></u></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-44592340626242646912017-11-29T21:47:00.001+01:002017-11-29T22:04:26.361+01:00Tradities in veranderingHet is weer bijna december en in Nederland is het dus weer tijd voor de inmiddels jaarlijkse discussie aangaande het fenomeen Zwarte Piet. Ik heb me in het verleden al een <a href="http://www.geschooldearbeider.nl/2013/11/mag-ik-dat-zeggen-ja-dat-mag-ik-zeggen.html">paar keer</a> <a href="http://www.geschooldearbeider.nl/2013/11/de-dingen-bij-de-naam-noemen.html">expliciet over deze kwestie uitgesproken</a> en daar sta ik nog altijd achter. Ik wil me nu vooral richten op een van de belangrijkste argumenten die de voorstanders van Zwarte Piet gebruiken: <i>Zwarte Piet is nu eenmaal traditie</i>. Waarmee geïmpliceerd wordt dat tradities per definitie onveranderlijk zijn. Dit is mijns inziens onjuist.<br />
<br />
Ik wil niet ontkennen dat Zwarte Piet een traditie is, maar tradities zijn een stuk minder onveranderlijk dan veel mensen denken. Een goed voorbeeld is Koninginnedag of liever Koningsdag, zoals het sinds 2014 heet. De traditie om de verjaardag van het regerend staatshoofd te vieren is al oud, maar de invulling van de feestdag <a href="http://www.jefdejager.nl/koning.php">is in de loop der jaren nogal veranderd</a>. De bierdrinkende menigtes die heden ten dage menig stadscentrum bevolken op 27 april, zijn een relatief recent verschijnsel. Vroeger ging het er in het algemeen wat bedeesder en plechtstatiger aan toe, neem nou het<i> traditionele </i>bloemendefilé uit 1969:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/3e6mszqA1i4" width="560"></iframe>
<br />
<br />
Eén van mijn favoriete klassieke clichés is <i>panta rhei</i>. Heraclitus wist al dat alles vloeit en aan verandering onderhevig is. Ook de dingen die op het eerste gezicht onveranderlijk lijken te zijn. En zo zijn ook tradities constant in flux.<br />
<br />
Ik wil niet per se beweren dat alle veranderingen per definitie ten goede zijn. Velen zullen wel hebben gemerkt dat vele (online-) winkeliers
tegenwoordig aan <i>Black Friday</i> doen, een uit Amerika overgewaaid fenomeen dat inmiddels ook in Europa traditionele vormen begint aan te nemen. Met <i>Thanksgiving</i> hebben we in de hier niets, maar lekkere kortingen de dag erna vinden blijkbaar wel
gretig aftrek. En daarmee zijn we ongevraagd een dag rijker waarop de hoogmis van het consumentisme gevierd dient te worden. Maar dit terzijde.<br />
<br />
Aangezien tradities meestal aan ongeschreven regels gebonden zijn, is het vaak onduidelijk wie deze regels voorschrijft. Wie bepaalt dat Zwarte Piet niet meer Zwart mag zijn? De koning, het grootkapitaal, het college van B&W, de staatsomroep, de culturele elite of Jan met de Pet? Ik zou zeggen dat dit idealiter een kwestie van algehele consensus zou moeten zijn. Maar die consensus is er helaas niet en derhalve is deze heikele kwestie voer voor een hoogoplopend nationaal debat geworden.<br />
<br />
Voorlopig lijkt dit debat nog lang niet uitgewoed. En wat de uitkomst ook zal zijn, een <i><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Status_quo_ante_bellum">status quo ante bellum</a></i> lijkt mij zeer onwaarschijnlijk. De verandering lijkt immers al ingezet en ik durf de voorspelling wel aan dat er geen weg terug is. Of je het nou leuk vindt of niet, ook Sinterklaas zal met zijn tijd mee gaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBAURViIZeoOSud1xJKq917r6AETkN8EJDa8OEXrPXvtESbAVnDwwrkyPvL-eo-z2p7n6G_7Ygyywkhurq_NlSUuL8JT6NKI3L3scFTCyni4aNqA4uD2oAkcD7jYRSClqcvUkDXbsDKD_y/s1600/763.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="431" data-original-width="763" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBAURViIZeoOSud1xJKq917r6AETkN8EJDa8OEXrPXvtESbAVnDwwrkyPvL-eo-z2p7n6G_7Ygyywkhurq_NlSUuL8JT6NKI3L3scFTCyni4aNqA4uD2oAkcD7jYRSClqcvUkDXbsDKD_y/s320/763.jpg" width="320" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-28337180962312534792017-11-27T18:42:00.000+01:002017-11-27T18:42:25.199+01:00Ongekend Zweeds: Geslachtsneutrale toilettenEen serie met kortere of langere stukjes over de typische Zweedse dingen des levens, onder de titel <i>Ongekend Zweeds</i>, gaat hier bij van start. Met als eerste onderwerp: Geslachtsneutrale toiletten. Want waar vrijwel overal ter wereld wc's gescheiden zijn voor man en vrouw, is dit in Zweden lang niet altijd meer het geval. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs9PK-VnSgnXKI9Q3hOZM7O_4Y0epMlDBGmRTWXWIjAtT3AHQf3cThKEBAj9aOlck0FFjRntaR9aiiuXiOGSUiOki42SWmmjtQEEnuFPOC8OPA4l0veXNSeX_I55WqfR4xP79osbzIYRrW/s1600/IMG_20171009_121358.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs9PK-VnSgnXKI9Q3hOZM7O_4Y0epMlDBGmRTWXWIjAtT3AHQf3cThKEBAj9aOlck0FFjRntaR9aiiuXiOGSUiOki42SWmmjtQEEnuFPOC8OPA4l0veXNSeX_I55WqfR4xP79osbzIYRrW/s320/IMG_20171009_121358.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Zweedse wc's in een ziekenhuis</td></tr>
</tbody></table>
Hoe werkt dat dan, vraagt u zich wellicht af. Wel nu, de wc's zijn op zich zelf staande eenheden, met eigen wastafel. Er is dus geen sprake van een ruimte met gedeelde faciliteiten. Alle toiletten komen direct op de gang uit. In Zweden zijn dit soort unisex toiletten naar mijn ervaring ondertussen de norm. Enkel in café's, restaurants en opmerkelijk genoeg de IKEA, ben ik de laatste tijd nog gescheiden mannen en vrouwen-wc's tegengekomen.<br />
<br />
Zweden voert al lange tijd een actief emancipatiebeleid en dat werpt blijkbaar ook op sanitair gebied zijn vruchten af. Ik vind het op zich wel prima en heb er eerlijk gezegd ook nog nooit klachten over gehoord. En mensen met een wat complexere gender-indentiteit hoeven zich niet meer af te vragen naar welke wc ze nou moeten. Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-38901946106262385162017-11-13T21:43:00.000+01:002017-11-27T16:41:10.376+01:00Padua, in het voetspoor van GoetheGedurende mijn verblijf in Padua las ik een reisverslag van een andere
noordeling die ruim tweehonderd jaar geleden Italië aandeed. Goethe was in 1786
vanuit Frankfurt op weg naar Rome. Hij nam de route over de Brennerpas en zijn eerste reisdoel was
Venetië. Zo kwam hij dus ook langs Padua, waar hij een dag of twee verbleef.<br />
<br />
Padua was eind achttiende eeuw vooral befaamd vanwege de gerenommeerde universiteit. De eeuwenoude academie maakte op Goethe echter een belabberde indruk:<br />
<blockquote class="tr_bq">
><i>Das Universitätsgebäude hat mich mit aller seiner Würde erschreckt. Es ist mir lieb, daß ich darin nichts zu lernen hatte.</i></blockquote>
Er was een aspect van de universiteitsstad dat de geleerde Duitser wel kon bekoren, de botanische tuin:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Der botanische Garten ist desto artiger und munterer. Es können viele
Pflanzen auch den Winter im Lande bleiben, wenn sie an Mauern oder nicht
weit davon gesetzt sind. Man überbaut alsdann das Ganze zu Ende des
Oktobers und heizt die wenigen Monate. Es ist erfreuend und belehrend,
unter einer Vegetation umherzugehen, die uns fremd ist.</i> </blockquote>
Gelukkigerwijs is de botanische tuin zoals Goethe die bezocht, vandaag de dag ook nog te bewonderen. Het is de oudste botanische tuin ter wereld en tevens UNESCO werelderfgoed. De oudst nog levende plant is de zogeheten Goethepalm. Deze, inmiddels tot hoge struik uitgegroeide, Europese dwergpalm is in 1585 geplant en is daarmee even oud als de tuin zelf.<br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZGBEJNlETCal_Gazt2zG1fhxkSZDlqEUf9zbDQZb_spB8pEXRPMIdR5L3YafHf-ebNSJqftavxZ5zudiFcNIVbpjSGqW92dKlslBZ4oXSKe6zlxBljxoO08jP0vK6ZE05aHbupm6vtHY/s1600/DSC_0496.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoZGBEJNlETCal_Gazt2zG1fhxkSZDlqEUf9zbDQZb_spB8pEXRPMIdR5L3YafHf-ebNSJqftavxZ5zudiFcNIVbpjSGqW92dKlslBZ4oXSKe6zlxBljxoO08jP0vK6ZE05aHbupm6vtHY/s320/DSC_0496.JPG" width="320" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">De botanische tuin, met de Goethepalm in een speciaal gebouwde kas</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: inherit;">De palm wordt niet expliciet in de <i>Italienische Reise</i> vermeld, maar dankt zijn naam aan de passage die Goethe er in zijn <i>Geschichte meines botanischen Studiums</i> wijdt. De observaties die hij maakte aangaande deze boom, zouden dienen voor zijn latere studie <i>Versuch die Metamorphose der Pflanzen zu erklären</i> (1790), een van zijn meer invloedrijke natuurwetenschappelijke publicaties<i><b>.</b></i><b> </b>Het voert te ver om precieze inhoud en context van dit werk te bespreken (<a href="https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3101565/">zie hier</a>), dus laat ik mij beperken door te vermelden dat ene Charles Darwin het met aandacht heeft gelezen. </span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">De idee dat alle planten naar een soort archetypische <i>Urpflanze </i>zijn gemodelleerd, speelde al in Italië door het hoofd van Goethe (<a href="http://wn.rsarchive.org/Books/GA001/English/MP1988/GA001_c02.html">zie hier voor meer interessante achtergrondinfo</a>). Juist bij het beschouwen van de ongekende floristische verscheidenheid van de tuin in Padua, raakt hij van de gedachte doordrongen dat alle planten wellicht een gemeenschappelijke vorm hebben van waaruit ze zich ontwikkeld hebben:</span><br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: inherit;"><i>Hier in dieser neu mir entgegentretenden Mannigfaltigkeit wird jener
Gedanke immer lebendiger, daß man sich alle Pflanzengestalten vielleicht
aus einer entwickeln könne.</i></span> </blockquote>
<span style="font-family: inherit;">De Goethepalm is een van de pronkstukken van de tuin, die ook zijn oorspronkelijke indeling en architectuur nog heeft behouden. Naast het historische gedeelte van de tuin is er op een kleine, doch respectvolle afstand, ook een grote, moderne kas. Hierin zijn verscheidene tropische biotopen herschapen en wordt de bezoeker op educatieve wijze ingelicht over de ongekende verwoesting die de mens op Aarde zo her en der aanricht.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtn0SG12VEQpVao-v0cYrm5yeL1pdhyphenhyphenhvLSTBFHSsK_kbr9bt1vqu5LKwCqkwGmkljjpF4D0m7EYxOg8S6e8HxOtrVhFW5Sr9UoiHeiG10dMOkjwCEPZPCOdrj8udz9Z5aOcTGaAWEaEgc/s1600/DSC_0494.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtn0SG12VEQpVao-v0cYrm5yeL1pdhyphenhyphenhvLSTBFHSsK_kbr9bt1vqu5LKwCqkwGmkljjpF4D0m7EYxOg8S6e8HxOtrVhFW5Sr9UoiHeiG10dMOkjwCEPZPCOdrj8udz9Z5aOcTGaAWEaEgc/s320/DSC_0494.JPG" width="320" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">De tropische kas van binnen</span></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghXnUtSgWIXg0S5HTo-cYhqoECUZVeyg2tr_-7Q-CBXEh9Rwhn9DsXlJsHG7jo_d8HeOdgFnGU547gfaBPDEbFK1MIkw6zuqjjNwnBo-_sE_NK7ZgCakUzvTsGOEI43YbjtTaAfYV5FgKi/s1600/DSC_0493.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghXnUtSgWIXg0S5HTo-cYhqoECUZVeyg2tr_-7Q-CBXEh9Rwhn9DsXlJsHG7jo_d8HeOdgFnGU547gfaBPDEbFK1MIkw6zuqjjNwnBo-_sE_NK7ZgCakUzvTsGOEI43YbjtTaAfYV5FgKi/s320/DSC_0493.JPG" width="320" /></a></span></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-family: inherit;">De kas van buiten, met de basiliek van Santa Giustina op de achtergrond</span></td></tr>
</tbody></table>
<span style="font-family: inherit;"></span><br />
Goethe was natuurlijk van alle markten thuis en in Italië ging zijn aandacht begrijpelijkerwijs vooral uit naar het alomtegenwoordige culturele erfgoed. In de <i>Italienische Reise</i> worden vele kunstwerken van naam uitvoerig door hem becommentarieerd. Zoals elke kritische toerist, heeft ook Goethe een bewuste selectie gemaakt uit het cultuuraanbod. De keuzes die hij maakt reflecteren zijn persoonlijke voorkeuren en de tijdgeest. In de Veneto schrijft hij met verve over het oeuvre van Palladio, een bouwmeester die hem na aan het hart lag en in de achttiende eeuw helemaal <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Palladian_architecture">in de mode</a> was.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
Maar het kwam ook voor dat Goethe qua smaak zijn tijd vooruit was. In Padua bezocht hij onder meer de Eremitani-kerk, met de fresco's van Andrea Mantegna in de Ovetari Kapel. Goethe was uiterst lovend over het werk van de meester uit de vijftiende eeuw:<br />
<div>
<blockquote class="tr_bq">
<i>In der Kirche der Eremitaner habe ich Gemälde von Mantegna gesehen,
einem der älteren Maler, vor denen ich erstaunt bin. Was in diesen
Bildern für eine scharfe, sichere Gegenwart dasteht! </i></blockquote>
</div>
<div>
In de voetnoten van mijn editie vermeldt Herbert von Einem dat deze roem opmerkelijk is en in schril contrast staat tot de hoon die Mantegna in de tijd van Goethe meestal ten deel viel:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Goethes Bemerkungen über Mantegna sind von hohem kunstgeschichtligem Wert. Während sein Führer Volkmann die Fresken noch als "gotisch und sehr maniriert" aburteilt, hat Goethe die eigenwürchsige Kraft Mantegnas und die geschichtlige Bedeutung seiner Kunst klar erkannt.</i></blockquote>
<div>
Helaas kon ik het meesterwerk niet in volle glorie aanschouwen, want juist de Ovetari-kapel is verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het grootste deel van Padua is oorlogsgeweld bespaard gebleven, maar een Amerikaans bombardement gericht op nabijgelegen Duitse barakken trof op 11 maart 1944 de Eremitani-kerk.<br />
<br />
Sinds die tijd is de kerk weer heropgebouwd en heeft men aan de hand van teruggevonden fragmenten het fresco <a href="http://www.spiegel.de/international/zeitgeist/bombed-fresco-using-math-to-piece-together-a-lost-treasure-a-792781.html">met pijn en moeite</a> weer enigszins gereconstrueerd. Het werk is vooral van belang vanwege de revolutionaire toepassing van perspectief, met name in de scene die het martelaarschap van Sint-Jacob verbeeldt. Doordat de leegtes tussen de fragmenten door een zwart-wit reproductie worden opgevuld, is het meesterschap van Mantegna nog altijd te bewonderen.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4nhRtvHWphhdNDdAY_j0E20XCHeknGor8LCgSidqZiNUwEkTDb_83nm4HfKJ9wXWPvE1V7OGYiH2E2M7jCg4rWXXd5dwj8LqqY_g5RbwDXHaA9xUu23lcyZon0uuzNdrrGJ2zanFLFQ3Z/s1600/IMG_20170716_095240.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4nhRtvHWphhdNDdAY_j0E20XCHeknGor8LCgSidqZiNUwEkTDb_83nm4HfKJ9wXWPvE1V7OGYiH2E2M7jCg4rWXXd5dwj8LqqY_g5RbwDXHaA9xUu23lcyZon0uuzNdrrGJ2zanFLFQ3Z/s320/IMG_20170716_095240.jpg" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het martelaarschap van Sint-Jacob in de Ovetari Kapel</td></tr>
</tbody></table>
<a href="http://www.geschooldearbeider.nl/2017/10/padua-een-korte-confrontatie-met-giotto.html">Zoals ik de vorige keer schreef</a>, waren de fresco's van Giotto in de Scrovegni Kapel voor mij de voornaamste aanleiding om Padua te bezoeken. Goethe laat dit werk opvallend genoeg in geen van zijn geschriften de revue passeren en heeft het dus waarschijnlijk dan ook niet gezien. Von Einem vindt dat, met rede, eeuwig zonde:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Es ist tief bedaurlich, daß Goethe eine ähnlich starke persönliche Begegnung in der Cappella dell' Arena mit Giottos berühmten Fresken versagt geblieben ist.</i></blockquote>
<div>
Waarschijnlijk is deze omissie te wijten aan de relatief geringe statuur die het werk van Giotto in de achttiende eeuw had, hoewel Goethe hem wel degelijk enige malen in zijn geschriften bij name noemt. Dus helemaal vergeten was hij zeker niet. Maar van de roem die Giotto bij leven toekwam, was niet veel meer over.<br />
<br />
Voor Goethe was het bezoek aan Padua niet veel meer dan een aangenaam en inspirerend oponthoud op weg naar Venetië. Daar kon hij zich verbazen over de wonderbaarlijke handelsstad gebouwd midden in de Lagune. Goethe had het voorrecht als een van de eerste echte toeristen de laatste ademteugen van de Venetiaanse Republiek vast te leggen. Tien jaar later maakte Napoleon een definitief einde aan <i>La Serenissima</i>. Voor mij was Venetië een brug te ver deze zomer. Wellicht dat ik in het laagseizoen ooit eens een poging waag, maar vooralsnog schrikt het overweldigende massatoerisme mij af.<br />
<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_yYpLUp-Qvg_xL0KEq43I-1ZPmMJ9NsGQ0L0XghoKx2PoEoFzemvVbsRMtOK9-CPrik7531awCXAjwuZysedrORNfJo8vVSHWMoNSvxHgznPNDHPLxleBbSDsfBUpup9nnIpFbVASRIoz/s1600/Reiseroute-Goethe-1381x1524.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1524" data-original-width="1381" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_yYpLUp-Qvg_xL0KEq43I-1ZPmMJ9NsGQ0L0XghoKx2PoEoFzemvVbsRMtOK9-CPrik7531awCXAjwuZysedrORNfJo8vVSHWMoNSvxHgznPNDHPLxleBbSDsfBUpup9nnIpFbVASRIoz/s320/Reiseroute-Goethe-1381x1524.jpg" width="289" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De route die Goethe tussen 1786 en 1788 door Italië volgde</td></tr>
</tbody></table>
</div>
</div>
</div>
</div>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-52694487949120348012017-10-30T18:36:00.002+01:002017-10-31T13:42:50.013+01:00Padua, een korte confrontatie met GiottoDeze zomer bracht mij voor het eerst in lange tijd weer naar Italië. Waar ik in vroeger tijden verscheidene keren Toscane had aangedaan, wachtten nu de uitgestrekte vlaktes van de Veneto. Het eigenlijke doel van mijn reis was het westen van Slovenië (waarover later wellicht meer). Maar aangezien mijn vlucht mij naar de luchthaven van Venetië bracht, besloot ik eerst een paar dagen in het Padua door te brengen.<br>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoi_MHhIK8mytHp8-H7Xi5WY7XMX9_VY_rAmLx2i94tHtyi26XR_7LdL9tcEN030QFH6gtLz9IvkBxnE0Ok70LmMATPgxXla94vwDxzvYPR37s46X8iJfreD00whRhOMq6plbYnWXxGfmr/s1600/IMG_20170715_103841.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoi_MHhIK8mytHp8-H7Xi5WY7XMX9_VY_rAmLx2i94tHtyi26XR_7LdL9tcEN030QFH6gtLz9IvkBxnE0Ok70LmMATPgxXla94vwDxzvYPR37s46X8iJfreD00whRhOMq6plbYnWXxGfmr/s320/IMG_20170715_103841.jpg" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Venetië vanuit het vliegtuig</td></tr>
</tbody></table>
<br>
Waarom Padua? Een woord: Giotto. In Toscane en Rome heb ik in voorgaande jaren al verscheidene hoofdwerken uit de schilderkunst van de Renaissance mogen bewonderen, maar er was in mijn ogen nog een allergrootste omissie. En dat was de vermaarde Scrovegni Kapel in Padua. En waarom dan niet Venetië, toch ook een van de centra van de Renaissance? Tja, tussen droom en werkelijkheid staan praktische bezwaren. Venetië is in juli een van de plaatsen waar ik nou niet bepaald wil zijn. De globale toerisme-apocalyps in uitvoering. Duur en verschrikkelijk druk.<br>
<br>
Padua is daarentegen een relatief slaperige universiteitsstad, waar het in de zomer opvallend rustig is. En gezegend met een grote goed bewaarde Middeleeuwse binnenstad met vele interessante bezienswaardigheden. Waarvan de Scrovegni Kapel dus het onvermijdelijke klapstuk is. De kapel is overigens ook wel bekend als de <i>Arena Kapel</i>, dit omdat hij gesitueerd is naast de ruïnes van een Romeins amfitheater.<br>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgphLZ2fj1hU-3ZbTmzszADNiFs01qGXwpArPPd36J4revEMXWbyF8by2mu0oiXsb8iggRlPcEaioc94dSl74-boDO13u2WRb30LcCsbASyGvIMsSR-T3-ygtYS3EvMzW4HwYD2NFKPnZay/s1600/DSC_0506.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgphLZ2fj1hU-3ZbTmzszADNiFs01qGXwpArPPd36J4revEMXWbyF8by2mu0oiXsb8iggRlPcEaioc94dSl74-boDO13u2WRb30LcCsbASyGvIMsSR-T3-ygtYS3EvMzW4HwYD2NFKPnZay/s320/DSC_0506.JPG" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De Scrovegni Kapel, met restanten van de Romeinse arena links</td></tr>
</tbody></table>
<br>
De kapel is gebouwd in opdracht van Enrico Scrovegni, een rijke lokale bankier. Hoewel bankier wellicht een te neutrale term is. De ziel van Enricos vader Reginaldo wordt door Dante in de zevende cirkel van de hel geplaatst, als zijnde een berucht woekeraar. Zoonlief vond het blijkbaar nodig de zondes van het familiebedrijf af te kopen met een kapel, grenzend aan het (niet bewaard gebleven) stadspaleis van de Scrovegni's.<br>
<br>
Voor de decoratie van de ruim bemeten kapel nam Enrico niet de eerste de beste in dienst. Zoals het een patserige parvenu betaamt, spaarde hij kosten noch moeite en gaf hij de opdracht aan de schilder die op ieders lippen lag en de meest modieuze kunst van zijn tijd produceerde. Giotto had reeds in Assisi en aan het pauselijk hof in Rome gewerkt en was wellicht de eerste kunstenaar sinds de oudheid was die bij leven een landelijke beroemdheid was. Hij beschilderde tussen 1303 en 1305 (samen met zijn assistenten) de muren en gewelven volgens een nauwkeurig uitgedacht schema,
met onder meer scènes uit het leven van Jezus en Maria. <br>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr998FNTraPJ_YytIFBRez7Th6Zt6WRVGgb_KJUWzEyoW1Wf3RZFsZZhabknHY2z11WdLpAbxBZQArw68jTHPVsg7FBWXaxicl6ojqInmAgedKHewZckLRaLCYGJiRV3jZLLUztXDPcCIx/s1600/IMG_20170716_115449.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr998FNTraPJ_YytIFBRez7Th6Zt6WRVGgb_KJUWzEyoW1Wf3RZFsZZhabknHY2z11WdLpAbxBZQArw68jTHPVsg7FBWXaxicl6ojqInmAgedKHewZckLRaLCYGJiRV3jZLLUztXDPcCIx/s320/IMG_20170716_115449.jpg" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Scènes uit het leven van Jezus</td></tr>
</tbody></table>
Overigens komt ook Giotto in de Goddelijke Komedie (geschreven vrij kort na de voltooiing van de kapel in Padua) voorbij. In een passage in het vagevuur (<a href="https://digitaldante.columbia.edu/dante/divine-comedy/purgatorio/purgatorio-11/">XI, 91-96</a>) mijmert Dante over de vergankelijkheid van de roem. Waar eerst Giotto's leermeester Cimabue de scepter zwaaide, is deze nu door zijn pupil in naam en faam reeds lang voorbij gestreefd. Faam die wellicht toch niet zo vergankelijk was als Dante dacht, want ruim 700 jaar later geniet Giotto nog altijd een zekere beroemdheid.<br>
<br>
Wat was er dan zo belangwekkend aan zijn schilderingen, dat juist Giotto niet vergeten is en het overgrote deel van zijn tijdgenoten wel? Wel nu, Giotto wordt vaak, terecht of niet, als een soort aartsvader van de Renaissance beschouwd. De fresco's in de Scrovegni Kapel zijn het best bewaarde en het meest omvangrijke met zekerheid aan Giotto toegeschreven werk en deze worden vaak als een keerpunt in westerse kunstgeschiedenis gezien. De formalistische byzantijnse stijl, die tot dan toe ook de westerse schilderkunst domineerde, maakt hier plaats voor een meer naturalistische stijl.<br>
[Uiteraard is dit een ietwat vereenvoudigde verklaring en het valt te zeggen dat de trend richting naturalisme al eerder was ingezet en Giotto eerder trendvolger dan trendbreker was.]<br>
<br>
<div dir="auto">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO8I4dt7fzJxn87ID2ISb4G6PJwkSSOIf51idDmztewNtmyPpBcCnOBOCnxmq8VEyzHTyqh0iLLd_tywyKiYVJEJypYdRcPmCuLGVyUZGAfO9s2f0ZZo6W15qnmFXp9jB87yqnMEyl1yOE/s1600/IMG-20170716-WA0001.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="1600" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO8I4dt7fzJxn87ID2ISb4G6PJwkSSOIf51idDmztewNtmyPpBcCnOBOCnxmq8VEyzHTyqh0iLLd_tywyKiYVJEJypYdRcPmCuLGVyUZGAfO9s2f0ZZo6W15qnmFXp9jB87yqnMEyl1yOE/s320/IMG-20170716-WA0001.jpeg" width="320"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De bewening van Christus, waarschijnlijk de beroemdste scène van de cyclus</td></tr>
</tbody></table>
</div>
<div dir="auto">
Binnen de byzantijnse traditie worden scenes uit de bijbel binnen een strikt vaststaand patroon afgebeeld en is er weinig relatief ruimte voor persoonlijke interpretaties van de kunstenaar. Giotto had ogenschijnlijk lak aan deze versteende conventies en presenteerde in de Scrovegni Kapel een hele eigen artistieke weergave van de Bijbelverhalen. Hij streefde naar een zo natuurlijk mogelijk weergave van de verschillende scenes en presenteerde de Bijbelse
personages als mensen van vlees en bloed met menselijke emoties. Zijn aanpak was, op zijn zachtst gezegd,
invloedrijk en hij kreeg al snel vele navolgers.</div>
<div dir="auto">
<br>
De Scrovegni Kapel maakt tegenwoordig onderdeel uit van het gemeentelijke museale ensemble <i>Musei Civici di Padova</i> en toegang is streng gereguleerd. Je moet vooraf bespreken en wordt dan met een kleine groep 15 minuten in de de kapel gelaten. Dat is natuurlijk eigenlijk wat te kort om het grootse <i>Gesamtkunstwerk</i> op je in te laten werken, maar de beheerders beweren dat het noodzakelijk is uit conservatie-oogpunt. De korte ervaring is desalniettemin indrukwekkend en overweldigend, naar mijn bescheiden mening.</div>
<div dir="auto">
</div>
<br>
In Padua is natuurlijk nog wel een stuk meer te zien. Maar daar zal ik nu niet veel verder over uitweiden. Het is zoals in elke Italiaanse stad ook uitstekend culinair genieten, zeker als je de betere kleine restaurants in de achterafstraatjes van het oude centrum weet te vinden. Padua trekt al eeuwenlang toeristen, al waren het vroeger meestal welgestelde heren die Italië op hun <i>grand tour</i> aandeden. Volgende keer zal ik mijn licht laten schijnen op de ervaringen in Padua van wellicht de bekendste Italiëganger. Dan zal ook blijken dat Giotto in de tijd van Goethe helemaal niet over onvergankelijke roem leek te beschikken. Dante had het dus niet helemaal bij het verkeerde eind.<br>
<br>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje89x7EqZMvJEm2p829P1bGGXAcPbpD3wRU8yiSkKLVsvtaTaK01HXs77PmOX8EIqe_etnuma1lruQqBLpTWXlFxCE_Quus0mJIbLyE0gNeWIXMJ7JJoc7ZkrkEp-MRODkDPyJsUhTCDbN/s1600/IMG-20170716-WA0005.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="902" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEje89x7EqZMvJEm2p829P1bGGXAcPbpD3wRU8yiSkKLVsvtaTaK01HXs77PmOX8EIqe_etnuma1lruQqBLpTWXlFxCE_Quus0mJIbLyE0gNeWIXMJ7JJoc7ZkrkEp-MRODkDPyJsUhTCDbN/s320/IMG-20170716-WA0005.jpeg" width="180"></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het Laatste Oordeel</td></tr>
</tbody></table>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-8165707528056514392017-10-22T14:11:00.001+02:002017-10-22T19:46:17.296+02:00De vele minderheden van Myanmar en een Palaung-geïnspireerde pompoencurry<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz2-sPWWx9oakFs0ZMd68wXyQF37gz3KVxZzlbCi2Tm2HzkqVF-3ub0Ztd0-gwzk6GhTRm0wK6BDzsoK7xdwRzwug6EiLgDh5TYJ70IKQXwJQZYcjQEFqDIL3FsrvUOx-RJzPOkmLxsrCp/s1600/24-April-2013.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1072" data-original-width="800" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgz2-sPWWx9oakFs0ZMd68wXyQF37gz3KVxZzlbCi2Tm2HzkqVF-3ub0Ztd0-gwzk6GhTRm0wK6BDzsoK7xdwRzwug6EiLgDh5TYJ70IKQXwJQZYcjQEFqDIL3FsrvUOx-RJzPOkmLxsrCp/s320/24-April-2013.jpg" width="238" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Groen is toegankelijk voor backpackers,<br />
niet toevallig met name gebieden bevolkt<br />
door de etnisch Birmese meerderheid</td></tr>
</tbody></table>
Myanmar (eerder bekend als Birma) is momenteel in het nieuws vanwege de verschrikkelijke etnische zuiveringen die het leger uitvoert tegen de Rohingya-minderheid in de deelstaat Rakhine. Twee jaar geleden was ik zelf in Myanmar en ik kwam er snel achter dat etnische spanningen nog altijd aan de orde van de dag zijn. Gelukkig leiden de meeste conflicten een sluimerend bestaan, maar voor de toerist is een groot deel van het land nog altijd een <i>no-go-zone</i>. De bruine gebieden op de kaart rechts mag je als zelfstandig toerist in de praktijk niet bezoeken. Alleen met een georganiseerde reis en een dure vergunning kun je deze regio's aandoen.<br />
<br />
Om wat meer over het land te weten te komen las ik gedurende mijn reis het boek <i>The River of Lost Footsteps: A Personal History of Burma</i> van Thant Myint-U. Het voert te ver om nu de gehele vrij tragische, geschiedenis van Myanmar de revue te laten passeren, maar het valt te zeggen dat het land het Britse koloniale verleden nooit helemaal te boven is gekomen. De Britten veroverden tussen 1853 en 1885 het onafhankelijke koninkrijk Birma en lijfden vervolgens ook de omliggende regio's bevolkt door andere etnische groepen bij de kolonie in.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCenObhS-idSe9EWAVCibCXeZNZ3Xr0SDB_FXdtZaeyAWZOvwPKPIldmVKsl5L_MTaOrqrL-P6VkcSwHGOWrnV6aiQZ2KgAX9Qk2nxNae3doc1MrUVKPcKTflQHpxr2tsZ8fRK2taQ1dw_/s1600/Ethnolinguistic_map_of_Burma_1972_en.svg.png" imageanchor="1" style="clear: left; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="836" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCenObhS-idSe9EWAVCibCXeZNZ3Xr0SDB_FXdtZaeyAWZOvwPKPIldmVKsl5L_MTaOrqrL-P6VkcSwHGOWrnV6aiQZ2KgAX9Qk2nxNae3doc1MrUVKPcKTflQHpxr2tsZ8fRK2taQ1dw_/s320/Ethnolinguistic_map_of_Burma_1972_en.svg.png" width="167" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De etnische lappendeken Myanmar</td></tr>
</tbody></table>
Toen Myanmar in 1948 plotsklaps gedekoloniseerd werd, verviel het land langzamerhand in een staat van burgeroorlog, waar het eigenlijk nooit helemaal uit gekomen is. In vrijwel alle gebieden niet bevolkt door de etnische Birmezen (ook wel Bamar) is er wel een of andere lokale gewapende strijd tegen het centrale gezag geleverd en een aantal van deze conflicten continu zijn sinds de onafhankelijkheid onafgebroken aan de gang. Deze interne spanningen hebben er ook voor gezorgd dat het in eerste instantie relatief verlichte en liberale Birmese regime verwerd tot een hardvochtige militaire dictatuur, die met grof geweld alle etnische minderheden onder de duim probeerde te krijgen. Grootschalige etnische zuiveringen zijn helaas ook geen nieuw fenomeen in Myanmar. Zo werden de Rohingya al in <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_King_Dragon">eind jaren '70</a> en <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Operation_Clean_and_Beautiful_Nation">begin jaren '90</a> al en masse vervolgd en <a href="http://www.bbc.com/news/world-asia-33973982">in de jaren '60</a> werd het grootste deel van de Indiase gemeenschap verdreven na de staatsgreep van de beruchte legerleider Ne Win.<br />
<br />
Nog altijd is Myanmar een sterk centralistisch land waar de etnisch Birmese meerderheid door middel van het leger de touwtjes stevig in handen heeft. In hoe verre de redelijk vrije verkiezingen van 2015 hier op de lange termijn veranderingen in zullen brengen, is nu nog lastig te zeggen. Maar de recente ontwikkelingen geven niet al te veel aanleiding aan te nemen dat het leger bereid is tot vergaande concessies aan de verscheidene minderheden. De acties tegen de islamitische Rohingya lijken met name gedreven te worden door fundamentalistisch <a href="https://www.crisisgroup.org/asia/south-east-asia/myanmar/290-buddhism-and-state-power-myanmar">boeddhistisch nationalisme</a>. Veel van de andere hoogoplopende conflicten hebben de controle van waardevolle grondstoffen als inzet. Zo wordt er in de noordelijke deelstaat <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Kachin_conflict">Kachin</a> al decennia gevochten over de controle van de buitengewoon profijtelijke <a href="https://www.wired.com/2017/05/minzayar-oo-the-price-of-jade/">winning van jade</a>.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9MEHHX3FFLD2NlpAAGBqZ2AglQPWe3LBSXXTKwzgRKUDURUy9PLhaKETGzN2Q-ZHhZv3F30FL-Y1d9je6aAjB3XNLYWqTPzJiFMKm4WfqezJx6gcDV0peCnGxZSzzk2U_7fKeq8Ditgm6/s1600/DSC_0059.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1068" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9MEHHX3FFLD2NlpAAGBqZ2AglQPWe3LBSXXTKwzgRKUDURUy9PLhaKETGzN2Q-ZHhZv3F30FL-Y1d9je6aAjB3XNLYWqTPzJiFMKm4WfqezJx6gcDV0peCnGxZSzzk2U_7fKeq8Ditgm6/s320/DSC_0059.JPG" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Het Goteik-viaduct</td></tr>
</tbody></table>
Zoals gezegd zijn veel van de meer perifere gebieden in Myanmar niet toegankelijk voor de gewone toerist. Een van de uitzonderingen is een noordelijke gedeelte van de Shan-staat. Wij reisden vanuit Pyin Oo Lwin met de trein richting Hsipaw. De spoorlijn is rond 1900 door de Britten aangelegd om de opstandige stammen in de regio te kunnen 'pacificeren'. Hoogtepunt van de fraaie route is het befaamde Goteik-viaduct. Het viaduct is opmerkelijk genoeg in de Amerikaanse staalfabrieken van Pennsylvenia en Maryland geproduceerd en vervolgens in delen over de wereldzeeën naar de Birmese binnenlanden vervoerd. De Britse overheersers hadden er dus nogal wat voor over om de heuvelvolkeren te kunnen onderdrukken. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqLJ2v2esDlrXyPyy6YV5msFjPP62BHJ7-dAzbvXzY7JQQuCIZNH0oX5uLmv3utjbK3iv5XsXR_5Wxp3ezIAWbmpL-dZ-K8NZwP0bT5xqlODvQkLxI9mvxl_f3Ri95BSYnmypRlbTlGK7_/s1600/DSC_0118.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqLJ2v2esDlrXyPyy6YV5msFjPP62BHJ7-dAzbvXzY7JQQuCIZNH0oX5uLmv3utjbK3iv5XsXR_5Wxp3ezIAWbmpL-dZ-K8NZwP0bT5xqlODvQkLxI9mvxl_f3Ri95BSYnmypRlbTlGK7_/s320/DSC_0118.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hsipaw en de heuvels ten noorden van de stad</td></tr>
</tbody></table>
Mijn reisgenoot en goede vriendin Allison heeft al eerder <a href="https://biorambler.com/2016/01/19/shan-state-hill-trekking-part-1/">uitvoerig</a> <a href="https://biorambler.com/2016/01/19/shan-state-hill-trekking-part-2/">geblogd</a> over onze driedaagse wandeltocht door de noordelijke Shan Staat. We vertrokken vanuit Hsipaw richting het noorden en liepen dwars door de quasi-autonome republiek Palaung. Een heuvelachtige streek waar de lokale rebellen (de TNLA) hun zelfstandigheid ten opzichte van de centrale overheid van Myanmar bevechten. Er is officieel een staakt het vuren actief, maar dat wordt <a href="http://www.aljazeera.com/blogs/asia/2016/02/myanmar-rebels-continue-fight-ceasefire-deal-160217144556153.html">regelmatig geschonden</a> en een aantal maanden na onze trek <a href="https://frontiermyanmar.net/en/in-kyaukme-a-complicated-conflict">waren er de nodige gevechten</a> met een andere rebellengroep (de <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Shan_State_Army_-_South">SSA-S</a>). Het gebied is niet rijk aan delfstoffen of andere potentiële twistappels en de Palaung zijn net als de Birmezen boeddhistisch (vermengd met <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Burmese_folk_religion">animisme</a>). Eerder was de opiumteelt een van de bronnen van conflict, maar tegenwoordig is dat lokaal (bij mijn weten) geen inkomstenbron van betekenis meer. Thee is in het gebied nu de voornaamste <i>cash-crop</i> en daar wordt bij mijn weten niet echt om gevochten. Waar nu eigenlijk nog om gevochten wordt is mij eigenlijk niet helemaal duidelijk, macht is waarschijnlijk het woord.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgikYWCeJDANSHupPlNSbobsW1uHwTxRjvi_s8Dub_WaWVbGxqTRl1heaZt45k4Z_FF5eZPnVYNpxOiczMS7ZdMj80mhUbA8eZGrpHhgU2DBq-teLDecX_oVkrgpXA6pHhyphenhyphenHqFrKrLhsJQ8/s1600/DSC_0195.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgikYWCeJDANSHupPlNSbobsW1uHwTxRjvi_s8Dub_WaWVbGxqTRl1heaZt45k4Z_FF5eZPnVYNpxOiczMS7ZdMj80mhUbA8eZGrpHhgU2DBq-teLDecX_oVkrgpXA6pHhyphenhyphenHqFrKrLhsJQ8/s320/DSC_0195.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Bord met de vlag van de lokale Palaung-overheid</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWc87oMHZk7rCoKjVzFxBmE-PCXKzc2xOEs6Ql359CTM7-2UM-1yHaeWJ-DZDW_Pahs1DusqbWQmcOYy6ro7zNxtqrMSI9emfWk_3wxOdiMLd9UHyYzDDATKE4Mn-3JBLSF0nURpGgN9B7/s1600/DSC_0396.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWc87oMHZk7rCoKjVzFxBmE-PCXKzc2xOEs6Ql359CTM7-2UM-1yHaeWJ-DZDW_Pahs1DusqbWQmcOYy6ro7zNxtqrMSI9emfWk_3wxOdiMLd9UHyYzDDATKE4Mn-3JBLSF0nURpGgN9B7/s320/DSC_0396.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De niet bepaald gemanicuurde theestruiken</td></tr>
</tbody></table>
Onderweg sliepen we en aten we in dorpjes bij mensen thuis. Op de tweede avond kwamen we in Kaoncor een soldaat van <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ta%27ang_National_Liberation_Army">de rebellen </a>tegen. We zaten te eten en plotseling zat hij achter ons een biertje te drinken, met een kalasjnikov naast zich. We waren eerst wel wat verrast, maar onze gids en tolk Nepai zei dat er niks aan de hand was. Nieuwsgierig als we waren, vroegen we Nepai of we hem wat mochten vragen. Dat was geen probleem, de soldaat was eerst wat verlegen, maar kwam los nadat we een biertje voor hem kochten. Hij vertelde dat een deel van zijn eenheid deze avond in het dorp gelegerd was, de rest bracht de nacht in het aangrenzende bos door. Het leger leidt een rondtrekkend bestaan, int belastingen in de dorpjes en vecht heel af en toe schermutselingen uit met het Birmese leger. Maar ik kreeg het idee dat dat tot de uitzonderingen behoort. Hij was ongeveer dertig jaar en zat al sinds zijn achttiende in het leger. Het leek mij een hard bestaan, om dag in dag uit door de heuvels te trekken, zonder vaste woon- of verblijfplaats.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHbffYkKVC6ulQvFxheTUpNzYrkIcUK2wNCyV8yokVfagw3I86i28jAxoK02Opss2x-h4ienMbMvUfUtngWn9a3kLzzjyc1zU5HaU8evqXqyBF_vMSHiICkRHSscXj8NipOyq3rD20MaKc/s1600/DSC_0351.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHbffYkKVC6ulQvFxheTUpNzYrkIcUK2wNCyV8yokVfagw3I86i28jAxoK02Opss2x-h4ienMbMvUfUtngWn9a3kLzzjyc1zU5HaU8evqXqyBF_vMSHiICkRHSscXj8NipOyq3rD20MaKc/s320/DSC_0351.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">In gesprek met de rebellensoldaat</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Er werd 's avonds uitgebreid en erg lekker voor ons gekookt. Een selectie verschillende curry's met rijst. Opvallend genoeg stond er geen enkele keer vlees op het menu. Niet uit religieuze overwegingen overigens, maar omdat het blijkbaar niet gebruikelijk of te duur is om vee te houden. Groentes zijn er daarentegen het hele jaar door vers voor handen. Het eten is overigens niet helemaal vegetarisch te noemen, want in vrijwel alle gerechten wordt wel een of andere gedroogde of gefermenteerde vorm van vis of garnalen verwerkt om de smaak te versterken. Het eten smaakte niet vissig overigens, verder naar het zuiden, richting de kust, was dat soms wel het geval. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciTqlFKQx9pkNEXpxT6_Qg3oPBJefveJxMjoVFnSJFzhcR0d9H0NB4dscMb3xufG3zPUsFo3U8oLqAfPgZqVm2CcSqjpWaYIxZN0K6rjvq98HKc8bNZdIa4hdhmRfU61XsdifyCWVQbbQ/s1600/DSC_0282.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="1068" data-original-width="1600" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiciTqlFKQx9pkNEXpxT6_Qg3oPBJefveJxMjoVFnSJFzhcR0d9H0NB4dscMb3xufG3zPUsFo3U8oLqAfPgZqVm2CcSqjpWaYIxZN0K6rjvq98HKc8bNZdIa4hdhmRfU61XsdifyCWVQbbQ/s320/DSC_0282.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De eenvoudige keuken</td></tr>
</tbody></table>
<br />
Een van de curry's die er voor mij tijdens de wandeltocht echt uitsprong was de pompoencurry. Toen ik weer thuis kwam heb ik dan ook gepoogd het zelf een te maken. Helaas had ik in de dorpjes geen uitgebreid kijkje in de keuken genomen en het volgende recept heb ik dan ook gewoon <a href="http://www.krumpli.co.uk/pumpkin-curry-with-tamarind/" target="_blank">op internet</a> gevonden. Ik heb het lichtelijk aangepast en wat hier volgt is zoals ik het doe. Dit recept is een pompoencurry met tamarinde, ik weet eigenlijk niet of er in de heuvels ook tamarinde in verwerkt werd.<br />
<br />
Ingrediënten voor een grote pan curry:<br />
<ul>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXqxvT711h_Wqdu8HwcOGuW1XRgiTXTDsF7e5mxfoZ7ZIVStL8SbtheYRfDcUG96iSPdvDj3eFYDQphmW0IH2IoY2VZlCPGHpQxSfvWB9f_3JFh84mqFOl5ibe-ndo1E7y9SeVCUdl6Uhk/s1600/IMG_20171011_170619.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXqxvT711h_Wqdu8HwcOGuW1XRgiTXTDsF7e5mxfoZ7ZIVStL8SbtheYRfDcUG96iSPdvDj3eFYDQphmW0IH2IoY2VZlCPGHpQxSfvWB9f_3JFh84mqFOl5ibe-ndo1E7y9SeVCUdl6Uhk/s320/IMG_20171011_170619.jpg" width="240" /></a>
<li>1 kg pompoen, geschild en ontpit en in blokjes gesneden</li>
<li>60 g gember, geraspt</li>
<li>grof gehakte chilipepers of chilipoeder naar smaak, ik gebruikte 5 grote <i>no-name</i> chilipepers uit de supermarkt</li>
<li>3 uien, fijngehakt</li>
<li>minstens 4 teentje knoflook, geplet en gehakt</li>
<li>kurkumapoeder, 2 eetlepels</li>
<li>100 g tamarinde</li>
<li>1 eetlepel garnalenpasta (facultatief)</li>
<li>circa 2 eetlepels vissaus</li>
<li>olie om in te bakken, ik gebruik koolzaadolie</li>
</ul>
<br />
<br />
Hak de tamarinde in brokken en doe deze in een steelpan met circa 3 dl kokend water. Zet het vuur laag en laat het circa 10 minuten wellen. Prik en wrik met een vork in de brokjes zodat ze uit elkaar vallen. <br />
<br />
Verhit een flinke hoeveelheid olie in een grote pan. Bak allereerst de kurkuma en voeg daarna de chili en de knoflook toe. Hoe langer je de chilipepers bakt, hoe minder heet de curry wordt. Naar mijn ervaring is het eten in Myanmar niet al te heet, dus voor een quasi-authentieke ervaring hoeft het niet extreem pittig te zijn. Vervolgens gaan de uien in de pan. Als de uien goed doorbakken zijn, voeg je de gember toe.<br />
<br />
Eventueel kan nu ook de garnalenpasta er door heen. Ik weet eerlijk gezegd niet in hoeverre de garnalenpasta die ik hier bij de Thaise winkel koop hetzelfde is als trassi, maar aangezien het allebei van garnalen gemaakt wordt, zal het wel behoorlijk vergelijkbaar zijn. <br />
<br />
Gooi de pompoen in de pan en schep het geheel goed door. Laat de pompoen meebakken en als het mooi op temperatuur is, is het tijd voor de tamarinde. Zeef het mengsel boven de pan, zodat het vocht in de curry komt en de pulp in de zeef achterblijft. Ik doe vervolgens nog een keer 3 dl water in steelpan en laat de pulp nog een keer wellen en herhaal de procedure. Maar als je een drogere en minder tamarinde-achtige curry wenst, kun je met een keer zeven volstaan.<br />
<br />
Doe een deksel op de pan en laat de curry sudderen totdat de pompoen gaar is. Voeg tenslotte de vissaus naar smaak toe. Afhankelijk van het soort pompoen dat je gebruikt zal de curry zoeter of zuurder zijn. De tamarinde is vrij zuur, dus het best is om een redelijk zoete pompoen te gebruiken. De afgelopen keer heb ik een zelfgekweekte, minder zoete pompoen gebruikt en toen viel de curry wat zuur uit. Het beste resultaat heb ik zelf tot nu toe bereikt met een Nieuw-Zeelandse variëteit, de zogeheten <a href="https://www.vreeken.nl/213650-pompoenen-crown-prince-crown" target="_blank">crown prince</a>, een stevige pompoen met een mooie volle zoete smaak.<br />
<br />
Garneer de curry eventueel met wat gehakte koriander en serveer met gekookte rijst. Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-53802322985502903312017-10-05T21:56:00.006+02:002017-10-05T22:22:51.111+02:00De opkomst en ondergang van Brian Wilson of de mythe van Smile<div dir="ltr">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPm-OW9ZZJgFAGbbA6mrvsO6HlpySk7zymFr_URxI_fJtSFWIXtRrmwjJeGDIK-LtdMNGcaCklI9MNOAi0HA6HG4yWXC94WBLBMgKbQ0A4Lh9hyj58qg5tyjg7jDY-twr0tqfmTuAzonvI/s1600/Love-and-Mercy1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPm-OW9ZZJgFAGbbA6mrvsO6HlpySk7zymFr_URxI_fJtSFWIXtRrmwjJeGDIK-LtdMNGcaCklI9MNOAi0HA6HG4yWXC94WBLBMgKbQ0A4Lh9hyj58qg5tyjg7jDY-twr0tqfmTuAzonvI/s320/Love-and-Mercy1.jpg" width="240" /></a></div>
De Beach Boys roepen in het collectieve geheugen nog altijd vooraleerst associaties op met surfen, zon en het naiëf-optimistische Californische levensgevoel. Dat de schepper van de muziek van de Beach Boys, Brian Wilson, niet alleen een van dé muzikale geniën van zijn tijd was, maar ook een uiterst tragisch leven heeft gekend, is niet bij een ieder bekend. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
In 2014 verscheen de film <i>Love and Mercy</i>, die twee scherp contrasterende periodes uit het leven van de artiest onder de loep neemt. De eerste episode is de glansrijke vroege carrière van de Beach Boys, culminerend in de gedoemde sessies voor het album Smile, dat in 1967 had moeten verschijnen. Verweven daarmee zijn flash-forwards naar de late jaren ' 80, wanneer een nieuwe liefde in het leven komt van de fysiek en mentaal gebroken Brian, die dan onder curatele staat van de slinkse nep-psychiater Eugene Landy.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
The Beach Boys begon als het bandje van de drie broers Wilson en wat aanverwanten, dat zong over de geneugten van surfen en snelle auto's. Hoewel alleen drummer Dennis Wilson ook echt zelf surfer was, maar dat maakte het publiek niet uit. De composities van Brian werden allengs complexer en geraffineerder, waardoor de muziek op de platen al snel niet meer door de band maar door de beste sessiemuzikanten van Los Angeles werd gespeeld. De karakteristieke meerstemmige zang was vaak de enige concrete bijdrage van de jongens aan hun hits. Met uitzondering van Brian dus, die de muzikale productie van a tot z overzag. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Brian was in de studio en thuis achter de piano in zijn element. Op het podium echter bepaald minder en aan reizen had hij ook al een hekel. De druk van de platenbazen om zowel onafgebroken hits te produceren, als constant op tournee te zijn, nam met het groeiend succes al maar verder toe. Om zich te kunnen concentreren op het schrijven en produceren nieuwe muziek, besloot Brian vanaf 1964 niet meer met de band op tournee te gaan. En die keuze wierp zijn vruchten af, die in twee woorden samen te vatten zijn: <a href="https://www.youtube.com/watch?v=T0spkrwl9Qk&list=PLW79q83govkXJJBEnMnlvJ7B1b3xPosvO" target="_blank"><i>Pet Sounds</i></a></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr">
De weg die Brian Wilson aflegde om op zijn 23e een van
de onbetwist beste muzikale scheppingen van de twintigste eeuw af te
leveren, is fascinerend en wordt in de film geweldig in beeld en geluid
gebracht. Met name de sessies voor <i>Pet Sounds</i> in de studio zijn een genot voor oog en oor. Paul Dano, die de jong Brian speelt, is geweldig gecast, hij verbeeldt de complexe en breekbare combinatie van onschuld en genialiteit op onnavolgbare wijze.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/fQ3dwBgxvno?start=113" width="560"></iframe><br /></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<i>Pet Sounds</i> was echter in eerste instantie geen groot financieel succes. En bij de rest van de band viel een rijk georkestreerd sterk persoonlijke plaat zonder enige verwijzing naar zon en zee ook niet in ongemeen goede aarde. Met name neef Mike Love, zou zijn gal nogal expliciet gespuwd hebben en hebben geëist dat de tekst en titel van <a href="https://www.youtube.com/watch?v=chtmIJ1wYc4" target="_blank"><i>Hang on to your ego</i></a> gewijzigd zou worden in <i>I know there's an answer</i>. Dit omdat de oorspronkelijke versie zou verwijzen naar drugs [in retrospectief niet zonder ironie, aangezien we nu weten Mike Love verreweg het grootste ego had van alle bandleden]. De volgende single, <i>Good Vibrations</i>, was zo mogelijk muzikaal nog complexer dan <i>Pet Sounds</i>, maar was wel een onverbiddelijke bestseller. Hierdoor won Brian weer flink wat krediet terug bij band en platenbonzen en kreeg hij carte blanche voor het volgende album: <i>Smile</i>.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdQ0C5Xuhv3hWvBVhv2jyL-mD6rxINKbtTNjedTc-tU7lp2gXBfWvGRz7BT2bDHYQKAAbT5DgUkiauq0qsTrujVvmR3men-7dpAvJOSzABm-qhZ-nrueyg55UBkpeAgI6LulukME9cFXWY/s1600/91xcPhlxUNL._SL1500_.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1500" data-original-width="1500" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdQ0C5Xuhv3hWvBVhv2jyL-mD6rxINKbtTNjedTc-tU7lp2gXBfWvGRz7BT2bDHYQKAAbT5DgUkiauq0qsTrujVvmR3men-7dpAvJOSzABm-qhZ-nrueyg55UBkpeAgI6LulukME9cFXWY/s320/91xcPhlxUNL._SL1500_.jpg" width="320" /></a></div>
<b>(Spoiler alert)</b></div>
<div dir="ltr">
<i>Smile</i> geldt als een van de grote nooit voltooide meesterwerken uit de muziekhistorie en de verwachte opvolger van Pet Sounds kwam er dus nooit. De ontstaansgeschiedenis van <i>Smile</i> is met de nodige mythes omgeven en over de schuldvraag van het falen zijn boeken volgeschreven. De film schetst een mooi beeld van de sfeer rond deze sessies en zonder expliciet vingerwijzen worden er wel een aantal hints gegeven aangaande de oorzaken van dit grootse mislukken. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
</div>
<div dir="ltr">
De film legt de nadruk op de psyche van Brian, zeker met oog op de andere helft van de film een voor de hand liggende keuze. Het beeld wordt geschetst van een gedreven kunstenaar, die in de loop van het opnameproces de controle over zichzelf en zijn schepping langzamerhand kwijtraakt. Zijn gedrag wordt steeds excentrieker en de muziek gaat in Brians hoofd een eigen leven leiden. In de film komt het niet expliciet aan bod, maar het is bekend dat hij er van overtuigd raakte dat de sessies voor het nummer <i>Mrs. O'Leary's Cow (Fire)</i> een brand in de buurt had veroorzaakt:<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qi_DgDOxyvA" width="560"></iframe><br />
<br />
Toen Brian Wilson in 2004 als solo-artiest de nummers van<i> Smile</i> opnieuw opnam, was hij nog altijd bang voor <i>Mrs. O'Leary's Cow (Fire)</i>. Het was op <i>Brian Wilson presents Smile</i> het enige nummer dat zonder zijn inmenging tot stand kwam. Wat overigens geen probleem was, aangezien het een grotendeels instrumentale compositie betreft. <i>Smile</i> was dus meer dan een trauma geworden. Maar of het falen volledig aan de geestestoestand van Brian (en overmatig drugsgebruik) is te wijten, is volgens mij de vraag.<br />
<i><br /></i>
<i>Smile</i> was wellicht in zijn opzet reeds gedoemd te falen. Brian had tijdens de productie van <i>Good Vibrations</i> voor het eerst een modulaire aanpak toegepast. Hierbij werd het nummer niet in een keer gespeeld, maar werden verschillende kortere fragmenten (door middel van <i>tape splicing</i>) achter elkaar vast geplakt. Een revolutionair, maar tijdrovend proces. Voor een nummer ging het nog, maar voor een gigantisch project als <i>Smile</i> was het gezien de technische beperkingen van de jaren '60 waarschijnlijk te hoog gegrepen. Zeker omdat de afzonderlijke nummers grotendeels alleen nog maar in het hoofd van Brian bestonden en er een legendarische hoeveelheid materiaal werd opgenomen.<br />
<br />
Een goed gefocuste solo-artiest had het misschien nog tot een goed einde weten te brengen. De lang uitlopende sessies zorgden er echter voor dat de sluimerende spanningen binnen de Beach Boys hoog op liepen. Zo hoog dat externe mede-songwriter Van Dyke Parks op en gegeven moment de handdoek in de ring gooide. Hij schreef de teksten en die waren voor (weerom) Mike Love een steen des aanstoots. Waar <i>Pet Sounds</i> met introspectieve teksten over de liefde al sterk afweek van het surf-sjabloon, ging <i>Smile</i> pas echt van de gebaande paden. Het voert te ver om de uiteenlopende thema's van het album hier te bespreken. Daar kun je een heel boek over schrijven. Laat ik volstaan met een citaat uit het prijsnummer van <i>Smile</i>, het ironisch getitelde <i>Surf's Up</i>:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Hung velvet overtaken me<br />
Dim chandelier awaken me<br />
To a song dissolved in the dawn<br />
The music hall a costly bow<br />
The music all is lost for now<br />
To a muted trumpeter swan<br />
Columinated ruins domino</i></blockquote>
Dat is nog eens andere koek dan <i>Surfin' U.S.A.</i> zullen we maar zeggen. En de weerstand die dit bij de band opriep, komt uiteraard ook in <i>Love and Mercy</i> aan bod. Het valt overigens te zeggen dat Brian Wilson met deze nieuwlichterij wel helemaal in tune was met de tijdgeest. Op 26 mei 1967 brachten de Beatles <i>Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band</i> uit (dat sterk geïnspireerd was door <i>Pet Sounds</i>, dat op zijn beurt weer schatplichtig was aan <i>Rubber Soul</i>, maar dat terzijde), waarmee de <i>Summer of Love</i> werd ingeluid. The Beach Boys hadden 50 jaar geleden dus The Beatles potentieel het gras voor de voeten weg kunnen maaien met een avant-gardistisch psychedelisch opus. Maar het mocht niet zo zijn.<br />
<br />
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHyhCvf6q9MOy-ybILeKhcnpVHTWvDw7EjTztpomrM05YYRwLd4CUNTpe1iNCZPJqlHDL5HtwyjmWPX7yS7yxplhgt_MSEMiHaKkcva7h_sAQ-WPonEl7yoq5wFvorZI8lffO0Ikk13dTX/s1600/The+Beach+Boys+-+The+SMiLE+Sessions+-+master+tapes+-+CCapitol+Photo+Archives.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="600" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHyhCvf6q9MOy-ybILeKhcnpVHTWvDw7EjTztpomrM05YYRwLd4CUNTpe1iNCZPJqlHDL5HtwyjmWPX7yS7yxplhgt_MSEMiHaKkcva7h_sAQ-WPonEl7yoq5wFvorZI8lffO0Ikk13dTX/s320/The+Beach+Boys+-+The+SMiLE+Sessions+-+master+tapes+-+CCapitol+Photo+Archives.jpg" width="213" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De mythische <i>Smile</i>-tapes</td></tr>
</tbody></table>
De sessies werden in april 1967 een halt toe geroepen en de tapes verdwenen in de spreekwoordelijke <i>vault</i>. Capitol Records had <i>Smile</i> gedurende sessies al uitgebreid gepromoot en dat was het startpunt van de mythevorming. Zeker nadat er gauw de gekste verhalen de ronde gingen doen over de opnames en er her en daar fragmenten van nummers opdoken. Zo zond CBS in april 1967 <a href="https://youtu.be/qbswOqC4cVU" target="_blank">een fragment van Surf's Up</a> uit, met Brian alleen achter de piano. De kijkers vonden het prachtig. Maar het nummer verscheen al maar niet op plaat. Pas in 1971 werd <i>Surf's Up</i> op het gelijknamige album uitgebracht. Onder auspiciën van Carl Wilson, want de confrontatie met het trauma <i>Smile</i> kon Brian nog altijd niet aan.<br />
<br />
Want dat was helaas het jammerlijke gevolg van het debacle <i>Smile</i>. Brian Wilson verloor zijn zelfvertrouwen en nam genoegen met een bijrol binnen de Beach Boys. Nog maar mondjesmaat schreef hij nieuw materiaal of droeg hij actief bij aan de productie van albums. Hij trok zich terug en in zijn donkerste periode bracht hij naar het schijnt drie jaar in bed door. Op een gestaag dieet van fastfood, televisie en drugs. In de jaren zeventig liet hij nog eenmaal echt van zich spreken met weerom een verkapt solo-album <i>The Beach Boys Love You</i>. Een lichtelijk bizar en verknipt werkstuk, maar niet zonder kwaliteit en bepaald charmant, zeker omdat dit keer vrijwel alle teksten van de hand van Brian zijn. Het geeft daarmee een aardig inkijkje in zijn wereld. Typerend is het aan de fameuze talkshowgastheer gewijde <i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=xNlwR8bzY1I" target="_blank">Johnny Carson</a></i>, vermoedelijk ontsproten aan een tv-kijkend bestaan in bed.<br />
<br />
Zoals te verwachten was dit excentrieke uitstapje geen succes bij het grote publiek en Brian werd voorgoed naar de zijlijn van The Beach Boys verbannen. De fysieke en mentale aftakeling zette door en het is derhalve een wonder dat juist Brian de enig overlevende is van de gebroeders Wilson. Dat Brian het overleeft heeft, is wellicht te danken aan Eugene Landy, hoewel Brian's huidige fragiele mentale en fysieke staat waarschijnlijk ook deels hem te danken is. Landy is de antagonist van de andere helft van <i>Love and Mercy</i> en die zal ik nu verder laten voor wat het is. De oudere Brian wordt gespeeld door John Cussack, die een mooie breekbare man neerzet, maar niet even overtuigend is als Paul Dano, naar mijn mening. De film als geheel is een aangrijpende aanrader en de onverwachte combinatie tussen muziek en psychische problematiek komt wonderwel fantastisch uit de verf.<br />
<br />
Wat is er vervolgens geworden van die verstofte opnames van <i>Smile</i>? Nadat Brian Wilson in 2004 met zijn band en Van Dyke Parks een reconstructie had gemaakt van wat <i>Smile</i> als album had moeten worden, verscheen dan in 2011 eindelijk <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Smile_Sessions" target="_blank"><i>The Smile Sessions</i></a>. Een uitgebreid uittreksel uit de archieven. Want ondanks geruchten dat Brian een deel van de tapes verbrand zou hebben, zijn alle opnames zorgvuldig bewaard. En nu dus eindelijk ook voor het grote publiek beschikbaar. Dankzij de computer is het tegenwoordig een stuk eenvoudiger om van fragmenten een afgerond album te smeden. En aangezien de nummers op <i>Smile</i> nooit echt een definitief canonieke vorm hebben kunnen krijgen, nodigt dit gegeven liefhebbers uit om zelf een eigen versie van <i>Smile</i> samen te stellen. Laat ik ter afsluiting een fraaie stereo-versie delen, op YouTube zijn er nog veel meer te vinden. <br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/2evRSlTXja0" width="560"></iframe> </div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-33069934825724477642017-08-31T17:01:00.003+02:002017-08-31T17:55:30.621+02:00Jacques Cousteau, een man van zijn tijd<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyliHNH87Rrj3Mrx0MT5mhd7YDe8-mVK_Ib0pONO6iDtImcHOpLOqL1GCqegSzWwV2iV__Y218YeBhKLjPUVgISNA5Ifv9O1YdOXnKJuryIzPUsT18LIComj8Sy4IFm2Psx7Y-CXhiLHIj/s1600/425670092f1e8cdadc5653d1cf54d5eb--au-cinema-film-streaming.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="736" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyliHNH87Rrj3Mrx0MT5mhd7YDe8-mVK_Ib0pONO6iDtImcHOpLOqL1GCqegSzWwV2iV__Y218YeBhKLjPUVgISNA5Ifv9O1YdOXnKJuryIzPUsT18LIComj8Sy4IFm2Psx7Y-CXhiLHIj/s320/425670092f1e8cdadc5653d1cf54d5eb--au-cinema-film-streaming.jpg" width="236" /></a></div>
<div dir="ltr">
Onlangs zag ik de film<i> L'Odyssée</i>, geweid aan het leven en werk van Jacques Cousteau en zijn zoon Philippe. De film geeft een interessant beeld van de tocht die vader Cousteau af heeft moeten leggen om te worden tot de man zoals hij tegenwoordig herinnerd wordt. Voor mij aanleiding om deze rolprent te bespreken en daarbij ook met een schuin oog te kijken naar twee van de drie lange documentaires die Cousteau zelf uitbracht: <i>La Monde du silence</i> en <i>La Monde sans soleil</i>.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Jacques Cousteau staat bekend als de man die het televisiekijkend publiek kennis liet maken met de de onderzeese wereld. In zekere zin was hij de Franse equivalent van David Attenborough. Alleen begon Cousteau zijn carrière allerminst als een natuurbeschermer. Nadat hij in eerste instantie faam en fortuin had vergaard als mede-uitvinder van de <i>AquaLung</i> (de ademautomaat die de basis vormt van elke moderne duikuitrusting), begon hij een leven als propagandist voor de exploratie van de zee. Hij mat zich een imago van modern maritiem ontdekkingsreiziger aan en door middel van films, tv-programma's, boeken en voordrachten deed hij geromantiseerd verslag van zijn reizen met zijn vlaggenschip de <i>Calypso</i>. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguc1GHmxCbyr229zFFf5I9wYZuBNNhQ7iGXcpdC3HmeqOWllIA7ibWtlLZpkIa7Ckzxu-97wIOJWvHZ6DQiV-4z-aMfUxhb-0d45971Ds2Svt7nxHNsInUT7JI-eInW_MtrqtFqWgGOMl4/s1600/Le_Monde_du_silence.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="675" data-original-width="1200" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguc1GHmxCbyr229zFFf5I9wYZuBNNhQ7iGXcpdC3HmeqOWllIA7ibWtlLZpkIa7Ckzxu-97wIOJWvHZ6DQiV-4z-aMfUxhb-0d45971Ds2Svt7nxHNsInUT7JI-eInW_MtrqtFqWgGOMl4/s320/Le_Monde_du_silence.jpg" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">La Monde du silence, <i>animals were harmed in the making of this film</i></td></tr>
</tbody></table>
<div dir="ltr">
Cousteau's eerste avondvullende film <i>La Monde </i><i>du</i><i> </i><i>silence</i> uit 1953 geeft een goed beeld van deze periode. Een revolutionaire film, met net als menig politieke revolutie, de nodige bloedvergieten. Voor het eerst kon in kleur de wonderbaarlijke flora en fauna van (met name) de Rode Zee op het witte doek worden gebracht. Maar het gedrag van de bemanning van de Calypso tegenover het zeeleven is regelmatig gruwelijk of op zijn minst afkeurenswaardig. Zo wordt er bijvoorbeeld met <a href="https://youtu.be/FHrlXY9Gd6c" target="_blank">dynamiet gevist</a> (zogenaamd in naam der wetenschap), koraal met hamers bewerkt en zeeschildpadden getreiterd. <a href="https://youtu.be/K8KkNC2bCBk?t=52m" target="_blank">Tegen het eind van de documentaire</a> botst de Calypso per ongeluk op een jonge walvis, die daarbij ernstig gewond raakt. De bemanning besluit daarop het dier uit zijn lijden verlossen. Ongelukje, kan gebeuren. Maar als het karkas vervolgens door haaien aangevreten wordt, wordt er een slachting onder de haaien aangericht. Zogenaamd om de walvis te wreken. De logica hiervan ontging mij volledig en het leek er vooral op dat de heren gewoon lekker wat haaien wilden vermoorden, die volgens de voice-over 'de vijand van elke zwemmer' zouden zijn. De film werd door tijdgenoten overigens wel gewaardeerd, blijkens beloning met een Gouden Palm en een Academy Award voor best documentaire. Tijden veranderen, zullen we maar zeggen.</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5-3ZwnQB9i7Dz873t4UXBHy7mmvw9vgQZpoDhpLFfEb7yXyL33iS7nywq2O11_1GjIxqQ740MAJzlKvmdVLo2hBxnX9kxm8aMXJU_kM2m88rOiq1-ocQ2SDEFMMghd0w8u8ntnfwghF4Q/s1600/world-without-sun.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="600" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5-3ZwnQB9i7Dz873t4UXBHy7mmvw9vgQZpoDhpLFfEb7yXyL33iS7nywq2O11_1GjIxqQ740MAJzlKvmdVLo2hBxnX9kxm8aMXJU_kM2m88rOiq1-ocQ2SDEFMMghd0w8u8ntnfwghF4Q/s400/world-without-sun.jpg" width="265" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Documentaire aangeprezen als science-fiction</i></td></tr>
</tbody></table>
In <i>L'Odyssée</i> komen deze wandaden niet expliciet aan de orde, maar wel wordt duidelijk dat Jacques Cousteau tot aan de jaren zeventig niet bepaald gedreven werd door altruïstische motieven. Hij komt naar voren als een ijdele, zelfingenomen man met een hang naar (buitenechtelijk) avontuur en grootheidswaan. Hij heeft lange tijd het idee dat nieuwe technologie tot een kolonisatie van de diepzee zal leiden, met permanente menselijke bewoning van <i>submarine habitats</i>. In retrospectief een lichtelijk bizarre gedachte, maar het paste helemaal in de tijdgeest van de vroege jaren zestig. Het was de tijd toen technologische ontwikkelingen de mensheid nog de mogelijkheid leken te kunnen geven om aan het Aardse bestaan te kunnen ontsnappen. Cousteau wist bij de Franse olie-industrie geld los te praten voor zijn ambitieuze <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Underwater_habitat#Conshelf_I.2C_II_and_III" target="_blank">Conshelf</a> project. Het experimentele onderzeeverblijf voor de kust van Sudan zou de eerste stap moeten zijn voor de permanente kolonisatie van het continentaal plat. Daar kwam het uiteraard vervolgens niet van. Het ambitieuze project was onderwerp voor Cousteau's tweede lange documentaire <i>La Monde sans soleil</i>. De film ademt de sfeer van de <i>space race</i> en is een stuk beter te verteren dan zijn voorganger. Niet minder gedateerd dan<i> La Monde du silence</i>, maar nu eerder charmant dan walgelijk. Dit keer geen expliciet geweld tegen dieren, maar een futuristische setting bevolkt door kettingrokende kikvorsmannen in zilveren pakjes. De cinematografie is zeer fraai, alhoewel het zo nu en dan wel nogal in-scène-gezet aandoet. De film (ook al bekroond met een Academy Award voor beste documentaire) is in zijn geheel, in ietwat sub-optimale beeldkwaliteit, op YouTube te bekijken:</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/4mp0PA-O_4c" width="560"></iframe> </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Zoals gezegd<span style="font-family: inherit;"> was het Conshelf-project met name gedreven door Cousteau´s illusoire geloof in submariene kolonisatie. Illusies die nogal wat geld kosten, meer geld dan er binnen komt in de Cousteau-organisatie, zo blijkt naar verloop van tijd in <i>L'Odyssée</i>. Om de schoorsteen van de Calypso toch rokende te kunnen blijven houden, wordt er in de Verenigde Staten financiële steun gezocht. Cousteau weet de hoge heren van het netwerk ABC te overtuigen om een docudrama <i>avant la lettre</i> te bekostigen, waarin de Calypso over de Zeven Zeeën gevolgd wordt. Om de bemanning van de Calypso eenvoudig herkenbaar te maken voor het televisiepubliek, komt Jacques op het lumineuze idee om rode mutsjes te gaan dragen. Een verwijzing naar de traditionele uitmonstering van duikers uit het pre-<i>AquaLung</i>-tijdperk. De serie <i>The Undersea World of Jacques Cousteau</i> (in het Frans <i>L’Odyssée sous-marine de l'équipe Cousteau</i>, vandaar de titel van de film) is een wereldwijd succes en maakt van Cousteau een nog grotere beroemdheid, met een aanzienlijke impact op de populaire cultuur. Hierbij kan uiteraard de geslaagde parodie <a href="https://www.youtube.com/watch?v=XVt9g-uQOx0" target="_blank"><i>The Life Aquatic With Steve Zissou</i></a>, inclusief de inmiddels clichématige rode mutsjes, van Wes Anderson niet onvermeld blijven.</span></div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
<span style="font-family: inherit;">Maar elk succes heeft een keerzijde. En op deze keerzijde </span>legt L'Odyssée begrijpelijkerwijs de nadruk. De jaren in de schijnwerper hebben Cousteau vervreemd van vrouw en kinderen. Hij is nog altijd getrouwd met Simone Melchior, maar daarmee is eigenlijk ook alles gezegd. Ze runt de dagelijkse gang van zaken op de Calypso, het schip dat net als het huwelijk betere tijden gekend heeft. Zoon Philippe is de egomanie van zijn vader meer dan zat en hoewel hij met hem een passie voor duiken en cinema deelt, mist hij bij Jacques een oprechte inzet voor de bescherming van natuur en milieu. Philippe vestigt zich met zijn Amerikaanse vriendin in Californië, waar hij zijn eigen pad kiest. </div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
Vervolgens lijkt het voor vader helemaal mis te lopen als zelfs de inkomsten uit de televisieserie geen soelaas meer kunnen brengen voor het (moreel?) bankroete Cousteau-imperium. In een desperate laatste poging om het tij te keren, stelt Jacques een ambitieuze expeditie naar Antarctica voor aan de Amerikaanse televisiebobo's. Hij weet ze te overreden, maar krijgt slechts 1 miljoen dollar toegezegd. Daarmee kan geen ijsbreker gecharterd worden en aldus moet de brakke Calypso het pakijs trotseren. Gekkenwerk, zo lijkt het. Maar gelukkig komt op het laatste moment nog een verzoening tussen vader en zoon Cousteau tot stand. Philippe brengt een moderne kijk op het kwetsbare Antarctische ecosysteem mee aan boord. De unieke natuur van het Zuidpoolgebied en de desastreuze gevolgen van de walvisvaart worden onderwerp van de televisieserie. Zo wordt de expeditie niet alleen een succes voor de familie Cousteau, maar ook voor de bescherming van Antarctica en de walvissen.<i> L'Odyssée</i> legt in de aftiteling een expliciet verband tussen de reis van Cousteau (in 1972) en het Antarctisch Milieuprotocol. Aangezien dat verdrag in 1991 opgezet is en in 1998 geratificeerd werd, weet ik niet zo zeker of dat hard te maken is. Maar dat de documentaires zullen zeker van enige invloed zijn geweest op de perceptie van Antarctica als waardevol natuurgebied.</div>
<div dir="ltr">
<br />
<b><b></b></b><i><b><i><b></b></i></b></i></div>
<div dir="ltr">
De hervonden liefde tussen vader en zoon mocht helaas niet al te lang duren, aangezien het noodlot op een gegeven moment toesloeg. Aan drama dus geen gebrek in <i>L'Odyssée</i>. Of het nog goed kwam met het huwelijk van Jacques en Simone, komt eigenlijk niet aan meer verder aan de orde. Feit is dat ze getrouwd zijn gebleven tot de dood Simone in 1990. De film toont Jacques Cousteau als een ambitieuze, vaak egocentrische patriarch. Maar ook iemand die, onder invloed van de nieuwe generatie, met zijn tijd meegaat. Of dit geschetste beeld helemaal klopt, weet ik niet. In hoeverre Philippe van doorslaggevende invloed was op de natuurbeschermer Jacques, is enigszins de vraag. De werkelijkheid zal ongetwijfeld complexer zijn geweest dan in de film naar voren komt. Zo lees ik op Wikipedia bijvoorbeeld dat Jacques zich in 1960 al actief verzette tegen het in zee dumpen van nucleair afval door de Franse overheid. </div>
<div dir="ltr">
<br />
<b><b></b></b><i><b><i><b></b></i></b></i></div>
<div dir="ltr">
Ik vond <i>L'Odyssée</i> op zich wel de moeite waard. Al kwam dat wellicht vooral omdat ik het onderwerp interessant vond. Het acteerwerk is namelijk af en toe wat al te dik aangezet en het script legt het drama er vaak weinig subtiel bovenop. En mooie onderwaterbeelden zijn eigenlijk behoorlijk dun gezaaid in een film over de grondlegger van de submariene cinema. Maar voor wie in het verhaal achter de beroemdheid Jacques Cousteau geïnteresseerd is, verschaft <i>L'Odyssée</i> toch wel een aardige en onderhoudende introductie. </div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-49870908771085692782014-10-08T16:46:00.002+02:002014-10-08T16:47:26.870+02:00Oproep aan de leden van de Staten-GeneraalHet laatste relletje rond ons aller koning WA is voor de meeste onderdanen wellicht niets meer dan een storm in een glas water, maar voor mij maakte het nog maar eens duidelijk wat voor verrot systeem de monarchie toch is. Zeker met de huidige lapzwans als koning, die niet door heeft dat de functie van staatshoofd niet perse gepaard hoeft te gaan met een opzichtige en verkwistende leefstijl. Op zijn moeder was eigenlijk weinig aan te merken en zo was er gedurende de ambtstermijn van Bea ook niet veel munitie voor de strijdvaardige republikein. Wat dat betreft is het huidige opperhoofd van het Koninkrijk dus wellicht een <i>blessing in disguise</i> voor degenen die smachten naar een Republiek.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD_FkOi_oUwsdpr5PL8-G4ZXz65RIc0p1s4KEMLENBkubS4aCxYNzy_5BlxbtyM7u7UJEQqb99k80har-KtcebxU4STBBo50TFOP7lveUZZ4F5PgLULc8zwuTJzE0Vq-UmgHBtZtwiQNWy/s1600/data.940xC1024x576+0+0.940x529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD_FkOi_oUwsdpr5PL8-G4ZXz65RIc0p1s4KEMLENBkubS4aCxYNzy_5BlxbtyM7u7UJEQqb99k80har-KtcebxU4STBBo50TFOP7lveUZZ4F5PgLULc8zwuTJzE0Vq-UmgHBtZtwiQNWy/s1600/data.940xC1024x576+0+0.940x529.jpg" height="288" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Hoewel ik zelf nauwelijks belasting betaal in Nederland, meen ik me toch druk te moeten maken over een privé-aankoop van onze vorst.</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Persoonlijk vind ik het alleen wat teleurstellend dat er eigenlijk nauwelijks partijen vertegenwoordigd zijn in de Tweede Kamer die een openlijk republikeinse koers varen. Ja, SP, GroenLinks en de PvdA hebben vast wel in hun beginselprogramma staan dat ze eigenlijk liever een Republiek hebben, maar in de praktijk hoor je ze er nooit over. De milde kritiek D66-leider van Alexander Pechtold <a href="http://www.volkskrant.nl/opinie/al-te-hoge-kosten-maken-koningschap-kwetsbaar~a3763095/" target="_blank">deze week in de Volkskrant</a> is wellicht symptomatisch. Alleen bij schandaaltjes wordt de trom geroerd. En dan nog met grote voorzichtigheid, alsof het om een heilig huisje gaat. De vraag of we nog wel een met publiek geld gefinancierd koningshuis nodig hebben, wordt stelselmatig ontweken.<br />
<br />
Terwijl dat wel een vraag is die door volksvertegenwoordigers gesteld zou moeten worden. Het zal toch niet zo zijn dat 100% van de Nederlanders onvoorwaardelijk voor de monarchie is? De dissidente stemmen moeten ook in het parlement aan het woord komen!<br />
<br />
Ik heb me zelf al eerder op deze plaats uitgelaten over <a href="http://www.geschooldearbeider.nl/2013/12/200-jaar-koninkrijk-een-historische.html" target="_blank">waarom ik de monarchie een historische vergissing vind</a>, die zo snel mogelijk republikeins rechtgezet zou moeten worden. De erfopvolging zorgt ervoor dat we in de praktijk niet kunnen verhinderen dat omhooggevallen patjepeeërs als Willem-Alexander tot staatshoofd verheven worden. Hij mag dan een chique vrouw aan de haak hebben geslagen, zelf is hij natuurlijk het niveau van Prins Pils eigenlijk nooit echt ontsteken. Hoewel de propaganda van de NOS ons graag anders doet geloven. Het succes van de persiflages van LuckyTV is volgens mij deels te verklaren door het feit dat de satire pijnlijk dicht bij de realiteit aan schuurt.<br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="270" src="//media-service.vara.nl/player.php?id=320157" width="480"></iframe><br />
<br />
De platvloerse voorliefde voor snelle auto's van Willy is natuurlijk niet uit de lucht gegrepen. De betonnen steiger in Griekenland, die uit de staatsruif betaald is, dient immers alleen maar als aanlegplaats voor de gloednieuwe speedboot van de koning. Van mij mag Willem-Alexander alle mogelijke gekke hobby's hebben, maar ik wil hem niet als staatshoofd hebben. Binnen de huidige grondwet heeft het volk het echter niet voor het kiezen. We moeten het doen met wat er binnen het Huis van Oranje uitgepoept wordt. Daar mag wat mij betreft dus wel eens verandering in komen. En aangezien de grondwet alleen door de Staten-Generaal gewijzigd kan worden, zou ik persoonlijk een nadrukkelijker republikeins geluid in ons hoogste wetgevende orgaan zeer op prijs stellen.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-33506701797145042132014-09-10T14:42:00.000+02:002014-09-25T21:13:06.712+02:00Intermezzo: een nieuwe beginIk ben in wezen een moralist. Ik wil goed doen. Dat heb ik onder ogen gezien. Aan mezelf en mijn omgeving stel ik hoge eisen en ik heb ook nog de neiging ongenadig hard te oordelen. Hoewel ik dat harde oordeel niet altijd met anderen deel.<br />
<br />
Daarnaast werd me steeds duidelijker dat ik weinig of geen voldoening uit mijn werk als promovendus haalde. En dat dat gemis een van de oorzaken van mijn somberheid was. Mijn dagelijkse bezigheden aan de universiteit drukten als een loden last op mijn schouders en hadden sterke negatieve invloed op mijn stemming. Dus besloot ik met mijn werk te stoppen. Eén grote vraag had ik echter nog niet beantwoord: <i>In wat voor werk zou ik wél de nodige voldoening scheppen?</i><br />
<br />
Ik ben bij mezelf, bij vrienden en bij een therapeut te rade gegaan om een antwoord op die vraag te vinden. <i>Wat vind ik belangrijk?</i> Ik wil nuttig werk verrichten. <i>Hoe zou ik willen leven?</i> Als een ontdekkingsreiziger met een stabiele basis. <i>Wat is het doel?</i> Een moreel goed leven lijden. <i>Wat was de praktijk tot nu toe?</i> Dat ik zoekende ben, zonder dat ik echt weet wat ik zoek.<br />
<br />
Nadat ik me realiseerde wat ik miste, ben ik op zoek gegaan naar een manier om het moreel tekort, dat ik voelde en zo zelf ervoer, aan te vullen. Uiteindelijk was de kernzin, die ik samen met mijn therapeut vaststelde, dat ik "de maatschappij niet tot last, maar tot nut wil zijn." Dat is een harde, maar ook praktisch toepasbare zin.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjteAj5-UWqLdsJri3e6jfTJMlLubrzaJH6idIbAQkKG1HW2N4GbXIOkhdwb60nA26eZLl0nJIUqzHqex5lgS56bhwSLhrXNyrg8PwMumOv7ITtWChAmKABczcL854t4KIyBXIXPjpg3sHb/s1600/kant+touch+this.jpg" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjteAj5-UWqLdsJri3e6jfTJMlLubrzaJH6idIbAQkKG1HW2N4GbXIOkhdwb60nA26eZLl0nJIUqzHqex5lgS56bhwSLhrXNyrg8PwMumOv7ITtWChAmKABczcL854t4KIyBXIXPjpg3sHb/s1600/kant+touch+this.jpg" height="384" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">De gewetensvraag bij uitstek: "What would Kant do?</td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><br /></td></tr>
</tbody></table>
<br />
In mijn vorige werk was ik de maatschappij voor mijn gevoel niet netto tot nut. Dat was uiteraard mijn gevoel. Maar wel een gevoel gebaseerd op praktische ervaringen. Als je veel positieve terugkoppelingen krijgt in je werk (bonussen, prettig klantcontact, goede evaluaties, juichende recensies, applaus), dan heb je het idee dat je het goed doet en je niemand tot last bent. Die ervaringen had ik maar mondjesmaat en eigenlijk alleen in het lesgeven (dat slechts een zeer klein deel van mijn takenpakket uitmaakte) en in sociale contacten rond het werk. Het onderzoek wat ik uit moest voeren, was in de praktijk een bron van negatieve ervaringen. En ik kreeg zo het idee dat ik mijn salaris niet verdiende, omdat ik niks significant positiefs produceerde.<br />
<br />
Dat wilde ik dus niet meer. De eerste stap die ik nam op de weg tot het eerzaam burgerschap, was me aanmelden als bloeddonor. Het doneren van bloed was voor mij een duidelijk geval van jezelf fysiek inzetten voor het algemeen nut: de volksgezondheid. En de positieve terugkoppeling is ook aanwezig in de vorm van gratis eten en drinken en een symbolisch geschenk na afloop van het aderlaten.<br />
<br />
Dit was de eerste stap en ik voelde me er goed bij. Dat gaf mij de moed om op dezelfde weg verder te gaan. Bloed doneer je eens in de drie maanden dat betekent dat je dus ook maar vier keer per jaar een positieve bijdrage levert. Het echte doel was natuurlijk om in de dagelijkse bezigheden een bijdrage aan de samenleving te leveren. Wat is de meest basale wijze om een bijdrage aan de samenleving te leveren? Mensen helpen die hulp nodig hebben. Dus besloot ik aan de slag te gaan in de thuiszorg.<br />
<br />
Gelukkig beschikte ik in mijn sociale netwerk over de juiste contacten en kon ik uiteindelijk een tijdelijke voltijdbaan bemachtigen. Dat het een tijdelijke betrekking betreft, komt me eigenlijk wel goed uit. Want misschien is mijn theoretische gedachtegang over praktisch hulp bieden in de praktijk niets meer dan een theorie. Maar dat moeten we nog zien. Hoewel ik over geen enkele werkervaring in de zorgsector beschik, heb ik me de eerste twee meeloopdagen redelijk weten te handhaven. Aan het eind van deze week word ik helemaal in het diepe gegooid en dan zullen we zien of ik me naar boven weet te worstelen.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIm__mmnCqPdNftyt0_DOi60dHjI-7rntjDJZ3FM1l8cSLCxCPYjBPiwvGFi4TO79iBzF2W4PwqGuu9lyVa7NhrN-p7UECLl2HowGwXEu5ww_9LqS1MuUxbQDUJ8-t56XNwZuLAN7gcBrV/s1600/calvin-hobbes-categorical-imperative.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIm__mmnCqPdNftyt0_DOi60dHjI-7rntjDJZ3FM1l8cSLCxCPYjBPiwvGFi4TO79iBzF2W4PwqGuu9lyVa7NhrN-p7UECLl2HowGwXEu5ww_9LqS1MuUxbQDUJ8-t56XNwZuLAN7gcBrV/s1600/calvin-hobbes-categorical-imperative.jpg" height="504" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Een praktische introductie tot Kants 'categorische imperatief'.</td></tr>
</tbody></table>
<br />
In elk geval is het nu al een zeer interessante en leerzame ervaring. Ik heb nu nog geen idee hoe lang ik vol zal houden. Een paar maanden of een paar jaar? De kans is groot dat ik een minder directe manier vind om de mensheid tot nut te zijn, maar die wel nog beter aansluit bij mijn kwaliteiten, opleiding, ervaring en persoonlijkheid. In wezen is het schrijven van een blog in eerste instantie voor mij een oefening om mijn gedachten en emoties te ordenen en te uiten. Maar het is natuurlijk ook mogelijk dat het anderen hulp, steun en inspiratie kan bieden. Die pretentie heb ik niet, maar dat de mogelijkheid bestaat, geeft me toch een positief gevoel.<br />
<br />
Ik wil trouwens met mijn vertoog niet zeggen dat wetenschappelijk of enig ander werk moreel minderwaardig is. Allerminst. Ik zou ook niemand willen aanraden mijn voorbeeld te volgen. Ik heb alleen mijn omstandigheden, afwegingen en redenatie willen schetsen. Waarom ik mezelf niet geschikt acht voor werk in de wetenschap, is wellicht stof voor een ander artikel. Ik heb me eerder al wel eens door mijn negatieve gevoelens laten leiden om een hard oordeel over de <a href="http://www.geschooldearbeider.nl/search/label/wetenschap" target="_blank">wetenschappelijke praktijk</a> te vellen. Wat ik <a href="http://www.geschooldearbeider.nl/2013/11/god-is-dood-wacht-de-wetenschap.html" target="_blank">daar schreef</a> zei misschien wel meer over mij dan over de wetenschap.<br />
<br />
Als afsluiter een vrolijk deuntje over tuinmeubilair:<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/-jU9Rfw_Dmw" width="420"></iframe><br /></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-14133720245602102572014-09-04T12:54:00.002+02:002014-09-04T12:56:12.614+02:00VerkiezingshutjesOver ruim een week, op zondag 14 september, zijn er verkiezingen in Zweden. De verkiezingen voor het nationale parlement (<i>riksdag</i>), de provinciale staten (<i>landsting</i>) en de gemeenteraden (<i>kommunfullmäktige</i>) vinden allemaal op dezelfde dag plaats. Er wordt dus momenteel op alle fronten intensief campagne gevoerd. En dat is goed te merken. Niet alleen op radio, televisie en internet, maar ook in de stad.<br />
<br />
Al weken is het centrale plein in Uppsala, <i>Stora torget</i>, het fysieke brandpunt voor alle campagne-activiteiten. Er zijn regelmatig sprekers en bijeenkomsten van partijen, maar het meest in het oog springend is toch wel de constante aanwezigheid van de verkiezingshutjes (<i>valstuga</i>, mv. <i>valstugor</i>) van de voornaamste partijen. De hutjes (of tenten of andere tijdelijke constructies) zijn geverfd in de partijkleuren en voorzien van campagneleuzen en zijn overdag bemand door vrijwilligers die met de geïnteresseerde burgers het gesprek aangaan.<br />
<br />
In Uppsala is een duidelijke politieke verdeling van de hutjes over het plein zichtbaar. Stora torget wordt doorsneden door een busbaan en aan die busbaan vormt ook de politieke scheidslijn. Aan de noordzijde zijn de centrum-rechtse regeringspartijen vertegenwoordigd, samen met de extreem-rechtse <i>Sverigedemokraterna</i>. Aan de zuidzijde zijn de meer links georiënteerde partijen te vinden. Opvallend dit jaar is de prominente aanwezigheid van de partij <i>Feministisk initiativ</i>, een partij die feminisme als ideologie uitdraagt. In voorgaande jaren wisten ze nog geen potten te breken bij verkiezing, maar eerder dit jaar lukte het ze een zetel in het Europees Parlement te bemachtigen en het zou zomaar kunnen dat ze ook kiesdrempel van vier procent voor de riksdag weten te slechten.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1q5PSmjuyffihZw7Hj-s9j_PQx0V0WzUnFw1psF9OkaLU2K9GXMJgy29uhUwB1VXp8NKOA5iP_x6UT6z5etpP9rsYopm0FO1W-SE-vtpKuVBIgWi2P6s6iRfxb9WeZPm1BR-0juXDqqes/s1600/DSC_0329.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1q5PSmjuyffihZw7Hj-s9j_PQx0V0WzUnFw1psF9OkaLU2K9GXMJgy29uhUwB1VXp8NKOA5iP_x6UT6z5etpP9rsYopm0FO1W-SE-vtpKuVBIgWi2P6s6iRfxb9WeZPm1BR-0juXDqqes/s1600/DSC_0329.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>De hutjes van de (linkse) oppositiepartijen op Stora torget in Uppsala.</i></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWf7Zf25cCRb2Xwy9SJR3-ncgLS2kQTWBaN2gX7aMAwiqaKHjNu1VLAQUC9u4ys2KysOeoWF_W6ctzIwnQB_naOhqZgEXltmwzlRrtNn793e1b52HQ71jXZP2ZWrNmolPQ9O1yWcc2VxSt/s1600/DSC_0335.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWf7Zf25cCRb2Xwy9SJR3-ncgLS2kQTWBaN2gX7aMAwiqaKHjNu1VLAQUC9u4ys2KysOeoWF_W6ctzIwnQB_naOhqZgEXltmwzlRrtNn793e1b52HQ71jXZP2ZWrNmolPQ9O1yWcc2VxSt/s1600/DSC_0335.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Op de voorgrond het hutje van de Vänsterpartiet, vergelijkbaar met de Socialistische Partij in Nederland.</i></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT6fkAMFkaOMSOdNSkmeaNLB7PJaR3FEs4fqi76DiqjSusUM25asycakXMDel68ZpfU0x7Rd78bHijQbnRxXVXDtLAExtWyBuF51w_UEf-wJcPAXua3Bum0fwcU2oOuH-Hy1noVYjIYwdg/s1600/DSC_0339.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT6fkAMFkaOMSOdNSkmeaNLB7PJaR3FEs4fqi76DiqjSusUM25asycakXMDel68ZpfU0x7Rd78bHijQbnRxXVXDtLAExtWyBuF51w_UEf-wJcPAXua3Bum0fwcU2oOuH-Hy1noVYjIYwdg/s1600/DSC_0339.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Van links naar rechts: de sociaaldemocraten, de milieupartij, het feministisch initiatief en de piratenpartij.</i></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-54YCVahudy8Bbtjdjx8qwzIVxPC27UDZn2q9OHb-jDtZLpZRp-YAyiLfrgBoH7svYeCVOHysNoGft3RDTWQ22v0urvaDCv4KyRm_JjL6NDGRr1aHQLpH_XCdLpbjLV4k_eCWlXpCNGD/s1600/DSC_0343.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt-54YCVahudy8Bbtjdjx8qwzIVxPC27UDZn2q9OHb-jDtZLpZRp-YAyiLfrgBoH7svYeCVOHysNoGft3RDTWQ22v0urvaDCv4KyRm_JjL6NDGRr1aHQLpH_XCdLpbjLV4k_eCWlXpCNGD/s1600/DSC_0343.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Drukte bij Feministisk initiativ, terwijl de hut van de piratenpartij op slot zit.</i></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKWlFOJmQ5pUO6yLHFh_3KhehRWHfkkg2s7Ima8ZM-Y7RTQeWfG5kBfcCJ52CPxxychk0lVmwgW1uO-KNvQv8JWBpvfSjKhZypQsq9sU_Tyy1H6JXzY2YsuBiRULAMI-ZqrJjS4KvBfJS/s1600/DSC_0346.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXKWlFOJmQ5pUO6yLHFh_3KhehRWHfkkg2s7Ima8ZM-Y7RTQeWfG5kBfcCJ52CPxxychk0lVmwgW1uO-KNvQv8JWBpvfSjKhZypQsq9sU_Tyy1H6JXzY2YsuBiRULAMI-ZqrJjS4KvBfJS/s1600/DSC_0346.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Campagneposters op de hutjes van de rechtse partijen.</i></td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG6k68UYaOFxo0ABT-5XT638blEz1DPxRLkix4wea3R-01SaWKeVlKbYI9SVyquvRdmhHQYsOk1YoNPTihQaQ8h3p4jqOiT7HF4HvchuwmNEpbfjqsfIWSiiXj0jrurPRzRJF0maqBsH_b/s1600/DSC_0348.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG6k68UYaOFxo0ABT-5XT638blEz1DPxRLkix4wea3R-01SaWKeVlKbYI9SVyquvRdmhHQYsOk1YoNPTihQaQ8h3p4jqOiT7HF4HvchuwmNEpbfjqsfIWSiiXj0jrurPRzRJF0maqBsH_b/s1600/DSC_0348.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Campagneactiviteiten bij de partijen van centrum-rechtse regeringsalliantie.</i></td></tr>
</tbody></table>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-23075867947374719102014-08-31T21:39:00.001+02:002014-09-01T12:59:36.928+02:00Een pijnlijke pelgrimageGestimuleerd door mijn succesvolle avontuur een dag eerder naar <a href="http://34x27.blogspot.se/2014/08/hoog-verheven-boven-busan.html" target="_blank">Seokbulsa</a> en de wervende teksten op de website <i>Dale's Korean Temple Adventures</i><a href="http://34x27.blogspot.se/2014/08/hoog-verheven-boven-busan.html" target="_blank"></a>, besloot ik voor de volgende tocht nog een excursie richting belangrijk boeddhistisch erfgoed te plannen. Alleen was het dit keer niet op steenworp afstand van mijn basiskamp in Busan, maar in Bulgu<span style="font-family: inherit;">ks<span style="font-family: inherit;">a (</span></span><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">불국사)</span>, bijna twee uur met de trein naar het noorden. Op papier al een hele onderneming, gezien de eentaligheid van het Koreaanse openbaar vervoer, maar in de praktijk bleek het een lijdensweg, want ik was de hele dag doodziek. Dat ik toch heb doorgezet, tot aan de op een heuveltop gelegen Seokguram-grot </span>aan toe en ook weer (min of meer) heelhuids thuis wist te komen, geeft wellicht wel een idee van mijn gedrevenheid om mijn bedevaart tot een goed einde te brengen. In eerste instantie had ook nog gedacht om in de middag een bezoek te brengen aan de nabijgelegen stad Gyeongju, maar gelukkig had ik nog net wel voldoende gezond verstand om dat voornemen voor een volgende reis te laten.<br />
<br />
Om te begrijpen waarom ik mij zoveel moeite getrooste om een paar tempels te bezoeken, eerst maar een citaat afkomstig van Dale's eerder genoemde en <a href="http://koreantemples.com/?p=245" target="_blank">zeer aanbevelenswaardige blog</a>:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>Bulguksa Temple (“Buddhist Country Temple”) is a <b><span style="text-decoration: underline;">must</span></b> to
any trip to Korea, whether it’s one year or one day. For this reason,
Bulguksa Temple is recognized as one of ten UNESCO World Heritage Sites
in Korea for good reason.</i></blockquote>
<br />
En dat gaat alleen nog maar over het tempelcomplex. Op de top van de naburige heuvelrug is een wel zeer bijzonder boeddhistisch heiligdom te vinden: de Seokguram-hermitage (석굴암), een door mensenhanden geconstrueerde grot met daarin verscheidene sculpturen en in het bijzonder een groot beeld dat 'de historische Boeddha' (Seokgamoni-bul) verbeeldt. <a href="http://koreantemples.com/?p=243" target="_blank">Dale schrijft hier over</a>:<br />
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>...in my very humble opinion, Seokguram Hermitage possesses the most
beautiful artifact in all of Korea: the grotto’s gorgeous granite statue
of the Seokgamoni Buddha.</i></blockquote>
en:<br />
<blockquote class="tr_bq">
<i>With the most beautiful and crowning achievement of religious artistry
in Korea, Seokguram Hermitage rates a perfect ten out of ten. In all of
my travels throughout various temples in Korea, I have yet to be
spell-bound as much as I am (and subsequent times) when I visit
Seokguram Hermitage. Other temples and hermitages may be bigger in size
and scope or have greater historical/cultural significance, but all
pale in comparison to the simple beauty the hillside grotto radiates.</i></blockquote>
<br />
Dat moest ik dus zien. <br />
<br />
En gelukkig heb ik het ook gezien. En uiteindelijk was het de moeite zeker waard, maar het het heeft wat moeite gekost. Ik werd 's ochtends vroeg misselijk wakker en ik moest gelijk overgeven. Ik hoopte en verwachte dat de misselijkheid snel over zou zijn, maar dat was niet het geval. Ik heb de hele dag geen eten binnen kunnen houden en eigenlijk ook nauwelijks kunnen drinken. Wat natuurlijk best vervelend is als je een lange, ingewikkelde reis maakt.<br />
<br />
En een ingewikkelde reis was het toch wel een beetje. Ik verbleef in Busan in het stadsdeel Haeundae.Vanaf het station om de hoek zou ik volgens de reisplanner in Google Maps eenvoudig de trein richting Bulguksa kunnen nemen. Alleen was Google Maps helaas nog niet helemaal up to date. Er was namelijk net een nieuwe spoorlijn geopend en als gevolg daarvan was het station van Haeundae zo'n vijf kilometer verplaatst. In het hostel wisten de mensen aan de balie van niks. De meeste gasten reizen met de hogesnelheidslijn vanaf Seoul, komen dan aan op het centraal station van Busan en nemen vanaf daar de metro naar Haeundae. Slechts weinigen gaan blijkbaar op eigen gelegenheid op avontuur richting het binnenland. Maar uiteindelijk wist ik er toch achter te komen welke bus ik moest nemen naar het station, alleen het probleem met bussen in Korea is dat meestal wel duidelijk is welke bus je moet nemen (er staan immers nummers op), maar dat het vaak lastig is om er achter te komen waar je uit moet stappen. Als er in de bus al informatie is over de volgende halte, dan is die meestal alleen in het Koreaans.<br />
<br />
Met goede moed begon ik dus zodoende 's ochtends vroeg aan mijn dagtochtje. De bus reed als een gek door de vroege ochtendspits, iets wat ik gezien mijn precaire gesteldheid niet echt kon waarderen. Doordat ik het straatbeeld op Google Maps in me op had genomen, ik wist wanneer de bus op de halte aan zo moeten komen en ik dacht dat de halte omgeroepen werd, stapte ik op een gegeven moment uit. Het was vanaf de bushalte nog een paar honderd meter lopen naar het station, dus het was niet meteen duidelijk dat ik op de juiste plek was uitgestapt. Het bleek gelukkig allemaal te kloppen<br />
<br />
Op het station aangekomen, was de volgende hindernis dat ik aan een kaartje moest zien te komen. Ik zag geen automaten, die wellicht nog een Engels menu zouden kunnen hebben gehad, dus ik moest mijn geluk maar aan het loket beproeven. Uiteraard sprak er niemand Engels, maar ik had Bulguksa in het Koreaans opgeschreven en blijkbaar zonder spelfouten, want men begreep waar ik heen wilde. De treinreis was verrassend goedkoop, een paar euro voor een reis van toch wel anderhalf uur. In de trein had ik ook nog behoorlijk last van wagenziekte, terwijl het toch een stuk rustiger zat, dan in een bus die met topsnelheid door de bochten scheurt.<br />
<br />
Vanaf het station van Bulguksa moest ik nog een bus nemen om bij de tempel te komen. En ook hier bleek de info die ik van Google Maps had afgeleid niet te kloppen. Uiteindelijk wist ik de juiste bushalte te vinden en ook de lijn die me naar de tempel zou brengen. Wat het reisgemak dan weer wat ten goede kwam, was dat je ook op het platteland in de lokale bussen dezelfde chipkaart kon gebruiken als in de metro van Seoul en Busan. En de chipkaart kon je eenvoudig met contanten opladen bij elke gemakswinkel.<br />
<br />
Het overdreven sportieve rijgedrag van de Koreaanse buschauffeurs was helaas niet beperkt tot de grote steden. Ook de bus naar de tempel ging weer zo hard mogelijk door alle bochten heen en volgens mij werden de verkeersregels ook met een korreltje zout genomen. Uiteindelijk kwam ik rond een uur of tien behoorlijk afgepeigerd bij de tempel aan. Dat het inmiddels in de felle zon behoorlijk warm begon te worden, hielp ook niet echt.<br />
<br />
Maar zoals gezegd liet ik me niet ontmoedigen door fysiek ongemak. Het leven is immers lijden. En het zou toch wel te gek worden als ik me door fysiek lijden zou laten weerhouden een bezoek te brengen aan een van de absolute boeddhistische hoogtepunten van Korea.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYji5jDeJp1sC4PSeungp8lsqtqVXhHev6PMHdGBg0ldE_A3wrFAPaAPV-gF52YPc-1pDtvUfn6wJjhKIpsLkZTloZtx7Hn-4vu-D53eL_p4hQoEolgR6f7G2V3MHu_zYSrrr6VxYCEzi/s1600/DSC_0828.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaYji5jDeJp1sC4PSeungp8lsqtqVXhHev6PMHdGBg0ldE_A3wrFAPaAPV-gF52YPc-1pDtvUfn6wJjhKIpsLkZTloZtx7Hn-4vu-D53eL_p4hQoEolgR6f7G2V3MHu_zYSrrr6VxYCEzi/s1600/DSC_0828.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2uNVCS8Du3Sj2HHYQamW8_qvUvqUgm4JclHaMWQHxnFQlJaUkWZnhqDfsLk16ksU5d2M-I6hXYyCtjRwU-O3E_sEK-aGjjxN6KSkaufpAU8q3_M62ZKIRQ-Q-8JoE5hac5qOF1XaGb2d5/s1600/DSC_0829.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2uNVCS8Du3Sj2HHYQamW8_qvUvqUgm4JclHaMWQHxnFQlJaUkWZnhqDfsLk16ksU5d2M-I6hXYyCtjRwU-O3E_sEK-aGjjxN6KSkaufpAU8q3_M62ZKIRQ-Q-8JoE5hac5qOF1XaGb2d5/s1600/DSC_0829.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgOWlzvR83VYx104zFtw-9oqW7GUsyosBmjqEC5r-E4jQfzlFjfwND7N3ocYFuoRGqUIiYXEMFdw7f76URLW1j-nyb25BZc_1qSriIqtDw4MTDWXDxcDZSVHocXDThErgr3DEBFifQTSqb/s1600/DSC_0830.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgOWlzvR83VYx104zFtw-9oqW7GUsyosBmjqEC5r-E4jQfzlFjfwND7N3ocYFuoRGqUIiYXEMFdw7f76URLW1j-nyb25BZc_1qSriIqtDw4MTDWXDxcDZSVHocXDThErgr3DEBFifQTSqb/s1600/DSC_0830.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>De tempeltuin</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
De tempel van Bulguksa was een stuk toeristischer dan die van <a href="http://34x27.blogspot.se/2014/08/hoog-verheven-boven-busan.html" target="_blank">Seokbulsa</a>, die ik een dag eerder had bezocht. Aan de rand lagen grote parkeerterreinen, die bezet waren door vele bussen. Het pad naar de tempel werd omzoomd door tentjes die eten, drinken en snuisterijen verkochten. Voor deze tempel moet wel een kaartje worden gekocht en na de poort wandel je eerst nog een stukje door een fraaie tuin totdat je bij het eigenlijke tempelcomplex aankomt.<br />
<br />
Helaas werd de algehele indruk wat ontsierd door een hoge metalen doos die boven de tempel uittorende. Eerst dacht ik dat het wanstaltig modernistisch bezoekerscentrum was, in een poging ook het Koreaanse werelderfgoed van een 21ste eeuws cachet te voorzien. Het bleek gelukkig een bouwwerk van meer tijdelijke aard te zijn, dat op een van de binnenplaatsen was opgericht om restauratiewerkzaamheden te faciliteren.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuEYVJS4pEFMuw1H-gFpZ26Dr2fTqjW0lDfiFKQkT4c5PFQKewr4JyhlHA_B7vDeDtWFSFlkXPmS-zV_2oqZudO2ydjET1VGID0OXmuEQlb3_958uJkf8SpEzsFq2czCUYcVhdkyVjhGN/s1600/DSC_0840.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVuEYVJS4pEFMuw1H-gFpZ26Dr2fTqjW0lDfiFKQkT4c5PFQKewr4JyhlHA_B7vDeDtWFSFlkXPmS-zV_2oqZudO2ydjET1VGID0OXmuEQlb3_958uJkf8SpEzsFq2czCUYcVhdkyVjhGN/s1600/DSC_0840.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_pBZARaKRGRSB5Zu4BwjJ3fEE1XhPNm6KhSJB9AyZggkC8zp_zhIDTUtNUwfCXAyB52T01rII0SQhsiAYKEgMDiQx-aQc5h6b8PhX9Kq2AAC1EdrWg8vAXKrI-yUHsV4Sd0EIVOVMTqr/s1600/DSC_0846.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF_pBZARaKRGRSB5Zu4BwjJ3fEE1XhPNm6KhSJB9AyZggkC8zp_zhIDTUtNUwfCXAyB52T01rII0SQhsiAYKEgMDiQx-aQc5h6b8PhX9Kq2AAC1EdrWg8vAXKrI-yUHsV4Sd0EIVOVMTqr/s1600/DSC_0846.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0QgtEb2RHNi44FxU4xkIwNZKgfFjh9OOcD2fRYJK07PS4TOJrywexIzRpMUMKL9urAupnvRNcEd-_FuWsulhmja9Kh83C5xkv8oOebsoGCE8Rta8ZTMWWmuullAtdGdpye2GLVVRSYuPd/s1600/DSC_0849.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0QgtEb2RHNi44FxU4xkIwNZKgfFjh9OOcD2fRYJK07PS4TOJrywexIzRpMUMKL9urAupnvRNcEd-_FuWsulhmja9Kh83C5xkv8oOebsoGCE8Rta8ZTMWWmuullAtdGdpye2GLVVRSYuPd/s1600/DSC_0849.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<br />
Zoals eigenlijk alle houten tempels in Azië is ook de huidige staat van Bulguksa het resultaat van een reeks restauraties. Maar waar veel oude tempels in Japan eigenlijk onafgebroken zijn onderhouden (met de tempel van<span dir="auto"> Hōryū-ji als schoolvoorbeeld)</span>, is dat in Korea nadrukkelijk niet het geval geweest. Bulguksa stamt oorspronkelijk uit de zogenaamde Verenigde Silla-periode (668–935), toen het boeddhisme in Korea een grote artistieke bloei kende. Maar in de latere Joseon-dynastie (1392-1897) werd het boeddhisme van overheidswege bepaald niet gestimuleerd en in zekere zin zelfs onderdrukt ten faveure van het confucianisme. Bulguksa raakte zodoende ook danig en verval. Een situatie die niet bepaald verbeterd werd door de Japans overheersingin de eerste helft van de twintigste eeuw en de daarop volgende oorlogen .<br />
<br />
Pas in de jaren zeventig, onder het bewind van de dictator<span dir="auto"> Park Chung-hee,</span> kreeg het (boeddhistische) erfgoed uit de Silla-dynastie aandacht van het landsbestuur. Terwijl in Seoul en Busan oude stadswijken in hoog tempo plaats moesten maken voor snelwegen en hoogbouw, werd de oude Silla-hoofdstad<span dir="auto"> Gyeongju onder strenge monumentenzorg geplaatst en werd ook het nabijgelegen Bulguksa gerestaureerd. </span><br />
<br />
<span dir="auto">De vraag rijst allicht in hoeverre wat je nu ziet origineel is. De stenen fundament stammen uit de Silla-periode, maar eigenlijk alle houten gebouwen zijn van later datum en alle felgekleurde geverfde ornamenten moeten sowieso elke tien jaar worden bijgehouden. Maar in wezen is dat natuurlijk een haast filosofische kwestie. Alle cellen in mensenlichaam worden gedurende een mensenleven meermalen vervangen. Maar verandert daardoor de persoon dan ook? Ik zou zeggen van niet. Bij monumenten ligt het nog iets complexer, omdat het voor kan komen dat latere aanpassingen aantoonbaar niet origineel zijn. De leien daken van Carcassonne schieten mij zo te binnen. In Bulguksa leek het mij allemaal met zorg te zijn gedaan en het geheel kwam op mij in elk geval authentiek over. Maar ja, wat is dus authenticiteit en wie ben ik om daar over te oordelen?</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzo87zybGc6cowu8Ta8bOzusedLQGZXVI5zeChy30rzvuC0G_i9ThyphenhyphenMi9SrlEoR2xpHBQa9q_inARJ9lZAO3ROT4j_IAN3Zx1Xo-_iO9u0autJ5RWRGoXgjvNa3f3wDpk6H6JYMQF2kZTm/s1600/DSC_0855.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzo87zybGc6cowu8Ta8bOzusedLQGZXVI5zeChy30rzvuC0G_i9ThyphenhyphenMi9SrlEoR2xpHBQa9q_inARJ9lZAO3ROT4j_IAN3Zx1Xo-_iO9u0autJ5RWRGoXgjvNa3f3wDpk6H6JYMQF2kZTm/s1600/DSC_0855.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEY_EDpSsO7S2GvxMfapkCxuf-fPNl67_AQvAuAO8BuLefBe4nZbjCuVRedABkpJWnFHWvhs-oFKtTj10edBAlWySnj3OhgFiIk6YPyBziDSHr7jU2X-KUub9p1pqIyNGdTYFVVJg0DeTD/s1600/DSC_0856.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEY_EDpSsO7S2GvxMfapkCxuf-fPNl67_AQvAuAO8BuLefBe4nZbjCuVRedABkpJWnFHWvhs-oFKtTj10edBAlWySnj3OhgFiIk6YPyBziDSHr7jU2X-KUub9p1pqIyNGdTYFVVJg0DeTD/s1600/DSC_0856.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv_aPw0zcoEQNzdHz_Wi5RZuyQGkfijuoD0UknjGC9XC0F2oG4QRKM7-IrksTQ02DZwu2O2PZndGMrDUvzMxjkr-NVnnCxivD65UhC-5ZCp4hsierr5l9p2menfkyEmUnSXROCSYR7qnFL/s1600/DSC_0859.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv_aPw0zcoEQNzdHz_Wi5RZuyQGkfijuoD0UknjGC9XC0F2oG4QRKM7-IrksTQ02DZwu2O2PZndGMrDUvzMxjkr-NVnnCxivD65UhC-5ZCp4hsierr5l9p2menfkyEmUnSXROCSYR7qnFL/s1600/DSC_0859.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwnKXqjFMpM_EKd2y0YdxyBV89LCiTb5dCH045yiCzfuEhOMQLXPg43VSBuqB8pGSXN0fnFKj5tVTtZnUxyAlrQlQa4_1xXsDDdbWZRFhfdYdVWXIeHzlsroHsqFBuKT27HJPrJwPOtsfk/s1600/DSC_0860.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwnKXqjFMpM_EKd2y0YdxyBV89LCiTb5dCH045yiCzfuEhOMQLXPg43VSBuqB8pGSXN0fnFKj5tVTtZnUxyAlrQlQa4_1xXsDDdbWZRFhfdYdVWXIeHzlsroHsqFBuKT27HJPrJwPOtsfk/s1600/DSC_0860.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGRFuGYT-gjIZwZj1gjihc-w6520nqfZqy_fsCcmz_5US4yZAO_2c-wKnTmwgjZzvvqtUORwPZnDH5vX144I0anZx5cmxvbAUBstm9f5XwxhScb1fljOgqQZfbhdtnw1mPVOwUX5wKZira/s1600/DSC_0863.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGRFuGYT-gjIZwZj1gjihc-w6520nqfZqy_fsCcmz_5US4yZAO_2c-wKnTmwgjZzvvqtUORwPZnDH5vX144I0anZx5cmxvbAUBstm9f5XwxhScb1fljOgqQZfbhdtnw1mPVOwUX5wKZira/s1600/DSC_0863.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<span dir="auto"><br /></span>
<span dir="auto">Ondanks de vrij grote stroom toeristen en de status als nationaal monument was de tempel ook nog wel degelijk in gebruik. In bepaalde paviljoens waren diensten aan de gang, er werd hartstochtelijk wierook gebrand en je mocht geen foto's maken van de tempelinterieurs. Het bovenop de naastgelegen heuvel gelegen heiligdom Seokguram had een nog sterkere atmosfeer van een actief spiritueel centrum. Hier had je echt het idee dat dit eerder als bedevaartsoord functioneerde, dan als toeristische attractie. </span><br />
<br />
<span dir="auto">Ik had eerst gedacht omhoog naar Seokguram te lopen, maar gezien mijn zwakke gesteldheid besloot ik toch maar de bus te nemen. De weg ging sterk slingerend door haarspeldbochten omhoog en indachtig het reeds genoemde rijdgedrag van de Koreaanse bussen kan men zich wellicht wel voorstellen dat de busreis niet noodzakelijk veel prettiger was dan een voettocht bergop. Maar gelukkig wel korter en boven aangekomen kon ik rustig even uitblazen en van het uitzicht genieten.</span><br />
<span dir="auto"><br /></span>
<span dir="auto">Vanaf de parkeerplaats ging er een kronkelend, breed pad naar de Seokguram toe. Het pad was versierd met lampions en vlaggen, iets wat er wellicht mee te maken had dat twee dagen later de verjaardag van Siddharta Gautama gevierd wordt en dat juist dit heiligdom specifiek aan de historische Boeddha is gewijd. Maar misschien hangen die versierselen er wel het hele jaar.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7WXMcyrapWvmaWZHaGWMS5xxJ7gYwKhqKBjh-STBPxpBl_Cx-qmlagvKgS6qzQv5kvGvR_l_3beV4jnV2l3fPMVNyBpV_TzFw81uo6b8j-IQv1VGBv5Q8O4E8qnpPQCqefymko5RFqpL0/s1600/DSC_0876.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7WXMcyrapWvmaWZHaGWMS5xxJ7gYwKhqKBjh-STBPxpBl_Cx-qmlagvKgS6qzQv5kvGvR_l_3beV4jnV2l3fPMVNyBpV_TzFw81uo6b8j-IQv1VGBv5Q8O4E8qnpPQCqefymko5RFqpL0/s1600/DSC_0876.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfzWDT1GngK1RvPD6GvaQyq5t_HHCnZtzsf00YMPqfnk29mLh8MSxPEiRwDjndH4a-ArELWsIrtTpElom9qgJkZmdxPaZdIiMwNRcHsrZXOJi85gODluBnpwkPowAEZDKJrwzCbMCt4Y-x/s1600/DSC_0878.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfzWDT1GngK1RvPD6GvaQyq5t_HHCnZtzsf00YMPqfnk29mLh8MSxPEiRwDjndH4a-ArELWsIrtTpElom9qgJkZmdxPaZdIiMwNRcHsrZXOJi85gODluBnpwkPowAEZDKJrwzCbMCt4Y-x/s1600/DSC_0878.JPG" height="640" width="425" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>In de grot zelf mochten geen foto's gemaakt worden.</i></td></tr>
</tbody></table>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid7OEBVdQATOW-KfiILkpbjkCboFvHK9_z1_dgjDw_VHzTdaIpZ6asfll8Z8fygS88wDM86_0qEzL9OqKcZIKprCIwJcIkXmXmdxsH-JP0IB4Jmk3AV11j3vg9MUBKXO2E4WUtaE3ltj1G/s1600/DSC_0879.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid7OEBVdQATOW-KfiILkpbjkCboFvHK9_z1_dgjDw_VHzTdaIpZ6asfll8Z8fygS88wDM86_0qEzL9OqKcZIKprCIwJcIkXmXmdxsH-JP0IB4Jmk3AV11j3vg9MUBKXO2E4WUtaE3ltj1G/s1600/DSC_0879.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<br />
<span dir="auto">De eigenlijke grot is vrij klein en daardoor lijkt het Boeddhabeeld nog wat groter dan het toch al is. Helaas wordt het zicht op het sublieme kunstwerk beperkt door een plexiglazen scherm dat er uit conservatie-overwegingen geplaatst is tussen publiek en Boeddha. Het deed nogal provisorisch aan en het is ook te hopen dat het een tijdelijke oplossing is en dat in de toekomst een betere afscheiding geplaatst wordt, die beter tegemoet komt aan de wensen van conservators en bezoekers. </span><span dir="auto"><span dir="auto">Desalniettemin maakten de beelden en de hele ruimte de</span> indruk van een magistraal meesterwerk. </span><br />
<span dir="auto"><br /></span>
<span dir="auto">Om het allemaal even te laten bezinken en om nog een busrit nog even uit te stellen, besloot ik het pelgrimspad naar beneden te lopen. Het liep over de beboste heuvelhelling en begon vrij steil, maar werd geleidelijk aan vlakker. Na een uur was ik weer bij de tempel van Bulguksa. Daar besloot ik dat het wel mooi geweest was voor deze dag. Het was nog maar aan het begin van de middag en ik zou nog wel genoeg tijd hebben gehad om een kort bezoek te brengen aan </span><span dir="auto">Gyeongju. Maar mijn hoofd en mijn buik stonden daar niet meer naar en dus nam ik de bus naar het station van </span><span dir="auto">Bulguksa.</span><br />
<br />
<span dir="auto">Op het station sprak de man bij het loket zowaar wat Engels, ik moest echter nog wel ruim een uur op de trein wachten. Gelukkig hield mijn lichaam zich rustig zolang ik er maar geen eten in gooide en ook de treinreis verliep relatief probleemloos. Op het station van Haeundae aangekomen, wachtte mij nog de opgave om terug naar het hostel te komen. Ik had gelezen dat taxi's in Korea goedkoop waren en gezien mijn brakke toestand vond ik dat ik me die luxe nu wel kon permitteren. Het lukte me echter niet </span><span dir="auto"><span dir="auto">aan de taxichauffeur </span> duidelijk te maken waar ik naar toe wilde. En vrouw die mijn gestamel aanhoorde, begreep wel waar ik heen moest en wees mij op een bus die even verderop stond die mij naar het centrum van Haeundae zou kunnen brengen. Haar tip bleek een schot in de roos. Dit was een hele andere buslijn dan die ik in de ochtend had genomen en bracht me rechtstreeks van het treinstation van Haeundae naar het metrostation Haeundae, waar mijn hostel naast was.</span><br />
<span dir="auto"><br /></span>
<span dir="auto">Moe, afgemat, ziek, maar vooral voldaan kroop ik niet veel later in mijn bedje. De volgende dag moest ik weer vroeg op, om de veerboot van Busan naar Fukuoka in Japan te nemen. Maar dat is uiteraard stof voor een volgende episode.</span><br />
<br />
<a href="https://plus.google.com/photos/104539679725317773208/albums/6011071083182442673?authkey=CL_7xq-n0qP3kgE" target="_blank">Hier zijn nog van mijn foto's wat van Busan en omgeving te bekijken.</a> En tenslotte nog twee video's, één van Dale, die een indruk geeft van een bezoek aan Seokguram en één van de Koreaanse overheid, over de geschiedenis en architectuur van de grot<br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/l0mPTA8KnU8" width="560"></iframe><br />
<br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="//www.youtube.com/embed/i_97-wAeQ3o" width="560"></iframe><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-26947141974596254492014-08-28T13:29:00.000+02:002014-08-31T22:03:58.717+02:00Hoog verheven boven BusanBusan is de grootste havenstad van het Koreaanse schiereiland en traditioneel het venster op de Wereld. Alle hoogwaardige industriële producten die binnen de Republiek geproduceerd worden, worden vanaf hier naar alle uithoeken van onze planeet verscheept. Het is ook het traditionele verbindingspunt met Japan, een belangrijk financieel centrum, een uitbundige badplaats, een brandpunt voor scheepsbouw en visserij. Met andere woorden bij uitstek een Werelds knooppunt voor het moderne globale kapitalisme. Op mij kwam het over als een soort kruising tussen Rotterdam, New York en Dubai (hoewel ik moet toegeven nog nooit in Dubai te zijn geweest).<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUDdKbblZ4-avM08f0Z71xvYs0g40qpdgcfDRElg0xiLDsfr3RlXQMBKD7q9FR2rM688bVm5C9HeRq0LXnpnu5WTrwy1Wy_rYuvjrDYNYGdN7e9aEXuRT2VMrr6S36n0TkdsnL6iG38hw9/s1600/DSC_0815.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUDdKbblZ4-avM08f0Z71xvYs0g40qpdgcfDRElg0xiLDsfr3RlXQMBKD7q9FR2rM688bVm5C9HeRq0LXnpnu5WTrwy1Wy_rYuvjrDYNYGdN7e9aEXuRT2VMrr6S36n0TkdsnL6iG38hw9/s1600/DSC_0815.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Busan: dubbele snelwegen</i><i><i> en </i> </i><i><i>glinsterende wolkenkrabbers</i> aan zee.</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Niet bepaald een centrum van spirituele contemplatie dus. En behalve een enkel boeddhistisch centrum weggestopt in een flatgebouw of een christelijke prediker hier en daar, was het bij uitstek een puur materialistische stad. Geen rustpunten in de vorm van tempeltuinen en contemplatieve heiligdommen. Althans niet in de stad zelf. Busan wordt gevormd door dichtbebouwde dalen, die worden onderbroken door beboste heuvels. En in die heuvels liggen enkele van de fraaiste en indrukwekkendste tempels van Korea verscholen.<br />
<br />
Het bekendst zijn wellicht de aan zee gelegen tempel Haedong Yonggungsa (해동 용궁사) en het grote tempelcomplex van Beomeosa (범어사) ten noorden van de stad. Ik was echter tijdens mijn voorbereidingen op een obscuurder parel gestuit: Seokbulsa (석불사). De foto's die ik op internet vond, toonden een tempel hoog in de heuvels boven de stad met indrukwekkende sculpturen uitgehakt in de rotswand. De verslagen online waarschuwden echter ook dat de tempel wel eens lastig te vinden kon zijn, dus ik had mij op lastige odyssee door woeste heuvels en donkere bossen voorbereid. Het viel gelukkig alles mee met de onvindbaarheid, maar over de serene schoonheid van de eindbestemming was geen woord gelogen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4l8DqrR9A8kh_ayu-uyFkp0hmFARcGRc9hSNdupqRVa1nBoXmNLQppmN9YTBpB_6cU66JemKdMxsAoAnG1tfhIJymT8ktpjq90Y4t1GrvbLugC71DZpCuYWCEtqch_jGKX60NS0aioJga/s1600/DSC_0597.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4l8DqrR9A8kh_ayu-uyFkp0hmFARcGRc9hSNdupqRVa1nBoXmNLQppmN9YTBpB_6cU66JemKdMxsAoAnG1tfhIJymT8ktpjq90Y4t1GrvbLugC71DZpCuYWCEtqch_jGKX60NS0aioJga/s1600/DSC_0597.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<br />
Vanaf het Geumgang Park (금강공원) in het noorden van het centrum van Busan ging ik met de kabelbaan omhoog naar de top van de heuvelrug. Op deze manier bespaarde ik mezelf een klim van een paar honderd meter. Het was immers vakantie en ik vond dat ik mezelf niet te veel uit hoefde te sloven. Boven aan gekomen werd ik begroet door hordes Koreanen die het weekend te baat hadden genomen om ook in de heuvels te gaan wandelen en zo de stadse drukte voor even te ontvluchten. Vanaf het eindpunt van de kabelbaan was het een paar kilometer lopen naar de muur van het gereconstrueerde heuvelfort Geumjeongsanseong (금정산성). Bij de zuidelijke poort van het fort aangekomen ging ik naar links op weg naar het dorpje Nammun (남문마을). Daar aangekomen was het ook gelijk tijd voor de lunch. Niet dat ik nou al zo ver gelopen had, maar het dorpje bestond feitelijk uit een bonte verzameling eettentjes en ik was absoluut niet voornemens zo'n culinaire verleiding te weerstaan.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0heWnhMloumi0JcKeFYjKL_U9lnRbMnUMwP6ebaCtRzClq-CXjwECfU0jIAbB-Ya4UUk2Jafc2UT1YzIDkh5DFG4QQsZjYtUr60ANWCHVRF3wQH1vh6dHOJi-r-4HkuCKm7GTmnpSS6Az/s1600/DSC_0637.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0heWnhMloumi0JcKeFYjKL_U9lnRbMnUMwP6ebaCtRzClq-CXjwECfU0jIAbB-Ya4UUk2Jafc2UT1YzIDkh5DFG4QQsZjYtUr60ANWCHVRF3wQH1vh6dHOJi-r-4HkuCKm7GTmnpSS6Az/s1600/DSC_0637.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<br />
Wat er zoal op het menu stond was volstrekt onduidelijk voor mij. Het enige wat ik kon lezen waren de prijzen. Ik probeerde te vragen wat voor soort eten ze serveerden, maar ik geloof dat ze dachten dat ik zei dat ik vegetarisch was. Ik kreeg in elk geval een vegetarisch gerecht voorgeschoteld, waar ik op zich ook geen probleem mee had. Het was lekker en vullend. De mannetjes aan een aangrenzende tafel namen de gelegenheid te baat mij er op te wijzen dat er ook sterke drank beschikbaar was en dat zij in elk geval hun uitje van een gelukzalige alcoholische roes voorzagen. Ik bedankte vriendelijk voor het aanbod. Wellicht was ik door mijn boeddhistisch verantwoorde middagmaal in een wat meer ascetische bui gekomen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilTqiPCB5r6QG5LU8sfikG_kn_j5rAW54pdlooNwPw8XncwIzOjGadttvsEvRhPgllHlR_JKwjCEOVxhZBmeDwIm1k-1_OpbTx3kNXQA35WK_w79a0UUrjO04OyLECjN05NmdmY-rT-HMq/s1600/DSC_0641.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilTqiPCB5r6QG5LU8sfikG_kn_j5rAW54pdlooNwPw8XncwIzOjGadttvsEvRhPgllHlR_JKwjCEOVxhZBmeDwIm1k-1_OpbTx3kNXQA35WK_w79a0UUrjO04OyLECjN05NmdmY-rT-HMq/s1600/DSC_0641.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LRqnyqz8uuBxXWhLCdWfu7PMh3u1jGg9sl-F0f6NUwULKfudzOmM0Sr-gzHiCR7hmRNu7FKu0ZtgWuwLd6fwAnWJ_C_fH_s5hmXLncsk-mDqZU2BbSsp4iNxvWHiFs1MHE985zFlPAmz/s1600/DSC_0644.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2LRqnyqz8uuBxXWhLCdWfu7PMh3u1jGg9sl-F0f6NUwULKfudzOmM0Sr-gzHiCR7hmRNu7FKu0ZtgWuwLd6fwAnWJ_C_fH_s5hmXLncsk-mDqZU2BbSsp4iNxvWHiFs1MHE985zFlPAmz/s1600/DSC_0644.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<br />
Vanaf Namman was het eerst nog een gemoedelijk stukje lopen over een bospad stroomafwaarts langs maagdelijke witte kersenbloesems door een smal beekdal. Uiteindelijk kwam ik bij een verharde weg uit en vanaf dat punt rechtsaf zijn het nog slechts de laatste zwaar loodjes die omhoog leiden naar de tempel. De weg ging dus nog even behoorlijk steil omhoog, maar echt ver was het niet meer. En het was typisch zo'n einddoel die alle van tevoren geleverd inspanningen direct doet vergeten of zelfs in een gouden daglicht plaatst. Goed, dat is wellicht ietwat overdreven. Bovengekomen was daar dan het bescheiden, doch kleurrijke tempelcomplex op een terras tegen de rotswand gekleefd, van waar je een prachtig uitzicht had op de stad, de heuvels en de zee.<br />
<br />
Nadat ik de klokkentoren gepasseerd was, liep ik langs de stenen pagodes, ging ik de trap op, die tussen twee tempelgebouwen ingeklemd was en kwam ik uit op de binnenplaats. Daar was te zien waar de tempel zijn naam aan ontleent. <a href="http://koreantemples.com/?p=202" target="_blank">Seokbulsa</a> betekent zoveel als de tempel van de stenen Boeddha's en die naam draagt de tempel met eer. Aan drie zijdes wordt de binnenplaats begrenst door hoge rotswanden en in de rotswanden zijn grote figuren uitgehouwen. Boeddha's en boeddhistische personificaties. De binnenplaats zelf wordt voor het grootste deel ingenomen door een plateau waarop de gelovigen knielen en bidden, nadat ze hun schoenen hebben uitgedaan en hun bidmatje hebben uitgespreid.<br />
<br />
Het was een vrije zaterdag en de meeste Koreanen die ik eerder tegenkwam waren voornamelijk van de geneugten des levens aan het genieten. Hier leken echter vrijwel alle bezoekers als hoofddoel om in stilte eer te bewijzen aan de Verlichte en aanverwante geesten. Een heel verschil met tempels die ik later in Japan zou bezoeken, die vaker primair een toeristische attractie dan godshuis schenen te zijn. Er waren wel enkele westerse toeristen die deze goed verstopte parel ook hadden weten te vinden, maar het waren toch vooral Koreanen die de tempel als spiritueel rustpunt opnamen in hun wandeltocht.<br />
<br />
Achter de binnenplaats kon je over in de rotswand uitgehouwen tredes nog verder omhoog klauteren, om vanuit een ander perspectief van het uitzicht en de sculpturen te genieten. Daarna was het ook nog een optie om je door nauwe rotsspleten te wurmen en dan uiteindelijk bij een klein heiligdom in een rotsspleet uit te komen. Hier hadden eerdere bezoekers offers in de vorm van sinaasappels, snoep en geld bij een Boeddhabeeld achtergelaten.<br />
<br />
Er waren behoorlijk wat bezoekers die zo af en aan gingen. Ze keken wat rond, bogen voor de her en der verspreide altaren, knielden op het bidplateau en gingen weer verder. Ondanks dat het voor zo'n afgelegen tempel vrij druk was, hing er een verstilde sfeer. Ik maakte nog een praatje met wat andere belangstellenden en nadat ik mij er van gewist had dat ik echt alles goed had gezien en ervaren besloot ik weer af te dalen.<br />
<br />
Terug ging ik over de weg en wandelpaden richting de stad. Het was af en toe een beetje gissen welke kant op, maar door het reliëf was het vrij makkelijk een overzicht te houden op de omgeving en me zo te oriënteren. Het doel was om bij het metrostation Mandeok (만덕) uit te komen. En dat lukte. Ik nam de metro Suyeong (수영구) en liep vanaf daar naar het strand van Gwangalli (광안리 해수욕장). Hier ging de zon langzamerhand al achter de wolkenkrabbers verscholen en zo kwam een eind aan een bevredigende dag.<br />
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><a href="https://picasaweb.google.com/oskarjaeckel/Busan?authkey=Gv1sRgCL_7xq-n0qP3kgE" target="_blank">Meer foto's van mij uit Busan zijn hier te bekijken.</a></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOWdDmcI6cVucz-8rddDaAHaoqm7qq7JpsxRWQEr3evFYCGiq-Dm_9MkgKNBXFMLf2l9mRMlHhyphenhyphenj8yLCtJ8_DKs6kUo0WxWHdNwvQIE1HyI0rNO1-VbSFFFYsiHxV2cfX7jY5fE2AdfzO/s1600/DSC_0689.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlOWdDmcI6cVucz-8rddDaAHaoqm7qq7JpsxRWQEr3evFYCGiq-Dm_9MkgKNBXFMLf2l9mRMlHhyphenhyphenj8yLCtJ8_DKs6kUo0WxWHdNwvQIE1HyI0rNO1-VbSFFFYsiHxV2cfX7jY5fE2AdfzO/s1600/DSC_0689.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-WfjjZKNQ2qRBwqQQ0rB9Mwq-DL2j-KG3EeMQo76EfrU6h-s757Z2MW3sZobiokoFodBdtSP9joBW4L9PH5dZG7_SNRqOV3se3mBTUYL2wGg41SCs05yE9IVt6JNc_IvjOfA4QjAIAWXd/s1600/DSC_0697.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-WfjjZKNQ2qRBwqQQ0rB9Mwq-DL2j-KG3EeMQo76EfrU6h-s757Z2MW3sZobiokoFodBdtSP9joBW4L9PH5dZG7_SNRqOV3se3mBTUYL2wGg41SCs05yE9IVt6JNc_IvjOfA4QjAIAWXd/s1600/DSC_0697.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6jlVlF09oUrLBN63plT7E-6Avt8pzUJal0bz1ro443vDUFRVssWD6pl6JGejai_XcyCHIySWX2g5XlTeXUVkmiJoYrQVEYyaDtKg7EF-FLkr7JzxDd3YjPcocahfLRqQmvZc4TEQujbm/s1600/DSC_0707.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs6jlVlF09oUrLBN63plT7E-6Avt8pzUJal0bz1ro443vDUFRVssWD6pl6JGejai_XcyCHIySWX2g5XlTeXUVkmiJoYrQVEYyaDtKg7EF-FLkr7JzxDd3YjPcocahfLRqQmvZc4TEQujbm/s1600/DSC_0707.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT9iwO5pmCyHzFVGHNdC8TKQ1AaSUFHCSPW-VQBR_2HxhWQt-WCE7lCOstl6-opxo_i06G9JAs5xSswLHCSstbyUQnRu14dXlxOc8F-bonguxIqrVfMpvHhlQE3glMrc_xdeZWgAdM1n12/s1600/DSC_0713.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT9iwO5pmCyHzFVGHNdC8TKQ1AaSUFHCSPW-VQBR_2HxhWQt-WCE7lCOstl6-opxo_i06G9JAs5xSswLHCSstbyUQnRu14dXlxOc8F-bonguxIqrVfMpvHhlQE3glMrc_xdeZWgAdM1n12/s1600/DSC_0713.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEillh8zaudimlIN-0mS8G-izrXhFAA17uY8pNXSh9iYpC-3wl6UEzSETJNAZrp9bUbMTBxJvqWiCb_xtdwiJY4cAX3VCyoTUYru40R27ZMDoCfK82_kORKbaZYeqJTM9vap-LQyprXDBjT-/s1600/DSC_0712.JPG" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEillh8zaudimlIN-0mS8G-izrXhFAA17uY8pNXSh9iYpC-3wl6UEzSETJNAZrp9bUbMTBxJvqWiCb_xtdwiJY4cAX3VCyoTUYru40R27ZMDoCfK82_kORKbaZYeqJTM9vap-LQyprXDBjT-/s1600/DSC_0712.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KGlonhnPsw8UZlRYA84Ti-qt3kcluz_I7PbYlF10AOHeftV8ZxmWfMNygnmEs_cwqeKnqv1_04RbY-eb8FovJ6i_-kgYteDTHaDiIhCc0JjIBhnn-NujFGP7t4stmOajYXVrzXtOBwt5/s1600/DSC_0733.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4KGlonhnPsw8UZlRYA84Ti-qt3kcluz_I7PbYlF10AOHeftV8ZxmWfMNygnmEs_cwqeKnqv1_04RbY-eb8FovJ6i_-kgYteDTHaDiIhCc0JjIBhnn-NujFGP7t4stmOajYXVrzXtOBwt5/s1600/DSC_0733.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXvaMdcVGmyEeVvvKInPKUCZXA7_LVBmEhJSvMRoAhSZqoqao_SWqS_tRhaY4epE49MjjGLDvOfRgI358ue2hJAdX6Cib1PbcI1kPGoVYkd5y2cW8NVSxDu7gQJ7I1hDhOcpytttqW-Fi2/s1600/DSC_0745.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXvaMdcVGmyEeVvvKInPKUCZXA7_LVBmEhJSvMRoAhSZqoqao_SWqS_tRhaY4epE49MjjGLDvOfRgI358ue2hJAdX6Cib1PbcI1kPGoVYkd5y2cW8NVSxDu7gQJ7I1hDhOcpytttqW-Fi2/s1600/DSC_0745.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEctT-w49n0DrNdDnzvla8z3Uei2xpPoXC9NQy4VwF5UmbVFR2mU5vE-m3hvS54jNtgaexyumk2af94rTi1fs483FtOqK2h1bczOCX5q8GNywwCp9Y_DVZXzOU1R8REwGhjFcsxe9EgGFw/s1600/DSC_0751.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEctT-w49n0DrNdDnzvla8z3Uei2xpPoXC9NQy4VwF5UmbVFR2mU5vE-m3hvS54jNtgaexyumk2af94rTi1fs483FtOqK2h1bczOCX5q8GNywwCp9Y_DVZXzOU1R8REwGhjFcsxe9EgGFw/s1600/DSC_0751.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNAcSqwJ4z6wbll-7HsAvLml4EVby2tnP8VbpnwwSltA2HeMOl5wcoxEk7ZTcDitwWsdPrTQzFJe_6c9nVraJyzj_BjwX54tYQBbRyuS750-1VA9-ny01pRoql1ofle3mjax9JD-E4m1m-/s1600/DSC_0752.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNAcSqwJ4z6wbll-7HsAvLml4EVby2tnP8VbpnwwSltA2HeMOl5wcoxEk7ZTcDitwWsdPrTQzFJe_6c9nVraJyzj_BjwX54tYQBbRyuS750-1VA9-ny01pRoql1ofle3mjax9JD-E4m1m-/s1600/DSC_0752.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi__a-yj6V__CLmQVhq-GrZOTalQdk-0S9xGis6soqSL9BIgfIgmao6-NFRayqR6RpDBdaqvd87b9F47GFOrZwUpe24r5gmm2rLK0NAzUigIzWZaRJmWHMQKqP1mPwvHqS3kQlR_pFcMwF9/s1600/DSC_0759.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi__a-yj6V__CLmQVhq-GrZOTalQdk-0S9xGis6soqSL9BIgfIgmao6-NFRayqR6RpDBdaqvd87b9F47GFOrZwUpe24r5gmm2rLK0NAzUigIzWZaRJmWHMQKqP1mPwvHqS3kQlR_pFcMwF9/s1600/DSC_0759.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWQWgFvk_kEwX5hKk7yuNPwzr_UK8lrj255DcZWFZIOdds2C67feRGqy8oy-E7Tojtx2hQJJk4JLko_8H6280hAO69YrpNFoE-BBDSG8jM2o-WJtngfkwtTp1aIGe0bs_AxrpYfw7AWzK2/s1600/DSC_0764.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWQWgFvk_kEwX5hKk7yuNPwzr_UK8lrj255DcZWFZIOdds2C67feRGqy8oy-E7Tojtx2hQJJk4JLko_8H6280hAO69YrpNFoE-BBDSG8jM2o-WJtngfkwtTp1aIGe0bs_AxrpYfw7AWzK2/s1600/DSC_0764.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1hTgI5QooFwkWy6KUVqRWOp7Rga_YbduDn28GrYoT0PYUIt6arktEOhV-OifuX83CCOcqMxrWIn7MjNCYlR_xSQ_0gkuT2NAK5RLs_pOrbVIPE_cwZb__dRFatf3sv0ki2BMEwRLh1GN/s1600/DSC_0771.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP1hTgI5QooFwkWy6KUVqRWOp7Rga_YbduDn28GrYoT0PYUIt6arktEOhV-OifuX83CCOcqMxrWIn7MjNCYlR_xSQ_0gkuT2NAK5RLs_pOrbVIPE_cwZb__dRFatf3sv0ki2BMEwRLh1GN/s1600/DSC_0771.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Y5qYgmOfhNxxYn7RiEprh6GZLb8wWlO5HmGYZ-MIUgG4h-tKiSTYe7IAaY4L4pcaZNZrXqT0YmzhOkBGAWsCVBDjHCDcnupG8Vg5RWqXgPVNectAPppcB3cKnR_3I-3T3ORjlBlVojNm/s1600/DSC_0773.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1Y5qYgmOfhNxxYn7RiEprh6GZLb8wWlO5HmGYZ-MIUgG4h-tKiSTYe7IAaY4L4pcaZNZrXqT0YmzhOkBGAWsCVBDjHCDcnupG8Vg5RWqXgPVNectAPppcB3cKnR_3I-3T3ORjlBlVojNm/s1600/DSC_0773.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSKeXeJQ3ZeNr6ulUYbV3EPbL9CKdfTk0muFmL9e0GFIj56WkuE75IaUu5uZj29vZz4Hxhb0hgU5s7QQkTKhyphenhyphenG7HUSLtZEjmlLOlUDpLUVsbTcuQ-sNdfNOuMz1iCINtlYXpnEeWLos2V/s1600/DSC_0780.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcSKeXeJQ3ZeNr6ulUYbV3EPbL9CKdfTk0muFmL9e0GFIj56WkuE75IaUu5uZj29vZz4Hxhb0hgU5s7QQkTKhyphenhyphenG7HUSLtZEjmlLOlUDpLUVsbTcuQ-sNdfNOuMz1iCINtlYXpnEeWLos2V/s1600/DSC_0780.JPG" height="640" width="425" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ8NoqlBwTgJWm-FTkMoxN7L8ynUwJNbo9N2nVYdmFGayM6VL4X0xFXLWCO2_0qRBdGxDDfkz90kjeiv3g0PWvH-pDgPhyphenhyphenldjqzd2fsk9Z_Sib2PsN9WiPp7q1ycd_mM9yW8eqdfsEm0K4/s1600/DSC_0783.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZ8NoqlBwTgJWm-FTkMoxN7L8ynUwJNbo9N2nVYdmFGayM6VL4X0xFXLWCO2_0qRBdGxDDfkz90kjeiv3g0PWvH-pDgPhyphenhyphenldjqzd2fsk9Z_Sib2PsN9WiPp7q1ycd_mM9yW8eqdfsEm0K4/s1600/DSC_0783.JPG" height="341" width="512" /></a></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-40713365479192077862014-08-26T20:57:00.002+02:002014-08-26T21:23:45.443+02:00De rechtsstaat op Lowlands ten onder<table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigwUoNlrbWRuGSIWA3VLzNYNTB5q1Nho93U6GNfiQC6-6TBnVaAjpm5Sll-0im51Q46FkHscQKqyu_G4eXdUq61pgGgwTmrdN8JL7P8IchWvQs37MzOKYc796rCBpYx9ArBU2SjZw4lF7c/s1600/resolve1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigwUoNlrbWRuGSIWA3VLzNYNTB5q1Nho93U6GNfiQC6-6TBnVaAjpm5Sll-0im51Q46FkHscQKqyu_G4eXdUq61pgGgwTmrdN8JL7P8IchWvQs37MzOKYc796rCBpYx9ArBU2SjZw4lF7c/s1600/resolve1.jpg" height="320" width="230" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Een solide rechtsstaat wordt niet in een dag gebouwd!</i></td></tr>
</tbody></table>
Terwijl de Wereld in brand staat, lijkt de crisis in Nederland stilaan bezworen. Ondanks de impact van de Russische boycot krabbelt de economie langzaam weer op. Onder de nieuwe koning groeit het patriottisme en de hervonden nationale trots culmineert in <a href="http://34x27.blogspot.se/2013/12/200-jaar-koninkrijk-een-historische.html" target="_blank">de viering van twee eeuwen vaderland </a>[sic]. Het kabinet herbront op een landgoed in Twente en komt binnenkort met nieuw beleid om het land op een koers naar de toekomst te zetten. Maar ondertussen kalft de rechtsstaat, haast ongemerkt, steeds verder af.<br />
<br />
Een goed staatsbestel rust op drie solide, onafhankelijke pijlers: wetgevende macht, uitvoerende macht en rechterlijke macht. Dat parlement en regering in de hedendaagse realiteit nauw verweven zijn, is reeds lang een punt van zorg voor de staatssrecht-puristen. Maar in de praktijk is de uitvoerende macht zozeer verankerd in het stugge ambtenarenapparaat en wordt de wetgevende macht primair gestuurd door de politieke waan van de dag. Men zou zelfs kunnen stellen dat het kabinet eerder deel uit maakt van de wetgevende dan van de uitvoerende macht. Maar zelfs in dat geval heeft het stabiele uitvoerende bestel genoeg gewicht om de vluchtige politiek in evenwicht te houden. Montesquieu kan op dat vlak vooralsnog rustig slapen.<br />
<br />
De derde stabiele factor in het landsbestuur zou de rechterlijke macht moeten zijn. En lang was dat ook een baken van rust in Nederland. Weledelgeleerde rechters spreken recht, gewiekste advocaten verdedigen en gedreven aanklagers klagen aan. Een fraaie <i>Trias Justitia</i>. Niets meer aan doen. Behalve dan dat het allemaal leidt tot een relatieve trage rechtsgang, waarin alle belangen en feiten eerlijk afgewogen dienen te worden. En dat is natuurlijk geen aantrekkelijk beeld in een tijd waarin meer veiligheid hoog op de agenda van het Volk staat. <br />
<br />
<a href="http://www.om.nl/actueel/nieuwsberichten/@163001/lowlands-2014-0/" target="_blank">Dus wordt er een list verzonnen om veiligheid en gerechtigheid in topsnelheid naar een groot festival te brengen.</a> De suffe rechters kunnen in stoffige sociëteiten blijven en de gewiekste advocaten worden expliciet niet uitgenodigd. Aanklacht en oordeel worden gecombineerd en de verdachte moet zichzelf maar zien te verdedigen. Als iemand zo stom is een gebruikshoeveelheid verboden middelen niet goed te verstoppen, kan die meteen afrekenen: boete en strafblad. Er wordt aangeraden van beroep af te zien, want dan kan je meteen pinnen. Ik kan het niet eens een schijnproces noemen, want de schijn van een eerlijk proces wordt niet eens opgehouden.<br />
<br />
Gelukkig zijn er enkele gehaaide advocaten die deze misstand hebben opgemerkt en <a href="http://www.parool.nl/parool/nl/30700/OPINIE/article/detail/3724544/2014/08/25/Een-advocaat-is-nodig-bij-drugscontroles-op-festivals.dhtml" target="_blank">de vuile was buiten hebben gehangen</a>. Maar het ergste is natuurlijk dat de naamsverandering van het Ministerie van Justitie naar het Ministerie van Veiligheid meer dan een cosmetische wijziging is gebleken. Het streven naar gerechtigheid staat klaarblijkelijk niet meer bovenaan het prioriteitenlijstje van de heren Opstelten en Teeven. Veiligheid wordt schijnbaar gemeten in de gemiddelde lengte van het strafblad van de Nederlandse burger: hoe langer, hoe beter. Een ontnuchterende constatering. Ik kan slechts hopen dat er nog mensen in Den Haag zijn, die de rechtsstaat, of wat daar nog van over is, wel serieus nemen.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH13cF2eMP7Yr-IvHdsRmdPAyoKLuKgF6xLl5rJX-_bMpuEnQZlrxbPjTqgPH4O1wiR_uXysU1UEJsP6nNUjOfp4vscKnMzAIUZywYjY7I7OhL9ZLy3YLgUVC6oqbWNUB2VJU9oIDCdx1i/s1600/teeven+opstelten.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH13cF2eMP7Yr-IvHdsRmdPAyoKLuKgF6xLl5rJX-_bMpuEnQZlrxbPjTqgPH4O1wiR_uXysU1UEJsP6nNUjOfp4vscKnMzAIUZywYjY7I7OhL9ZLy3YLgUVC6oqbWNUB2VJU9oIDCdx1i/s1600/teeven+opstelten.jpg" height="320" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Partners in crime bij het slopen van onze rechtsstaat.</i></td></tr>
</tbody></table>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4615119422085347853.post-34166045861117825322014-08-20T11:27:00.001+02:002014-08-20T11:59:30.630+02:00Naar de grensEen reis naar Korea was voor mij niet compleet zonder een bezoek aan de <i>Demilitarized Zone</i> (DMZ), die het schiereiland al ruim 60 jaar in noord en zuid verdeelt. Zowel vanuit de noordelijke Democratische Volksrepubliek Korea als vanuit de zuidelijke Republiek Korea is deze grenszone voor toeristen met een georganiseerde tour te bezoeken. En aangezien ik <a href="http://34x27.blogspot.se/2014/08/seoul.html" target="_blank">enkele dagen in Seoul</a> zou verblijven, had ik van tevoren een dagtour naar langs de verscheidene hoogtepunten van deze befaamde grenszone geboekt. Er zijn eigenlijk opvallend weinig restricties om aan zo'n tour deel te nemen: je mag geen staatsburger van Korea of een niet-vriendschappelijke natie zijn, je moet je uiterlijk vier dagen van tevoren opgeven en betalen, je moet je paspoort meenemen, je mag geen aanstootgevende kleding dragen en je moet de aanwijzingen van de gidsen opvolgen.<br />
<br />
De tour vertrok 's ochtends in alle vroegte met een volle bus vanaf de USO-compound in hartje Seoul. De ochtendspits kwam al op gang, maar het was vooral richting het centrum, terwijl wij uiteraard koers zitten richting de ommelanden en dus goed op konden schieten. De reis voerde langs de noordoever van de Han-rivier en al gauw kon ik de eerste hekwerken en wachtposten van het Zuid-Koreaanse leger waarnemen. Hoe dichter we de Zone naderden, hoe frequenter en opvallender de militaire aanwezigheid.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfEy3YIldyxhnF3X3rFfl9ENnjpyKar6DrcX07s7vMjNHkrrhVhSLJ3ZFUe2gu_EanjfkNl4QNG3VH77yWuTdqgU4qKO7NfrUd1Bo5WJr58K7JbT1tP8xr0BYtFZr7jaLWidKKx9bgSeNN/s1600/IMG_20140404_082615.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfEy3YIldyxhnF3X3rFfl9ENnjpyKar6DrcX07s7vMjNHkrrhVhSLJ3ZFUe2gu_EanjfkNl4QNG3VH77yWuTdqgU4qKO7NfrUd1Bo5WJr58K7JbT1tP8xr0BYtFZr7jaLWidKKx9bgSeNN/s1600/IMG_20140404_082615.jpg" height="384" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Militaire roadblock op weg naar de DMZ.</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Na ruim een uur rijden kwam de bus aan bij de Amerikaans-Koreaanse basis Camp Bonifas, aan de zuidrand van de DMZ. Daar nam onze Koreaanse gids tijdelijk afscheid van ons en kregen we een korte, propagandistische briefing van een niet al te snuggere Amerikaanse infanterist over de lokale geopolitieke stand van zaken. Deze soldaat (afkomstig uit de <i>Deep South</i>) was samen met een collega rekruut ook onze gids binnen de zogeheten<i> Joint Security Area</i> (JSA). Dit was het enige onderdeel van de tour waar we daadwerkelijk binnen de DMZ waren en waar we uiteindelijk zelfs een paar meter over de streep in Noord-Koreaans grondgebied mochten vertoeven. In de JSA gelden allemaal strenge regels, met name ten aanzien van fotografie en onze militaire begeleiders hadden dan ook grote moeite om alle schietgrage toeristen in toom te houden.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLTlOd3lq4QmNQQvwOpuTuZFnyzoFDHfIo-IU5vk6e9qPyaA03nB0vMmCxDK-hJVM4-OGf_QWNhSgvp43oSEWDjJuZwtpvMjE3Khjm6lKrLK4-jRYfc1tVUtvs2BJsj6j-CW9KeN1LI74/s1600/DSC_0405.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikLTlOd3lq4QmNQQvwOpuTuZFnyzoFDHfIo-IU5vk6e9qPyaA03nB0vMmCxDK-hJVM4-OGf_QWNhSgvp43oSEWDjJuZwtpvMjE3Khjm6lKrLK4-jRYfc1tVUtvs2BJsj6j-CW9KeN1LI74/s1600/DSC_0405.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Toeristen betreden de barakken die over de grens tussen Noord- en Zuid-Korea zijn gebouwd.</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Het ging er allemaal behoorlijk routinematig aan toe. Er wordt tijdens de korte tour door de JSA een strak schema gevolgd, waar absoluut niet van afgeweken mocht worden. Je wordt eerst opgesteld op een soort podium, krijgt wat uitleg over wat je allemaal om je heen ziet en dan mag je een van de barakken een tiental minuten in. In de barak kun je <i>de jure</i> Noord-Koreaans grondgebied betreden, omdat het vroeger de plek was waar delegaties uit Noord en Zuid elkaar troffen voor onderhandelingen en zodoende precies over de grens is gebouwd. Nadat je na een paar minuten met een vrij grote groep in een vrij kleine barak hebt gestaan en je, strak in het gelid, weer naar buiten gedirigeerd bent door de soldaten, gaat de hele groep weer de bus in en wordt je langs nog een aantal andere bezienswaardigheden/curiositeiten van de JSA gevoerd.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ksf_dcTQKoOTX4zu9Hp4iVrGhw0Nc_OYp3l0CyKXI7Mi8zJvXT9Lq3xNn-igKZINcvC7-M6GRw-TH1nbhy3HSG3PAHEeDOEdEpzN7jvDih5Yfyi8wLh8uEFZ9VZwlu3XZO0AnP974iMf/s1600/DSC_0459.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4Ksf_dcTQKoOTX4zu9Hp4iVrGhw0Nc_OYp3l0CyKXI7Mi8zJvXT9Lq3xNn-igKZINcvC7-M6GRw-TH1nbhy3HSG3PAHEeDOEdEpzN7jvDih5Yfyi8wLh8uEFZ9VZwlu3XZO0AnP974iMf/s1600/DSC_0459.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>Zicht op de Democratische Volksrepubliek Korea.</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Eerst wordt de hele groep weer uitgeladen bij een uitzichtpunt richting <i>Propaganda Village</i> (aldaar bekend als<span dir="auto"> <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kijong-dong" target="_blank">Peace Village of </a></span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Kijong-dong" target="_blank"><span dir="auto">Kijong-dong, </span><span lang="ko-Hang">평화리</span></a>) in Noord-Korea, dat voornamelijk bekend is vanwege de gigantische vlaggenmast. Een stellage die vermoedelijk uiting geeft aan de onderlinge penisnijd tussen Noord en Zuid. Ten zuiden van de grens is namelijk een gelijkaardig, doch net iets kleiner, fallussymbool opgericht. Overigens was het ten strengste verboden foto's te maken van objecten die zich aan de zuidzijde van de demarcatielijn bevonden. Plaatjes schieten van alles wat los en vast stond was prima zolang het zich maar in Noord-Korea bevond, maar als je je fototoestel richting het zuiden richtte, kon je op zijn minst een scheldkanonnade en niet mis te verstane dreigementen van de Amerikaanse chaperons verwachtten. Vanuit de bus kregen we verder nog de <i><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Bridge_of_No_Return" target="_blank">Bridge of No Return</a></i> en de locatie van het <i><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Axe_Murder_Incident" target="_blank">Axe murder incident</a></i> te zien. Smullen dus voor de connaisseurs van de meer obscure episodes uit de twintigste eeuwse geschiedenis. De bus reed daarna, door de mijnenvelden en de tankgreppels die de grens van de DMZ aan zuidelijke zijde vormen, weer terug naar Camp Bonifas, waar je snuisterijen in de souvenirwinkel kon kopen en nog een propagandistisch museum over de geschiedenis van de JSA en de DMZ kon bezoeken. De taak van de Amerikaanse militairen (<i>"voorkomen dat de onnozele toeristen geen Derde Wereldoorlog veroorzaken"</i>) zat er toen op en de Koreaanse gidsen (die de DMZ niet binnen mogen) namen het voor de rest van de dag weer over.<br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKi8NzNbkWVBRiGa7PvQtJQMhm0HAQz-KqJHzRHrx73Jqyo7hBc_0sWxfqT1payPlhmKBpqlhEi5rKEIynvmeeLczwsR5O3hjo_z40SWRr1AH7vzHUHcrp3JNgueKnoKW_LqYE0rYWTWcD/s1600/DSC_0463.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKi8NzNbkWVBRiGa7PvQtJQMhm0HAQz-KqJHzRHrx73Jqyo7hBc_0sWxfqT1payPlhmKBpqlhEi5rKEIynvmeeLczwsR5O3hjo_z40SWRr1AH7vzHUHcrp3JNgueKnoKW_LqYE0rYWTWcD/s1600/DSC_0463.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><i>"On this spot was located the yellow poplar which was the focal point of the ax murder of two United Nations Command officers. Captain Anton Bonifas and first lieutenant Mark Barrett, who were attacked and killed by North Korean while supervising a work party trimming the tree on august 16 1976."</i></td></tr>
</tbody></table>
<br />
Het eigenlijke hoogtepunt was dus nu achter de rug, de JSA is immers een geopolitieke hot-spot <i>hors catégorie</i>, maar er stond desondanks nog een vol programma te ingepland. Eerst lunch in een kantine bij het propagandistische treinstation van Dorasan. Waarna een onvermijdelijk bezoek aan het treinstation zonder functie, behalve het symboliseren van de wil van de Zuid-Koreaanse samenleving om naar hereniging van het verdeelde schiereiland te streven. Het gigantische stationsgebouw is ruim tien jaar geleden gebouwd in de hoop dat er ooit passagierstreinen naar Pyongyang zullen vertrekken en aankomen. Het staat er, gezien de politieke realiteit, echter ongebruikt bij en er is niks te beleven behalve een bezoek aan de goed gesorteerde souvenirwinkel, waar ik nog Noord-Koreaanse wijn en likeur op de kop wist te tikken. Vervolgens naar het uitzichtpunt Dora Observatory, waar ik geheime grensinstallaties van het Zuiden wist te fotograferen.<br />
<br />
Tenslotte wachtte ons nog een claustrofobische afdaling in een van de infiltratietunnels die vanuit het Noorden onder de DMZ door zijn gegraven om een mogelijke invasie te faciliteren. Waarvan er een aantal door het Zuiden ontdekt zijn opgespoord en die nu een mooie <i>tourist-trap</i> vormen. Een bijna letterlijke tourist-trap, omdat het een flinke inspanning vereist om vanuit de diepte van de tunnel weer terug naar de oppervlakte omhoog te zwoegen. Boven gekomen was ik lichamelijk en geestelijk behoorlijk verzadigd en tijdens de busreis terug naar Seoul kon ik de opgedane indrukken op mij in laten werken. Aan de ene kant was het uitgebreide rondleiding door een soort propagandistisch pretpark, maar tegelijkertijd was het ook een harde confrontatie met een reële frontlinie van een nog altijd niet afgesloten oorlog. <br />
<br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6SYArf0LBWLVLT7dspppaWC4z_9rb0ENt_6UnxXNQQm_vs_r6aQHzSLO0FHuvDyvH4tr2g11ne9yso0mNl9kpweTb4PfAXAocBrqwuHpJHrFXdy0mymNc_yw04lGn7zFEX9EoPsqlkA4a/s1600/DSC_0474.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6SYArf0LBWLVLT7dspppaWC4z_9rb0ENt_6UnxXNQQm_vs_r6aQHzSLO0FHuvDyvH4tr2g11ne9yso0mNl9kpweTb4PfAXAocBrqwuHpJHrFXdy0mymNc_yw04lGn7zFEX9EoPsqlkA4a/s1600/DSC_0474.JPG" height="341" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Hoopvolle propaganda over een spoorverbinding die ooit het Koreaanse schiereiland met de rest van de Wereld zal verbinden. In <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Dorasan_Station" target="_blank">het treinstation Dorasan</a>.</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1hGopImBEK7G4oqTrfPCo-mI469zdFlaX3NKUVLmfQ4Nwy2L_wkYPSSy6mfK8s9ITxXaoWz_lQ7wyAAhLgvympywcPgU1SZPAe32ONDjfE3sov0LSDJiE1dH40YbvZklh4bU3nAvGtwFZ/s1600/IMG_20140404_123350.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1hGopImBEK7G4oqTrfPCo-mI469zdFlaX3NKUVLmfQ4Nwy2L_wkYPSSy6mfK8s9ITxXaoWz_lQ7wyAAhLgvympywcPgU1SZPAe32ONDjfE3sov0LSDJiE1dH40YbvZklh4bU3nAvGtwFZ/s1600/IMG_20140404_123350.jpg" height="384" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Links Zuid-Korea, rechts Noord-Korea, gezien vanaf <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Dora_Observatory" target="_blank">Dora Obervatory</a>. Inclusief de grensinstallaties aan de zuidelijke kant, die ik dus absoluut niet mocht fotograferen.</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkGq8BsQ1biT05i7u9RpZfHn6k69bUSn4IGeeI1fJtJAlZDa73017OLRyO6FVXHz102JCfCdJ2psSUnK3_UO5gzaRd3BwPBclyVgXSQVPIiXhInWHEQzZ_8CH2Rm0YajXBtWfM2n0GtHd/s1600/IMG_20140404_132454.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglkGq8BsQ1biT05i7u9RpZfHn6k69bUSn4IGeeI1fJtJAlZDa73017OLRyO6FVXHz102JCfCdJ2psSUnK3_UO5gzaRd3BwPBclyVgXSQVPIiXhInWHEQzZ_8CH2Rm0YajXBtWfM2n0GtHd/s1600/IMG_20140404_132454.jpg" height="384" width="512" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Onze Koreaanse gids vertelt over <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Third_Tunnel_of_Aggression" target="_blank">de derde infiltratie-tunnel</a>.</td></tr>
</tbody></table>
Unknownnoreply@blogger.com0