vrijdag 21 mei 2021

Tussenbeschouwing Giro 2021 (deel 3)

Is de Giro halfweg al beslist? Het zou zo maar eens kunnen, om met José De Cauwer te spreken. Op de sterrati reed Bernal al zijn concurrenten op achterstand en alleen Vlasov staat nu nog binnen de minuut. Als er in de derde week geen fysieke ongemakken opduiken lijkt het me gewonnen spel voor de Colombiaanse tourwinnaar. Hij maakte woensdag op de Witte Wegen in elk geval een fantastische indruk. De ritzege mocht dan naar het jonge Zwitserse talent Mauro Schmid zijn gegaan, Egan was zonder twijfel de man van de dag. Hij toonde zijn meesterschap wat fietsbeheersing betreft en was ook overduidelijk de beste bergop. Uiteraard hebben we het echte hooggebergte nog voor de boeg, maar de suprematie de kopman van de weeral ijzersterke Ineos-brigade was woensdag impressionant,

Het peloton slingert zich langs de prestigieuze wijnranken van de Brunello

De eerste helft van de rit was zeer rustig aan gegaan, zo rustig dat de kopgroep met relatief onbeduidende renners een niet meer te achterhalen voorsprong had opgebouwd. Op weg naar Montalcino was het vanaf de eerste grindstrook oorlog in het peloton. Ganna ontbond zijn duivels en Evenepoel had het meteen lastig. De sterrati waren duidelijk niet besteed aan de Belgische Roze Hoop. De schifting op de eerste sector was nog niet definitief, de meeste gelosten konden op de volgende asfaltwegen weer aansluiten. Maar Remco had een flink pak knechten op moeten souperen in de achtervolging. En toen hij het op de voorlaatste sector weer lastig kreeg, had hij alleen nog maar Almeida aan zijn zijde. In theorie althans, want de Portugees liet had in eerste instantie geen oog voor de calvarietocht van zijn kopman. Pas na vijf kilometer liet hij zich uitzakken en kon toen nog nuttig werk verrichten.

Uiteindelijk werd de koers beslist op de laatste beklimming van de zo poëtisch genaamde Passo del Lume Spento (Pas van het Gedoofde Licht). Buchmann reed weg en kreeg uiteindelijk Bernal met zich mee. In de achtergrond konden alleen Vlasov, Caruso, Yates, Foss, Guerreiro en Carthy enigszins volgen. Soler en Ciccone hadden iets eerder nog aangevallen, maar moesten dat zwaar bekopen en verloren bijna twee minuten. Bijna evenveel als Evenepoel, die de schade wonderwel wist de beperken tot 2:08 op Bernal. De optimisten onder ons verwezen gelijk naar de Giro van 2010, toen Basso op weg naar Montalcino ook ruim twee minuten verloor en uiteindelijk toch nog de eindwinst wist te pakken. Alles is dus nog mogelijk. Al zou het natuurlijk wel helpen als Remco over dezelfde herstelmiddelen kan beschikken als Ivan vermoedelijk destijds.

De sterk uitgedunde groep der favorieten in volle finale

 In de rit van donderdag gebeurde er vervolgens weinig. De renners moesten duidelijk bekomen van de hevige strijd de dag ervoor. Ciccone plaatste samen met Nibali nog wel een vrij zinloze aanval in de finale. En Moscon was zo dom om Nibali te volgen in de afdaling, wat hem een onzacht contact met het wegdek opleverde. De Haai pakte uiteindelijk welgeteld 7 seconden op de tegenstand. Een druppel op de gloeiende plaat natuurlijk, maar in elk geval mooi om te zien dat de tweevoudig Giro-winnaar, ondanks zijn gebroken pols, het sturen nog niet verleerd is. Hopelijk gaan we nog meer van onze publieksfavoriet te zien krijgen. Een andere attractieve renner, Marc Soler, moest na ongelukkige val in de openingsfase helaas opgeven. De druistige en vaak niet al te slim koersende Catalaan zal de slotweek dus niet kunnen kleuren met zijn kenmerkende uitspattingen.

Zaterdagwacht de eerste echt serieuze berg van deze ronde. De gevreesde Monte Zoncolan, vanuit Sutrio, vanaf de 'makkelijke kant'. De eerste elf kilometer gaan aan gemiddeld zo'n 8%, pittig maar niet buitengewoon. Pas de laatste 3 kilometer zijn echt extreem, met een gemiddelde van 13% en stroken met pentes tot maar liefst 27%. Het profiel in acht nemende, is het waarschijnlijk dat de strijd pas echt losbarst op die loodzware slotfase. Maar de weersvoorspelling is niet al te best en in de stromende regen gebeuren er soms gekke dingen. Hopelijk heeft de RAI de verbinding een beetje op orde, zodat we ook wat van de koers kunnen zien. 

Etappe 14, naar de Zoncolan

Vooraf dacht ik dat dit wel eens een goede dag voor Simon Yates zou kunnen zijn, die in 2018 op de Zoncolan al eens tweede werd achter Froome. Maar de man uit Bury houdt niet zo van nat en koud weer. Dus hij mag misschien al blij zijn, als hij een beetje bij kan blijven. Hugh Carthy won vorig jaar op die andere mythisch steile berg, de Angliru, en is dus ook een uitgelezen kandidaat. Bernal zal zich allicht vooral beperken tot volgen, met desnoods een snedige demarrage in de slotfase. Ineos kan de vlucht van de dag wel weer veel ruimte geven. Als de ontsnapping voor de ritzege strijdt, zijn de bonificatieseconden immers weg voor de klassementsmannen en is er voor de concurrentie dus minder te winnen. Maar de baroudeurs van dienst zullen in Sutrio een meer dan behoorlijke voorsrpong én uitstekende klimmersbenen moeten hebben, om überhaupt kans te maken op dagwinst.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten